Ssst sneeuw...
Het allermooiste geluid in de winter?
Het knarsende geluid onder je schoenen van verse sneeuw...
vrijdag, december 30, 2005
donderdag, december 29, 2005
The Goblet of Fire
Nou, die vuurbeker stond maar heel kort in vuur en vlam, maar de draak die vuurspuwde knetterde het doek af! Man, wat was de vierde Harry Potter-film gaaf. Er zaten naast heel grappige stukjes, ook heel spannende en visueel zeer aantrekkelijke stukken in. Mijn favoriete stukje: de huiswerkklas met Snape!
Hoewel Harry voor een groot avontuur staat en men je wil doen geloven dat hij er alleen voor staat, is dit uiteraard niet waar. Harry's sterkste punt zijn nu eenmaal zijn vrienden.
En die vrienden zijn een beetje veranderd sinds deel 3. Eigenlijk Hermione niet zo, zij is gewoon zichzelf gebleven en dat is prettig. Maar onze Ron (en zijn tweelingbroers ook) hebben hun haren aardig laten groeien. Niet slecht overigens.
Naast veel humor werd ook het verhaal goed uitgelicht met de nadruk op de donkere tijden die komen gaan. Hoewel ik de film enger had verwacht - omdat het boek een stuk enger is, maar dat kan ook mijn fantasie zijn - vond ik hem wel erg goed gespeeld. De dieren animaties waren een stuk beter dan eerdere films en de settings (licht, decor...) vond ik ook erg mooi. In ieder geval klopte het precies. En voor het eerst durf ik eerlijk te zeggen dat ik de film beter vond dan het boek. In het boek draaft Rowling soms een beetje door op sommige punten. Zoals de maffe reporter Rita Skeeter. Zij komt twee keer in de film voor met haar rare praatjes. In het boek veel vaker. En dan weet je het eigenlijk wel.
Kortom: de film is zeer de moeite waard.
Dark times lay ahead of us Harry... en wie de boeken heeft gelezen, weet dat die donkere tijden alleen maar erger zullen worden.
Wanneer komt de volgende film uit?
Nou, die vuurbeker stond maar heel kort in vuur en vlam, maar de draak die vuurspuwde knetterde het doek af! Man, wat was de vierde Harry Potter-film gaaf. Er zaten naast heel grappige stukjes, ook heel spannende en visueel zeer aantrekkelijke stukken in. Mijn favoriete stukje: de huiswerkklas met Snape!
Hoewel Harry voor een groot avontuur staat en men je wil doen geloven dat hij er alleen voor staat, is dit uiteraard niet waar. Harry's sterkste punt zijn nu eenmaal zijn vrienden.
En die vrienden zijn een beetje veranderd sinds deel 3. Eigenlijk Hermione niet zo, zij is gewoon zichzelf gebleven en dat is prettig. Maar onze Ron (en zijn tweelingbroers ook) hebben hun haren aardig laten groeien. Niet slecht overigens.
Naast veel humor werd ook het verhaal goed uitgelicht met de nadruk op de donkere tijden die komen gaan. Hoewel ik de film enger had verwacht - omdat het boek een stuk enger is, maar dat kan ook mijn fantasie zijn - vond ik hem wel erg goed gespeeld. De dieren animaties waren een stuk beter dan eerdere films en de settings (licht, decor...) vond ik ook erg mooi. In ieder geval klopte het precies. En voor het eerst durf ik eerlijk te zeggen dat ik de film beter vond dan het boek. In het boek draaft Rowling soms een beetje door op sommige punten. Zoals de maffe reporter Rita Skeeter. Zij komt twee keer in de film voor met haar rare praatjes. In het boek veel vaker. En dan weet je het eigenlijk wel.
Kortom: de film is zeer de moeite waard.
Dark times lay ahead of us Harry... en wie de boeken heeft gelezen, weet dat die donkere tijden alleen maar erger zullen worden.
Wanneer komt de volgende film uit?
woensdag, december 28, 2005
Eindelijk...
Morruguh naar Harry Potter 4!
Spannend hoor. Ik ben heel benieuwd. Ik vond boek vier namelijk één van de beste boeken. En weet je, trailers maken je wel lekker, maar ik ben klaar voor de echte film, met draken, reuzen, meerminnen en natuurlijk The Dark Lord!
Dat wordt spannend met mijn broer en nichtje morgenmiddag!
Middag ja, want ik kan niet zo goed slapen van heel spannende films...
Morruguh naar Harry Potter 4!
Spannend hoor. Ik ben heel benieuwd. Ik vond boek vier namelijk één van de beste boeken. En weet je, trailers maken je wel lekker, maar ik ben klaar voor de echte film, met draken, reuzen, meerminnen en natuurlijk The Dark Lord!
Dat wordt spannend met mijn broer en nichtje morgenmiddag!
Middag ja, want ik kan niet zo goed slapen van heel spannende films...
dinsdag, december 27, 2005
Witte derdekerstdag
Er is weer van dat koude natte spul uit de lucht komen vallen vannacht.
Wij noemen het SNEEUW!
Okay, het is misschien niet zoveel als afgelopen maart, maar toch. Het ligt er. En het ligt er nu nog steeds. En misschien komt er nog wel sneeuw bij. Misschien is dit het enige wat we te zien krijgen deze december. De tijd zal het leren.
Ondertussen kan Bassie zijn camouflagekleurtje weer eens uitproberen. Hoewel... die schattige dropneus van hem, zie je natuurlijk overal! En hij vindt het hartstikke leuk om in de sneeuw te spelen. Dan duwt hij zijn neus erin en moet hij niezen, waardoor de sneeuw opdwarrelt.
Graven vindt hij ook leuk, al wil dat met sneeuw niet zo lukken, vooral omdat er te weinig ligt om een mooie kuil in te graven.
En na al het spelen in de sneeuw, duikt hij in zijn warme deken op de bank en volgens mij ligt hij te dromen van nog meer sneeuw! Lief hoor.
Er is weer van dat koude natte spul uit de lucht komen vallen vannacht.
Wij noemen het SNEEUW!
Okay, het is misschien niet zoveel als afgelopen maart, maar toch. Het ligt er. En het ligt er nu nog steeds. En misschien komt er nog wel sneeuw bij. Misschien is dit het enige wat we te zien krijgen deze december. De tijd zal het leren.
Ondertussen kan Bassie zijn camouflagekleurtje weer eens uitproberen. Hoewel... die schattige dropneus van hem, zie je natuurlijk overal! En hij vindt het hartstikke leuk om in de sneeuw te spelen. Dan duwt hij zijn neus erin en moet hij niezen, waardoor de sneeuw opdwarrelt.
Graven vindt hij ook leuk, al wil dat met sneeuw niet zo lukken, vooral omdat er te weinig ligt om een mooie kuil in te graven.
En na al het spelen in de sneeuw, duikt hij in zijn warme deken op de bank en volgens mij ligt hij te dromen van nog meer sneeuw! Lief hoor.
maandag, december 26, 2005
Geïrriteerd?!
Hoewel het tweede Kerstdag is, was vanmiddag het concept van vrede op aarde ver te zoeken. En wel in het stadion Galgenwaard, waar we genoten van een wedstrijdje Utrecht tegen Sparta. In een genadeloze natte sneeuwbui zongen wij de longen uit het lijf voor hardwerkende spelers als Joost Broerse, Jean-Paul de Jong en Dave van de Bergh (die zelfs een paar slidingen uitvoerde). Wij zongen, joelden en konden juichen bij de 1-0 in de eerste helft. Een hele mooie goal, dat zeker, van Dave.
Vervolgens barstte de sneeuwbui los en bleef het publiek hartverwarmend. Hoewel de meeste stoeltjes op de eerste tien rijen reeds verlaten waren, omdat de bezitters ervan een plaatsje hogerop hadden gezocht, zat de sfeer er goed in.
Zelfs terwijl jonge spelers voor hun eigen gewin gingen. Wat heel erg zonde was, want twee kansen had ik zelfs nog wel gemaakt. Het bleef dus heel lange tijd 1-0.
De scheids - hoe kan het ook anders - maakte er een potje van en verzuimde vaak te fluiten of (kerst)kaartjes uit te delen aan de overtreders van Sparta. Deze jongens, die het niet konden hebben achter te staan, gingen over op een agressief spelletje voetbal, waarbij menig keer niet op de bal werd gemikt bij een sliding of een duel.
Dit ontaarde in twee opstootjes. Bij de tweede kreeg Joost Terol - de Utrechtse doelman - een klap in zijn smoel waar je u tegen zou zeggen. Vrede op aarde... jaja. Dat de slagman niet bestraft werd, is tot daar aan toe. Dat Sparta in de laatste minuut van de blessuretijd nog eventjes de gelijkmaker scoort, is niet te verkroppen. Heel erg zonde!
Wat ook zonde was, was het opstootje in de catacomben: er werd iets geroepen en Terol maakte een sprintje naar de tunnel, sprong daarbij behendig over de reclameborden en dook bovenop een Spartaan. Althans, daar leek het wel op. En daarom liep er nog maar 4 spelers van Utrecht een ererondje: Stefaan Tanghe (man of the match, niet heel terecht), Joost Broerse (mijn Man of the Match, goed gedaan jochie!), Dave van de Bergh en Jean-Paul de Jong.
Konden wij nog even schreeuwen en klappen en werden wij nog even bedankt voor de steun. En dat we die gegeven hebben mag duidelijk zijn.
's Avonds bij De Wedstrijden op Talpa werd de slagman nog even in beeld genomen. We hadden in het stadion al gezien dat het opstootje goed in beeld werd gebracht (de cameraman bleef het in ieder geval filmen). Want dat je het ergens niet mee eens bent is één ding. Maar om die frustraties af te reageren op een medespeler door te gaan knokken... tja, dat is heel wat anders.
Een bewogen middag dus. Ik heb het wel naar mijn zin gehad. Als was het op het laatst wel erg koud in de sneeuw en wind!
Volgende keer maar weer wel winnen. Aankomende donderdag ofzo.
Forza!
Hoewel het tweede Kerstdag is, was vanmiddag het concept van vrede op aarde ver te zoeken. En wel in het stadion Galgenwaard, waar we genoten van een wedstrijdje Utrecht tegen Sparta. In een genadeloze natte sneeuwbui zongen wij de longen uit het lijf voor hardwerkende spelers als Joost Broerse, Jean-Paul de Jong en Dave van de Bergh (die zelfs een paar slidingen uitvoerde). Wij zongen, joelden en konden juichen bij de 1-0 in de eerste helft. Een hele mooie goal, dat zeker, van Dave.
Vervolgens barstte de sneeuwbui los en bleef het publiek hartverwarmend. Hoewel de meeste stoeltjes op de eerste tien rijen reeds verlaten waren, omdat de bezitters ervan een plaatsje hogerop hadden gezocht, zat de sfeer er goed in.
Zelfs terwijl jonge spelers voor hun eigen gewin gingen. Wat heel erg zonde was, want twee kansen had ik zelfs nog wel gemaakt. Het bleef dus heel lange tijd 1-0.
De scheids - hoe kan het ook anders - maakte er een potje van en verzuimde vaak te fluiten of (kerst)kaartjes uit te delen aan de overtreders van Sparta. Deze jongens, die het niet konden hebben achter te staan, gingen over op een agressief spelletje voetbal, waarbij menig keer niet op de bal werd gemikt bij een sliding of een duel.
Dit ontaarde in twee opstootjes. Bij de tweede kreeg Joost Terol - de Utrechtse doelman - een klap in zijn smoel waar je u tegen zou zeggen. Vrede op aarde... jaja. Dat de slagman niet bestraft werd, is tot daar aan toe. Dat Sparta in de laatste minuut van de blessuretijd nog eventjes de gelijkmaker scoort, is niet te verkroppen. Heel erg zonde!
Wat ook zonde was, was het opstootje in de catacomben: er werd iets geroepen en Terol maakte een sprintje naar de tunnel, sprong daarbij behendig over de reclameborden en dook bovenop een Spartaan. Althans, daar leek het wel op. En daarom liep er nog maar 4 spelers van Utrecht een ererondje: Stefaan Tanghe (man of the match, niet heel terecht), Joost Broerse (mijn Man of the Match, goed gedaan jochie!), Dave van de Bergh en Jean-Paul de Jong.
Konden wij nog even schreeuwen en klappen en werden wij nog even bedankt voor de steun. En dat we die gegeven hebben mag duidelijk zijn.
's Avonds bij De Wedstrijden op Talpa werd de slagman nog even in beeld genomen. We hadden in het stadion al gezien dat het opstootje goed in beeld werd gebracht (de cameraman bleef het in ieder geval filmen). Want dat je het ergens niet mee eens bent is één ding. Maar om die frustraties af te reageren op een medespeler door te gaan knokken... tja, dat is heel wat anders.
Een bewogen middag dus. Ik heb het wel naar mijn zin gehad. Als was het op het laatst wel erg koud in de sneeuw en wind!
Volgende keer maar weer wel winnen. Aankomende donderdag ofzo.
Forza!
zondag, december 25, 2005
zaterdag, december 24, 2005
vrijdag, december 23, 2005
Kerstmarkt, nu in Zwijndrecht
De UkiUkikerstmarkt in Zwijndrecht is weer enorm succes. Broerlief en ik hebben het hartstikke druk en gezellig. De hele dag horen we leuke - en minder leuke, maar niet Wham of die van de cavalerie die moet stoppen - Kerstliedjes in verschillende uitvoeringen. Er staan over het hele winkelcentrum heen kerstbomen en andere versieringen. We kunnen bij de brasserie lekker eten (de snackbar van gisteravond was geen succes) en natuurlijk naar de wc.
Gisteren en vandaag hadden we een lange koopavond. Maar gisteren was ik veel vermoeider dan vandaag. Ik had dan ook afgelopen nacht beter geslapen. De mensen zijn gezellig, onze kraam is mooi en brengt bij menigeen een lach op het gezicht. Kortom, het is heel erg leuk.
Morgen nog een dagje. Die zal zo om zijn, aangezien we twee dagen tot negen uur hebben gestaan en morgen maar tot vier uur. Dat schelen er eventjes vijf!
Maar het hindert niet. Wij hebben het super naar ons zin. En ookal klagen de meeste andere kraamhuurders dat ze scheel zien, wij niet. En je kunt niet eens sjagrijnig worden met een kraam vol grappige, schele en lieve gezichtjes.
Nog maar één dagje dus en dan...dan is het Kerst!
Meer weten over waar de markt is? Of gewoon meer weten over UkiUkies en dergelijke? Kijk dan even op HenksUkiUki. Je weet namelijk nooit wanneer je een leuk, origineel cadeautje nodig hebt!
De UkiUkikerstmarkt in Zwijndrecht is weer enorm succes. Broerlief en ik hebben het hartstikke druk en gezellig. De hele dag horen we leuke - en minder leuke, maar niet Wham of die van de cavalerie die moet stoppen - Kerstliedjes in verschillende uitvoeringen. Er staan over het hele winkelcentrum heen kerstbomen en andere versieringen. We kunnen bij de brasserie lekker eten (de snackbar van gisteravond was geen succes) en natuurlijk naar de wc.
Gisteren en vandaag hadden we een lange koopavond. Maar gisteren was ik veel vermoeider dan vandaag. Ik had dan ook afgelopen nacht beter geslapen. De mensen zijn gezellig, onze kraam is mooi en brengt bij menigeen een lach op het gezicht. Kortom, het is heel erg leuk.
Morgen nog een dagje. Die zal zo om zijn, aangezien we twee dagen tot negen uur hebben gestaan en morgen maar tot vier uur. Dat schelen er eventjes vijf!
Maar het hindert niet. Wij hebben het super naar ons zin. En ookal klagen de meeste andere kraamhuurders dat ze scheel zien, wij niet. En je kunt niet eens sjagrijnig worden met een kraam vol grappige, schele en lieve gezichtjes.
Nog maar één dagje dus en dan...dan is het Kerst!
Meer weten over waar de markt is? Of gewoon meer weten over UkiUkies en dergelijke? Kijk dan even op HenksUkiUki. Je weet namelijk nooit wanneer je een leuk, origineel cadeautje nodig hebt!
woensdag, december 21, 2005
Little Red RidingMonster
What is Cookie doing with a picture of little Red Riding Hood? In Dutch better known as Roodkapje? There is only one way to find out... surf to Cookie Report and you'll know what is the link between them!
What is Cookie doing with a picture of little Red Riding Hood? In Dutch better known as Roodkapje? There is only one way to find out... surf to Cookie Report and you'll know what is the link between them!
dinsdag, december 20, 2005
Sax-a-thon
Gister was een ware saxofoonblaas marathon. Althans voor mij.
Eerst had ik lekker thuis staan oefenen en wat Kerstliedjes staan spelen, dus was ik zo anderhalf uur verder.
Daarna had ik om half 8 les tot 8 uur. Even het huiswerk gedaan, besloten dat het klassieke stuk nog beter kan en daarna lekker geïmproviseerd.
Vervolgens had ik een tussenuur - waarin ik in een nieuw Star Trek boek begonnen ben - want om kwart over 9 had ik weer saxofoonkwartet. Ik kan je vertellen dat je dan tegen half 11 's avonds aardig uitgeblazen bent!
Keep-a-playing!
Gister was een ware saxofoonblaas marathon. Althans voor mij.
Eerst had ik lekker thuis staan oefenen en wat Kerstliedjes staan spelen, dus was ik zo anderhalf uur verder.
Daarna had ik om half 8 les tot 8 uur. Even het huiswerk gedaan, besloten dat het klassieke stuk nog beter kan en daarna lekker geïmproviseerd.
Vervolgens had ik een tussenuur - waarin ik in een nieuw Star Trek boek begonnen ben - want om kwart over 9 had ik weer saxofoonkwartet. Ik kan je vertellen dat je dan tegen half 11 's avonds aardig uitgeblazen bent!
Keep-a-playing!
Keevie & Ik
Kusje...!
Vanmorgen heeft Keev bijna een kus gehad van een antraciet kleurige Keev. Bijna! Dus net niet helemaal, gelukkig. Dat had me een klapzoen geworden!
Vanmorgen vroeg reed ik namelijk de oprit richting de A27 op. Op een gegeven moment splitst deze zich in een deel richting Gorinchem en een deel richting Hilversum. De richting die ik dus moet hebben, deze loopt zeg maar rechtdoor. Dus ik zit achter een stoetje auto's die de afslag op de oprit moeten hebben en we zijn allemaal lekker aan het optrekken. Van zijn tweede naar zijn derde versnelling, je kent het wel. Gaat het stoetje ineens vol op de rem. Een auto passeert mij links en ik denk maar een ding: UITWIJKEN.
Dat deed ik ook, maar kon dus niet zien wat er links van me zat. Ik hoorde het wel: piepende remmen. Dus weer zo snel mogelijk terug en half over twee banen doorgescheurd. Tja, ik ben er absoluut niet trots op, maar gelukkig is Keevie wel weg als hij weg moet zijn.
Ik probeerde te gebaren aan de auto achter mij dat het mij spijt. Maar hoe doe je dat in het donker...
Aangezien Keev dorst had en we moesten tanken, ging ik er bij de BP af en de auto achter mij - inmiddels geïdentificeerd als een VW Kevertje - rijdt ook naar de BP. Ze stopt achter mij en stapt uit, dus het eerste wat ik riep was: 'Gaat het wel!'
Gelukkig was er niets gebeurd. Maar ze moest heel eventjes stoppen voor zichzelf en om even te kijken of er bij het remmen niets was gebeurd. Nogmaals, gelukkig niet.
En mocht je dit toevallig lezen: het was echt absoluut niet de bedoeling om roekeloos uit te wijken, maar ik kon ook niet anders. Je begreep het wel, maar toch, nogmaals sorry.
Want het is zeker niet mijn bedoeling om brokken te maken... en helemaal niet met twee Kevertjes...
Kusje...!
Vanmorgen heeft Keev bijna een kus gehad van een antraciet kleurige Keev. Bijna! Dus net niet helemaal, gelukkig. Dat had me een klapzoen geworden!
Vanmorgen vroeg reed ik namelijk de oprit richting de A27 op. Op een gegeven moment splitst deze zich in een deel richting Gorinchem en een deel richting Hilversum. De richting die ik dus moet hebben, deze loopt zeg maar rechtdoor. Dus ik zit achter een stoetje auto's die de afslag op de oprit moeten hebben en we zijn allemaal lekker aan het optrekken. Van zijn tweede naar zijn derde versnelling, je kent het wel. Gaat het stoetje ineens vol op de rem. Een auto passeert mij links en ik denk maar een ding: UITWIJKEN.
Dat deed ik ook, maar kon dus niet zien wat er links van me zat. Ik hoorde het wel: piepende remmen. Dus weer zo snel mogelijk terug en half over twee banen doorgescheurd. Tja, ik ben er absoluut niet trots op, maar gelukkig is Keevie wel weg als hij weg moet zijn.
Ik probeerde te gebaren aan de auto achter mij dat het mij spijt. Maar hoe doe je dat in het donker...
Aangezien Keev dorst had en we moesten tanken, ging ik er bij de BP af en de auto achter mij - inmiddels geïdentificeerd als een VW Kevertje - rijdt ook naar de BP. Ze stopt achter mij en stapt uit, dus het eerste wat ik riep was: 'Gaat het wel!'
Gelukkig was er niets gebeurd. Maar ze moest heel eventjes stoppen voor zichzelf en om even te kijken of er bij het remmen niets was gebeurd. Nogmaals, gelukkig niet.
En mocht je dit toevallig lezen: het was echt absoluut niet de bedoeling om roekeloos uit te wijken, maar ik kon ook niet anders. Je begreep het wel, maar toch, nogmaals sorry.
Want het is zeker niet mijn bedoeling om brokken te maken... en helemaal niet met twee Kevertjes...
maandag, december 19, 2005
Freakin' Druk ~ deel 4
Ja, het is weer zover. Het is weer freakin' druk. Te druk dus. Het is zo druk dat ik zelfs vergeet te eten of naar de wc te gaan. Ik moet van alles doen, in een te korte tijd. Oftewel: met kerst doe ik dus echt helemaal niets! Het is maar goed dat ik vanaf donderdag tot aan het nieuwe jaar vrij ben.
Hoe komt dat toch, zul je denken, dat dat meisje het steeds zo druk heeft. Nou, dat zit zo. Aangezien ik mijn broer help op de kerstmarkten, moet ik in een heel korte tijd alles afmaken voor mijn werk. Dat is niet zo erg en ook niets nieuws en ik kan straks in het nieuwe jaar gewoon weer een paar dagen vrij nemen van mijn overuren. Dat is dan zeg maar het positieve puntje. Dus werk is één.
Ten tweede probeer ik nog het studeren op mijn saxofoon in te passen, terwijl ik mijn kerstkaarten nog moet schrijven - don't worry, ik pas ze wel in, in het schema - vandaag zou koken, dus boodschappen moest doen, voor mijn kleine hondjes zorgen, opa naar oma brengen en het werken in. Ook moet ik nog steeds aan de slag aan mijn eigen verhaal, maar dat laat ik maar even zitten. Ik kan niet creatief nadenken als ik weet dat ik nog heel veel andere dingen moet doen.
Zoals de kerstboom opzetten. De was van twee - inmiddels denk ik drie - weken strijken. De boel opruimen. Werken. Cadeautjes kopen...
Pfff... maar weet je wat het is. Lekker druk zijn is eigenlijk ook wel leuk. Ik heb in ieder geval geen tijd om me te vervelen. Toch zal ik mij volgende week niet veel druk opleggen. Wie nog met iets van werk aan komt zetten, mag het in de ijskast plaatsen tot het nieuwe jaar.
Al krijg ik het volgende week ook nog wel druk. Ik moet mijn opdracht voor Script+ maken, het is Kerst, maar dat is gezellige drukte. Tweede Kerstdag is mijn neefje Ron jarig én speelt Utrecht thuis tegen Sparta. Ik wil nog naar Harry Potter. Mijn broer heeft een clixtoernooitje thuis georganiseerd. Ik moet nog vuurwerk halen en dan is het denk ik al weer Oud & Nieuw en 3 januari beginnen de werkzaamheden weer.
Weet je, het wordt tijd dat het Dolfinarium weer open gaat. Ik heb mijn nieuwe abonnement al besteld. Want dat lijkt potdorie wel de enige plek ter wereld waar ik even kan ontspannen...
Tot later! Ik ga nog even verder.
Ja, het is weer zover. Het is weer freakin' druk. Te druk dus. Het is zo druk dat ik zelfs vergeet te eten of naar de wc te gaan. Ik moet van alles doen, in een te korte tijd. Oftewel: met kerst doe ik dus echt helemaal niets! Het is maar goed dat ik vanaf donderdag tot aan het nieuwe jaar vrij ben.
Hoe komt dat toch, zul je denken, dat dat meisje het steeds zo druk heeft. Nou, dat zit zo. Aangezien ik mijn broer help op de kerstmarkten, moet ik in een heel korte tijd alles afmaken voor mijn werk. Dat is niet zo erg en ook niets nieuws en ik kan straks in het nieuwe jaar gewoon weer een paar dagen vrij nemen van mijn overuren. Dat is dan zeg maar het positieve puntje. Dus werk is één.
Ten tweede probeer ik nog het studeren op mijn saxofoon in te passen, terwijl ik mijn kerstkaarten nog moet schrijven - don't worry, ik pas ze wel in, in het schema - vandaag zou koken, dus boodschappen moest doen, voor mijn kleine hondjes zorgen, opa naar oma brengen en het werken in. Ook moet ik nog steeds aan de slag aan mijn eigen verhaal, maar dat laat ik maar even zitten. Ik kan niet creatief nadenken als ik weet dat ik nog heel veel andere dingen moet doen.
Zoals de kerstboom opzetten. De was van twee - inmiddels denk ik drie - weken strijken. De boel opruimen. Werken. Cadeautjes kopen...
Pfff... maar weet je wat het is. Lekker druk zijn is eigenlijk ook wel leuk. Ik heb in ieder geval geen tijd om me te vervelen. Toch zal ik mij volgende week niet veel druk opleggen. Wie nog met iets van werk aan komt zetten, mag het in de ijskast plaatsen tot het nieuwe jaar.Al krijg ik het volgende week ook nog wel druk. Ik moet mijn opdracht voor Script+ maken, het is Kerst, maar dat is gezellige drukte. Tweede Kerstdag is mijn neefje Ron jarig én speelt Utrecht thuis tegen Sparta. Ik wil nog naar Harry Potter. Mijn broer heeft een clixtoernooitje thuis georganiseerd. Ik moet nog vuurwerk halen en dan is het denk ik al weer Oud & Nieuw en 3 januari beginnen de werkzaamheden weer.
Weet je, het wordt tijd dat het Dolfinarium weer open gaat. Ik heb mijn nieuwe abonnement al besteld. Want dat lijkt potdorie wel de enige plek ter wereld waar ik even kan ontspannen...
Tot later! Ik ga nog even verder.
zondag, december 18, 2005
Drie dagen Ukies
Vandaag was ons laatste dagje van drie dagen Kerstmarkt in Capelle. Het zijn drie hele gezellige dagen geweest, zelfs Koekiemonster vond het leuk. Binnenkort zal hij wel een Cookie Report erover schrijven, denk ik. Hou zijn site dus in de gaten!
Volgende week staan we in Zwijndrecht, laatste kans om dit jaar nog Ukies te kopen om je Kerst mee op te vrolijken. Voor de details kun je kijken op Henks Ukiuki.
Hopelijk tot dan!
Vandaag was ons laatste dagje van drie dagen Kerstmarkt in Capelle. Het zijn drie hele gezellige dagen geweest, zelfs Koekiemonster vond het leuk. Binnenkort zal hij wel een Cookie Report erover schrijven, denk ik. Hou zijn site dus in de gaten!
Volgende week staan we in Zwijndrecht, laatste kans om dit jaar nog Ukies te kopen om je Kerst mee op te vrolijken. Voor de details kun je kijken op Henks Ukiuki.
Hopelijk tot dan!
zaterdag, december 17, 2005
Sneeuw!
JAHAAA! De eerste sneeuw is al gevallen. Op mijn pet, mijn sjaal, mijn jas, mijn broek en schoenen. Op Keevie en op Koekiemonster - de rugzak. Op de straat, de bomen en al het andere om ons heen.
Maar niet op mijn haar.
Mijn haren zaten verstopt onder de grote pet. Anders was ik mijn krullen kwijt geweest voor de foto!
JAHAAA! De eerste sneeuw is al gevallen. Op mijn pet, mijn sjaal, mijn jas, mijn broek en schoenen. Op Keevie en op Koekiemonster - de rugzak. Op de straat, de bomen en al het andere om ons heen.
Maar niet op mijn haar.
Mijn haren zaten verstopt onder de grote pet. Anders was ik mijn krullen kwijt geweest voor de foto!
vrijdag, december 16, 2005
Vermoeide pootjes
Het is alweer een hele tijd geleden geweest voor mij dat ik voor het laatst met mijn grote broer een UkiUkimarkt heb gedaan (zie ook Henks UkiUki pagina voor meer details).
Het was hartstikke gezellig en leuk om alle Ukies weer eens in je handen te houden. Ik heb alles gefotografeerd, dus binnenkort iedere woensdag weer op zijn site allerlei leuke, grappige en lieve Ukies om te bekijken - en wellicht te bestellen.
We hebben de hele dag gezellig zitten kletsen, bij de buren rondgekeken en natuurlijk lekker gegeten. Maar aan het einde van de dag hadden we het toch we gehad. Het was immers koopavond en het begon stilletjes aan steeds een graadje kouder te worden.
Dus het was een aanslag op den pootjes die nu tintelen van het lange staan. Maar dat hoort erbij en mag de pret niet drukken. Morgen kan ik niet mee, maar zondag ben ik wederom van de partij!
Het is alweer een hele tijd geleden geweest voor mij dat ik voor het laatst met mijn grote broer een UkiUkimarkt heb gedaan (zie ook Henks UkiUki pagina voor meer details).
Het was hartstikke gezellig en leuk om alle Ukies weer eens in je handen te houden. Ik heb alles gefotografeerd, dus binnenkort iedere woensdag weer op zijn site allerlei leuke, grappige en lieve Ukies om te bekijken - en wellicht te bestellen.
We hebben de hele dag gezellig zitten kletsen, bij de buren rondgekeken en natuurlijk lekker gegeten. Maar aan het einde van de dag hadden we het toch we gehad. Het was immers koopavond en het begon stilletjes aan steeds een graadje kouder te worden.
Dus het was een aanslag op den pootjes die nu tintelen van het lange staan. Maar dat hoort erbij en mag de pret niet drukken. Morgen kan ik niet mee, maar zondag ben ik wederom van de partij!
donderdag, december 15, 2005
Keevie & Ik
Vuile ruitjes
Pekel, vuil, modder, regen, blaadjes, zand, gruis... Keevies hebben het maar moeilijk met het najaar en de winter. Vieze druilerige dagen, auto's die je passeren, terwijl ze net hun ruiten sproeien en Keev daar wat van meekrijgt, laaghangende zon...
Ik sproei, boen en poets tot ik een ons weeg, maar iedere vijf meter die we rijden, kan ik weer bijna niets meer zien door de ruitjes. Dus ook weer sproeien en tja, je raadt het al... dan zit er weer iemand anders met net schone ruitjes te mopperen.
Ach ja... Ik ga volgende week maar eens met Keevie door de wasstraat, heeft-ie wel verdiend!
Vuile ruitjes
Pekel, vuil, modder, regen, blaadjes, zand, gruis... Keevies hebben het maar moeilijk met het najaar en de winter. Vieze druilerige dagen, auto's die je passeren, terwijl ze net hun ruiten sproeien en Keev daar wat van meekrijgt, laaghangende zon...
Ik sproei, boen en poets tot ik een ons weeg, maar iedere vijf meter die we rijden, kan ik weer bijna niets meer zien door de ruitjes. Dus ook weer sproeien en tja, je raadt het al... dan zit er weer iemand anders met net schone ruitjes te mopperen.
Ach ja... Ik ga volgende week maar eens met Keevie door de wasstraat, heeft-ie wel verdiend!
Ingehaald
Yes! Gisteravond heeft FC Utrecht toch maar weer gewonnen van Willem II. Met 1-0 en dat is een hele prestatie, want afgelopen zondag verloren we nog. En een verlies - en dan bedoel ik niet het verlies tegen Groningen - is niet zomaar uit je lijf. Hartstikke knap! Jongens, ik ben trots op jullie!
En nu zondag ook eventjes van Heracles winnen en we kunnen Ajax weer voorbij ;-).
FORZA!
Yes! Gisteravond heeft FC Utrecht toch maar weer gewonnen van Willem II. Met 1-0 en dat is een hele prestatie, want afgelopen zondag verloren we nog. En een verlies - en dan bedoel ik niet het verlies tegen Groningen - is niet zomaar uit je lijf. Hartstikke knap! Jongens, ik ben trots op jullie!
En nu zondag ook eventjes van Heracles winnen en we kunnen Ajax weer voorbij ;-).
FORZA!
woensdag, december 14, 2005
maandag, december 12, 2005
zondag, december 11, 2005
Stil...
Soms kunnen duizenden mensen tegelijk een heel indrukwekkende stilte creëren.
Vandaag was zo'n moment.
Eén indrukwekkende stille minuut lang.
Het enige geluid het verkeer op de straat.
Begeleid met rode fakkels en talloze spandoeken, dachten we nog één keer met zijn allen tegelijk aan hem. Aan onze nummer 4: David Di Tommaso.
Zo begon de wedstrijd met een traan.
Helaas wisten we - ook dankzij de scheidsrechter en spelers van Groningen die misbruik maakten van de situatie - de wedstrijd niet te winnen. Jammer dat de wedstrijd dus treurig eindigde. Maar weet je, eigenlijk deed het er niet toe. Want die ene minuut lang, die ene stille minuut was in zijn indrukwekkendheid veel mooier. Prachtig dat zoveel mensen, zo enorm stil kunnen zijn.
Soms kunnen duizenden mensen tegelijk een heel indrukwekkende stilte creëren.
Vandaag was zo'n moment.
Eén indrukwekkende stille minuut lang.
Het enige geluid het verkeer op de straat.
Begeleid met rode fakkels en talloze spandoeken, dachten we nog één keer met zijn allen tegelijk aan hem. Aan onze nummer 4: David Di Tommaso.
Zo begon de wedstrijd met een traan.
Helaas wisten we - ook dankzij de scheidsrechter en spelers van Groningen die misbruik maakten van de situatie - de wedstrijd niet te winnen. Jammer dat de wedstrijd dus treurig eindigde. Maar weet je, eigenlijk deed het er niet toe. Want die ene minuut lang, die ene stille minuut was in zijn indrukwekkendheid veel mooier. Prachtig dat zoveel mensen, zo enorm stil kunnen zijn.
donderdag, december 08, 2005
Idols III - 2
Idols is alweer een tijdje bezig.
Martijn Krabbé is een welkome aanvulling.
Maar een nieuwe Boris heb ik nog niet gezien...
Speaking of Boris: volgens zijn eigen bewoordingen op de site zit dat nieuwe album er heel erg aan te komen. Ik ben heel erg benieuwd, want het wordt wel tijd nietwaar!
Idols is alweer een tijdje bezig.
Martijn Krabbé is een welkome aanvulling.
Maar een nieuwe Boris heb ik nog niet gezien...
Speaking of Boris: volgens zijn eigen bewoordingen op de site zit dat nieuwe album er heel erg aan te komen. Ik ben heel erg benieuwd, want het wordt wel tijd nietwaar!
woensdag, december 07, 2005
Dutch winters are very cold.
But moreso: they are wet!
This picture was taking after Berry and me came home from the mall. When me went to the mall for some shopping the sun was shining. It was a beautiful afternoon. So Berry went walking. When we came out of the supermarket it started to rain. A bit at first, but for me was home me was soaked! The rain was splashing on the ground. And the wind was cold, so we was chilled! Brr.
Dutch winters are unpredictable. Moreso because of the seaclimate. It is not raining as much as in England, but in Fall and Winter the rain is falling down pretty much. Except when it will be very cold. Then icewater falls down. Or, and that is really beautiful, snow. Last march we had lots of snow. It was magnificent!
The last time snow came down. Me was with Berry in the VW Beetle and we was riding home in the traffic jam. On radio me heard there was over 900 kilometers of traffic jam in Holland, just because the weather turned winters. Too bad the snow we was riding in was wet snow, and it didn't stay put. No snowball fight...
Me hopes it will start to snow again. But for now, me wishes no more rain. Well... it can be cosy, when me is inside and the rain makes galloping sounds on the window and roof. But me don't like to walk in it... it is too cold, and too wet. Me fur all got soaked. Lucky for me, Berry had a nice big towel for me to dry meself in!
Well, bye bye for now. Me will talk about Sinterklaas next time we meet!
maandag, december 05, 2005
zaterdag, december 03, 2005
vrijdag, december 02, 2005
Altijd nummer 4
Nooit meer zal iemand anders rugnummer 4 dragen in het eerste elftal van FC Utrecht. Het blijft voor altijd het nummer van DiTo, David Di Tommaso. Dit maakte Foeke Booy gisteren bekend in de uiterst trieste en indrukwekkende bijeenkomst in stadion Galgenwaard gisteravond.
Ik ben niet geweest, ik vernam het vanmorgen uit de krant dat het nummer voor altijd van DiTo zal blijven. Niet dat ik niet had gewild, of dat het mij niets kan schelen... het kan mij - ben ik bang - iets te veel schelen en dan moet je jezelf een beetje in bescherming nemen.
Tot tranen toe geroerd las ik vanmorgen het AD/Utrechts Nieuwsblad. Een mooiere gedachte is er niet. Zoals Foeke zei: 'Voortaan staan wij met 12 man in het veld.'
DiTo, ik zal je niet vergeten! Altijd in het hart gesloten. Bedankt voor je sublieme vrije trappen, je enorme inzet en je liefde voor de club. We staan inderdaad voor altijd met 12 man in het veld, want ik weet zeker dat je voor altijd de spelers van FC Utrecht zal inspireren tot nog beter. En gelukkig blijft nummer 4 van jou, al was je voor velen ook nummer 1.
Sander Keller en Stefaan Tanghe dragen de beeltenis van David Di Tommaso met zijn typerende warme glimlach rond door over het veld. © FC Utrecht.
Alles over de indrukwekkende dienst lees je uiteraard op FC Utrecht.nl.
Nooit meer zal iemand anders rugnummer 4 dragen in het eerste elftal van FC Utrecht. Het blijft voor altijd het nummer van DiTo, David Di Tommaso. Dit maakte Foeke Booy gisteren bekend in de uiterst trieste en indrukwekkende bijeenkomst in stadion Galgenwaard gisteravond.
Ik ben niet geweest, ik vernam het vanmorgen uit de krant dat het nummer voor altijd van DiTo zal blijven. Niet dat ik niet had gewild, of dat het mij niets kan schelen... het kan mij - ben ik bang - iets te veel schelen en dan moet je jezelf een beetje in bescherming nemen.
Tot tranen toe geroerd las ik vanmorgen het AD/Utrechts Nieuwsblad. Een mooiere gedachte is er niet. Zoals Foeke zei: 'Voortaan staan wij met 12 man in het veld.'
DiTo, ik zal je niet vergeten! Altijd in het hart gesloten. Bedankt voor je sublieme vrije trappen, je enorme inzet en je liefde voor de club. We staan inderdaad voor altijd met 12 man in het veld, want ik weet zeker dat je voor altijd de spelers van FC Utrecht zal inspireren tot nog beter. En gelukkig blijft nummer 4 van jou, al was je voor velen ook nummer 1.
Sander Keller en Stefaan Tanghe dragen de beeltenis van David Di Tommaso met zijn typerende warme glimlach rond door over het veld. © FC Utrecht.
Alles over de indrukwekkende dienst lees je uiteraard op FC Utrecht.nl.
donderdag, december 01, 2005
Spooky!
Speciaal voor de beurs was de Dom afgelopen maandag in een groen voetlicht gezet. Ik moet je zeggen, dat het erg griezelig was om te zien, zo'n bleekgroene Dom, scherp afstekend tegen de koude, gitzwarte winterlucht. Helaas had ik mijn gewone camera niet mee, maar deze foto gemaakt met mijn mobiel geeft wel heel duidelijk het sfeertje weer... brrr...
Speciaal voor de beurs was de Dom afgelopen maandag in een groen voetlicht gezet. Ik moet je zeggen, dat het erg griezelig was om te zien, zo'n bleekgroene Dom, scherp afstekend tegen de koude, gitzwarte winterlucht. Helaas had ik mijn gewone camera niet mee, maar deze foto gemaakt met mijn mobiel geeft wel heel duidelijk het sfeertje weer... brrr...
Eigen site
Cookie Monster heeft vanaf gisteren zijn eigen site: http://cookiereport.blogspot.com. Dat betekent niet dat de Cookie Report hier geheel verdwijnt, maar als je op woensdag nieuwsgierig bent naar de avonturen van een blauw monster... kun je ook alleen op Cookie Report kijken!
Cookie Monster heeft vanaf gisteren zijn eigen site: http://cookiereport.blogspot.com. Dat betekent niet dat de Cookie Report hier geheel verdwijnt, maar als je op woensdag nieuwsgierig bent naar de avonturen van een blauw monster... kun je ook alleen op Cookie Report kijken!
woensdag, november 30, 2005
Vanaf vandaag iedere woensdag...én vanaf vandaag op zijn eigen site...
Visiting the baby
Dear readers. Cookie is proudly to talk about Berries little nephew Henk. He is very sweet and likes Me googly-eyes. Well Me think he does, cos he was staring at Me eyes the other day.
Today Me present me report from the babybox. Baby Henk is real sweet and a beautiful baby.
Me would like to eat chocolate chip cookie as a treat, but Me got something else. It is called 'beschuit met muisjes'. Me didn't know what it was! The 'muisjes' tasted like anise - it tasted very good, sometimes Me eat cookies with warm milk and anise - and were blue and white. 'Beschuit' is a hard, crunchy bread. Like cracker, but softer. And it is round, like cookie, but it is crunchier. Me liked it! It seems to be tradition to eat such a crunchy breadcookie with muisjes. Although they didn't look exactly like mouses...
Me haven't hugged baby Henk yet. Not that Me don't want to... Berry is holding him everytime we are here. And Baby Henk seems to like it! Maybe when Baby Henk gets a bit bigger, me and him can go on picture together!
Well... bye bye for now! Next week I am back with a story about Dutch winters... And how WET you can get in them!
Visiting the baby
Dear readers. Cookie is proudly to talk about Berries little nephew Henk. He is very sweet and likes Me googly-eyes. Well Me think he does, cos he was staring at Me eyes the other day.
Today Me present me report from the babybox. Baby Henk is real sweet and a beautiful baby.
Me would like to eat chocolate chip cookie as a treat, but Me got something else. It is called 'beschuit met muisjes'. Me didn't know what it was! The 'muisjes' tasted like anise - it tasted very good, sometimes Me eat cookies with warm milk and anise - and were blue and white. 'Beschuit' is a hard, crunchy bread. Like cracker, but softer. And it is round, like cookie, but it is crunchier. Me liked it! It seems to be tradition to eat such a crunchy breadcookie with muisjes. Although they didn't look exactly like mouses...
Me haven't hugged baby Henk yet. Not that Me don't want to... Berry is holding him everytime we are here. And Baby Henk seems to like it! Maybe when Baby Henk gets a bit bigger, me and him can go on picture together!
Well... bye bye for now! Next week I am back with a story about Dutch winters... And how WET you can get in them!
dinsdag, november 29, 2005
Afscheid van een verdediger
Ongeloof.
Kippenvel.
Verdriet.
Net bereikte mij het bericht via mijn vader dat FC Utrecht verdediger en publiekslieveling David Di Tomasso vannacht is overleden. Op de website van de Telegraaf staat vermoedelijk door een harstilstand, maar om 14.30 is er nog een officiële persconferentie.
Mijn hart en gedachten gaan uit naar zijn vrouw en kindje. Ik ben bang dat ik precies weet hoe zij moet zijn geschrokken vanmorgen...
Dear madame Di Tomasso, my thoughts and love go out to you, and your baby. Everyone will remember and love David for the soccerplayer he is and was. I hope you can find some comfort in the support and love of the FC Utrecht supporters, friends, the team and ofcourse your family. And that you can find some comfort in simple words as these. Love, Berry, vak R.
Wil je ook je condoleance over brengen? Dat kan hier.
Ongeloof.
Kippenvel.
Verdriet.
Net bereikte mij het bericht via mijn vader dat FC Utrecht verdediger en publiekslieveling David Di Tomasso vannacht is overleden. Op de website van de Telegraaf staat vermoedelijk door een harstilstand, maar om 14.30 is er nog een officiële persconferentie.
Mijn hart en gedachten gaan uit naar zijn vrouw en kindje. Ik ben bang dat ik precies weet hoe zij moet zijn geschrokken vanmorgen...
Dear madame Di Tomasso, my thoughts and love go out to you, and your baby. Everyone will remember and love David for the soccerplayer he is and was. I hope you can find some comfort in the support and love of the FC Utrecht supporters, friends, the team and ofcourse your family. And that you can find some comfort in simple words as these. Love, Berry, vak R.
Wil je ook je condoleance over brengen? Dat kan hier.
maandag, november 28, 2005
Oh ja!
Zojuist op de radio: Ajax wil dat Utrecht bestraft wordt voor het minutenlange uitschelden tijdens de wedstrijd. Helaas wordt er niet gerept over het rotjes gooien door de Ajax-supporters op stewards en medewerkers van FC Utrecht die hierdoor gewond raakten, of de tientallen vernielde stoeltjes in het vak…
Ach, we hebben gisteren lekker gewonnen met 1-0. Dat ze in Amsterdam zo slecht tegen hun verlies kunnen, daar kan ik niets aan doen. Het gepiep in de krant over de scheidsrechter ook niet. Weten ze daar ook eens hoe het is om een scheids tegen te hebben. Al had Ajax best mazzel dat Nigel de Jong geen rood kreeg voor het doortrappen op Joost Terol die met een hoofdwond het veld moest verlaten. Of het gezeur van Wesley Sneijder die maar liep te schoppen. Dus… niet zuren heren, maar je verlies moedig dragen. De tijd van het gouden Ajax is voorbij. Men heeft geen immuunstatus meer. Wen er maar aan en kom terug uit de wolken. Ook godenzonen kunnen ineens menselijk worden.
Wat Utrecht betreft: goed gedaan jongens! Ik heb lange tijd niet zo’n spannende wedstrijd met af en toe supermooie momentjes meegemaakt. Op naar de volgende overwinning!
Forza!
Zojuist op de radio: Ajax wil dat Utrecht bestraft wordt voor het minutenlange uitschelden tijdens de wedstrijd. Helaas wordt er niet gerept over het rotjes gooien door de Ajax-supporters op stewards en medewerkers van FC Utrecht die hierdoor gewond raakten, of de tientallen vernielde stoeltjes in het vak…
Ach, we hebben gisteren lekker gewonnen met 1-0. Dat ze in Amsterdam zo slecht tegen hun verlies kunnen, daar kan ik niets aan doen. Het gepiep in de krant over de scheidsrechter ook niet. Weten ze daar ook eens hoe het is om een scheids tegen te hebben. Al had Ajax best mazzel dat Nigel de Jong geen rood kreeg voor het doortrappen op Joost Terol die met een hoofdwond het veld moest verlaten. Of het gezeur van Wesley Sneijder die maar liep te schoppen. Dus… niet zuren heren, maar je verlies moedig dragen. De tijd van het gouden Ajax is voorbij. Men heeft geen immuunstatus meer. Wen er maar aan en kom terug uit de wolken. Ook godenzonen kunnen ineens menselijk worden.
Wat Utrecht betreft: goed gedaan jongens! Ik heb lange tijd niet zo’n spannende wedstrijd met af en toe supermooie momentjes meegemaakt. Op naar de volgende overwinning!
Forza!
vrijdag, november 25, 2005
Keevie & Ik
Spoken
Vrijdagmorgen, kwart voor 8. Ik stap gehuld in donkerblauwe poncho de voordeur uit en ga op weg naar het garagetje van Keevie, waar hij nietsvermoedend droog en warm staat te wachten op mijn komst. Door het donker, wat zwarter lijkt dan de zwartste nacht, spookachtig verlicht door oranje lantaarnpalen, glanzend zwarte wegdekken door de liters regen die erop neerkletteren. Ik loop door. Met iedere stap die ik zet, hoop ik dat de wind geen vat krijgt op mijn poncho. Toch kom ik met een natte broek vanaf mijn knieën aan bij het garagetje. Etappe één is afgelegd.
Op naar etappe 2.
Ik open de garage en ontdoe mij binnen van mijn poncho. Schud deze uit en vouw hem met ijskoude onbeweegbare vingers op en prop het achter de voorstoel. Keevie bibbert en komt grommend tot leven. Ik laat zijn motortje warm draaien. Sluit mijn mobiele telefoon aan op de headset en geef een paar keertjes extra gas. Ik zit, tassen naast mij op de voorstoel, mobieltje ernaast, condensdoekje in de aanslag. Langzaam rijdt Keevie ons naar buiten, het natte najaar in.
Het derde deel van de onderneming draaide vooral om snelheid: snel uitstappen, garagedeur sluiten, snel instappen en de deur dicht doen. Maar het baatte niet: de regen kwam met zoveel druppels tegelijk uit de hemel, gepaard met dikke hagelstenen dat mijn jas en broek verder drijfnat geraakten. Toch was ik snel genoeg weer binnen en konden Keevie & Ik op weg naar Almere Haven. Waar we - zo vermoedde wij - ditmaal wel veel water zouden zien.
De snelweg was snel gevonden, hoewel we ons nog keuriger dan anders aan de maximumsnelheid hielden, al vegend over de ruitjes, verwarming hoog op en een reepje van het raam open om de beslagenheid tegen te kunnen gaan. De achterruit bleef tot aan onze bestemming melkglas, maar eigenlijk was dat niet zo erg in verband met verblinding van achteren. Een harde wind had ons gauw te pakken en wilde Keevie van het wegdek duwen. Maar een Keev laat zich niet zo eenvoudig van zijn stuk brengen en hij hield stand. Om de wind niet te veel macht te geven, besloten we 80 te gaan rijden. Met de harde regen hadden we zo ook beter zicht op de weg en malloten die denken met spookweer hard te kunnen rijden, moeten ons dan maar lekker passeren.
Totdat de wind vond dat we te langzaam reden en zijn grote hand uitstak om Keevie over de brug van het Gooimeer te duwen, helemaal naar de afrit van Almere Haven aan toe. Hij duwde ons zo hard, dat de kilometerteller langzaam opklom van 80 naar 90. Van 90 naar 100, naar 110... Ik liet het gaspedaal los, zodat we weer op een overzichtelijke snelheid terechtkwamen en zo baanden we ons een weg door het duistere zwart, zowel boven als onder ons.
Spannend? Ja, dat wel. Maar ik heb de volste vertrouwen in Keevie en Keevie in mij. Eenvoudig bereikten wij de afslag en verruilden de donkere snelweg, voor een binnenweg naar kantoor. Helaas waren alle plekjes onder de overkapping al vergeven en moet Keevie in de regen staan. Maar straks naar huis zal het iets lichter zijn en dan is hij zo thuis, in zijn eigen warme garagetje.
Ik ben benieuwd of het volgende week ook zo gaat spoken...
Spoken
Vrijdagmorgen, kwart voor 8. Ik stap gehuld in donkerblauwe poncho de voordeur uit en ga op weg naar het garagetje van Keevie, waar hij nietsvermoedend droog en warm staat te wachten op mijn komst. Door het donker, wat zwarter lijkt dan de zwartste nacht, spookachtig verlicht door oranje lantaarnpalen, glanzend zwarte wegdekken door de liters regen die erop neerkletteren. Ik loop door. Met iedere stap die ik zet, hoop ik dat de wind geen vat krijgt op mijn poncho. Toch kom ik met een natte broek vanaf mijn knieën aan bij het garagetje. Etappe één is afgelegd.
Op naar etappe 2.
Ik open de garage en ontdoe mij binnen van mijn poncho. Schud deze uit en vouw hem met ijskoude onbeweegbare vingers op en prop het achter de voorstoel. Keevie bibbert en komt grommend tot leven. Ik laat zijn motortje warm draaien. Sluit mijn mobiele telefoon aan op de headset en geef een paar keertjes extra gas. Ik zit, tassen naast mij op de voorstoel, mobieltje ernaast, condensdoekje in de aanslag. Langzaam rijdt Keevie ons naar buiten, het natte najaar in.
Het derde deel van de onderneming draaide vooral om snelheid: snel uitstappen, garagedeur sluiten, snel instappen en de deur dicht doen. Maar het baatte niet: de regen kwam met zoveel druppels tegelijk uit de hemel, gepaard met dikke hagelstenen dat mijn jas en broek verder drijfnat geraakten. Toch was ik snel genoeg weer binnen en konden Keevie & Ik op weg naar Almere Haven. Waar we - zo vermoedde wij - ditmaal wel veel water zouden zien.
De snelweg was snel gevonden, hoewel we ons nog keuriger dan anders aan de maximumsnelheid hielden, al vegend over de ruitjes, verwarming hoog op en een reepje van het raam open om de beslagenheid tegen te kunnen gaan. De achterruit bleef tot aan onze bestemming melkglas, maar eigenlijk was dat niet zo erg in verband met verblinding van achteren. Een harde wind had ons gauw te pakken en wilde Keevie van het wegdek duwen. Maar een Keev laat zich niet zo eenvoudig van zijn stuk brengen en hij hield stand. Om de wind niet te veel macht te geven, besloten we 80 te gaan rijden. Met de harde regen hadden we zo ook beter zicht op de weg en malloten die denken met spookweer hard te kunnen rijden, moeten ons dan maar lekker passeren.
Totdat de wind vond dat we te langzaam reden en zijn grote hand uitstak om Keevie over de brug van het Gooimeer te duwen, helemaal naar de afrit van Almere Haven aan toe. Hij duwde ons zo hard, dat de kilometerteller langzaam opklom van 80 naar 90. Van 90 naar 100, naar 110... Ik liet het gaspedaal los, zodat we weer op een overzichtelijke snelheid terechtkwamen en zo baanden we ons een weg door het duistere zwart, zowel boven als onder ons.
Spannend? Ja, dat wel. Maar ik heb de volste vertrouwen in Keevie en Keevie in mij. Eenvoudig bereikten wij de afslag en verruilden de donkere snelweg, voor een binnenweg naar kantoor. Helaas waren alle plekjes onder de overkapping al vergeven en moet Keevie in de regen staan. Maar straks naar huis zal het iets lichter zijn en dan is hij zo thuis, in zijn eigen warme garagetje.
Ik ben benieuwd of het volgende week ook zo gaat spoken...
donderdag, november 24, 2005
Sinterklaas!Ik heb het zo druk gehad met de geboorte van mijn kleine neefje, dat ik zowaar vergeten ben te vertellen dat Sinterklaas weer in het land is. Nu zullen jullie dat allang weten, want het is uitgebreid op tv geweest hoe hij bij Sneek binnenkwam varen en daarna alle steden, dorpen en afgelegen plekjes aandeed om de kinderen te begroeten.
Ook de pieten van De Club Van Sinterklaas zijn al wekenlang dagelijks op tv bij Jetix. En op Nickelodeon staat een geheimzinnig oranjepak in de studio van Chris & Vivienne.
En toch gaat het allemaal een beetje zijdelings voorbij... gewoon, omdat mijn hoofd ergens anders is.
Bovendien is ons kleine Henkje nog te klein om zijn schoentje te zetten. Maar ik denk wel dat volgend jaar Sint & Piet een bezoekje gaan brengen aan de kleine man...
woensdag, november 23, 2005
dinsdag, november 22, 2005
maandag, november 21, 2005
Raar einde
Desillusie
Ik wist dat het ging gebeuren en afgelopen zaterdag was het dan zover: de allerlaatste aflevering van Star Trek: Enterprise. En wat voor een aflevering was het.
Dat Riker en Deanna Troi er in meededen en de laatste missie van Captain Archer, T'Pol, Malcolm Reed, Hoshi, Travis, Phlox en last but certainly not least Trip Tucker als een holodeck programma voorbij kwam, dat was acceptabel en best wel erg leuk. Maar het verhaal eigenlijk niet. En ik bleef met een vreemd gevoel zitten... dat het verhaal nog niet af was.
En waarom moest Trip nu ineens dood in de laatste aflevering. Dat sloeg, vond ik, nergens op. En waar het verhaal om draaide (het niet opvolgen van orders) werd in vijf minuutjes afgeraffeld. Met de dood van Trip tot gevolg, terwijl dat volgens mij niet nodig was geweest. Ik had meer gehad met een happy end: T'Pol en Trip gelukkig samen op Vulcan.
De Federatie die werd gesticht en de twee andere Enterprises op het einde vond ik weer hartstikke goed. En zo was eigenlijk de hele serie van Enterprise. Omdat het allemaal vóór Captain Kirk's missies afspeelt, zijn er een heleboel dingen waarvan je weet dat ze terug zouden komen later. Zo wordt bijvoorbeeld opgehelderd waarom Klingons ten tijde van Kirk geen voorhoofdsribbels hebben. En heb ik blauw gelegen om de eerste Tellarite en Andorian onderonsjes, omdat ik weet hoe dat bij Journey to Babel ook ging. Dat de aflevering bij Enterprise ook Babel heette, was dus niet voor niets. En zo waren er nog veel meer dingen, waarvan de trouwe Star Trek-kijker wist waartoe het zou leiden.
Daarom vond ik deze laatste (en de paar ervoor) een desillusie... Als schrijfster zijnde, had ik het denk ik toch anders gedaan en niet zo duidelijk en krampachtig naar een 'pakkend' of 'schokkend' einde gezocht.
Desalniettemin ga ik toch alle seizoenen bijelkaar sparen op DVD. En ach, dan sla ik die laatste afleveringen toch lekker over!
Ik wist dat het ging gebeuren en afgelopen zaterdag was het dan zover: de allerlaatste aflevering van Star Trek: Enterprise. En wat voor een aflevering was het.
Dat Riker en Deanna Troi er in meededen en de laatste missie van Captain Archer, T'Pol, Malcolm Reed, Hoshi, Travis, Phlox en last but certainly not least Trip Tucker als een holodeck programma voorbij kwam, dat was acceptabel en best wel erg leuk. Maar het verhaal eigenlijk niet. En ik bleef met een vreemd gevoel zitten... dat het verhaal nog niet af was.
En waarom moest Trip nu ineens dood in de laatste aflevering. Dat sloeg, vond ik, nergens op. En waar het verhaal om draaide (het niet opvolgen van orders) werd in vijf minuutjes afgeraffeld. Met de dood van Trip tot gevolg, terwijl dat volgens mij niet nodig was geweest. Ik had meer gehad met een happy end: T'Pol en Trip gelukkig samen op Vulcan.
De Federatie die werd gesticht en de twee andere Enterprises op het einde vond ik weer hartstikke goed. En zo was eigenlijk de hele serie van Enterprise. Omdat het allemaal vóór Captain Kirk's missies afspeelt, zijn er een heleboel dingen waarvan je weet dat ze terug zouden komen later. Zo wordt bijvoorbeeld opgehelderd waarom Klingons ten tijde van Kirk geen voorhoofdsribbels hebben. En heb ik blauw gelegen om de eerste Tellarite en Andorian onderonsjes, omdat ik weet hoe dat bij Journey to Babel ook ging. Dat de aflevering bij Enterprise ook Babel heette, was dus niet voor niets. En zo waren er nog veel meer dingen, waarvan de trouwe Star Trek-kijker wist waartoe het zou leiden.
Daarom vond ik deze laatste (en de paar ervoor) een desillusie... Als schrijfster zijnde, had ik het denk ik toch anders gedaan en niet zo duidelijk en krampachtig naar een 'pakkend' of 'schokkend' einde gezocht.
Desalniettemin ga ik toch alle seizoenen bijelkaar sparen op DVD. En ach, dan sla ik die laatste afleveringen toch lekker over!
zondag, november 20, 2005
Jonge Held
Ricky Kruys!
Held van de dag gisteren was Ricky Kruys! Hij scoorde het enige doelpunt de in uitwedstrijd tegen NAC Breda en dat betekende 3 punten voor Utrecht. In uitwedstrijden doet de FC het beter dan thuis, lijkt het wel. Maar door deze winst zijn we wel een paar treetjes hoger in de ranglijst komen te staan. Nu volgende week thuis ook weer even winnen (van Ajax) want dan komen we boven Ajax te staan in de competitie. En dat is natuurlijk altijd leuk - een grote club achter je laten!
Kom op jongens, knallen aankomende zondag. Enne Foeke: gooi Rick er maar weer in hoor. Dan komt het denk ik wel goed!
Forza!
Held van de dag gisteren was Ricky Kruys! Hij scoorde het enige doelpunt de in uitwedstrijd tegen NAC Breda en dat betekende 3 punten voor Utrecht. In uitwedstrijden doet de FC het beter dan thuis, lijkt het wel. Maar door deze winst zijn we wel een paar treetjes hoger in de ranglijst komen te staan. Nu volgende week thuis ook weer even winnen (van Ajax) want dan komen we boven Ajax te staan in de competitie. En dat is natuurlijk altijd leuk - een grote club achter je laten!
Kom op jongens, knallen aankomende zondag. Enne Foeke: gooi Rick er maar weer in hoor. Dan komt het denk ik wel goed!
Forza!
donderdag, november 17, 2005
Geluk met simpele dingen
Obsessie
Ze zeggen wel eens dat Koekie Monster nogal geobsedeerd is door het eten van Koekies...
...dit liedje helpt daar niet echt aan mee ben ik bang. Maar het is een klassieker en als je van Koekie houdt, dan zing je het uit volle borst met je wav-filetje mee. Eh ja... gedownload van Tiny Dancer
En nu met zijn allen:
"C" Is For Cookie
as sung by Cookie Monster (Frank Oz) (duh!)
written by Joe Raposo
[Now what starts with the letter C?
Cookie starts with C
Let's think of other things
That starts with C
Oh, who cares about the other things?]
C is for cookie, that's good enough for me
C is for cookie, that's good enough for me
C is for cookie, that's good enough for me
Oh, cookie, cookie, cookie starts with C
C is for cookie, that's good enough for me
C is for cookie, that's good enough for me
C is for cookie, that's good enough for me
Oh, cookie, cookie, cookie starts with C
[Hey you know what?
A round cookie with one bite out of it looks like a C
A round donut with one bite out of it also looks like a C
But it is not as good as a cookie
Oh and the moon sometimes looks like a C, but you can't eat that, so ... ]
C is for cookie, that's good enough for me, yeah!
C is for cookie, that's good enough for me
C is for cookie, that's good enough for me
Oh, cookie, cookie, cookie starts with C, yeah!
Cookie, cookie, cookie starts with C, oh boy!
Cookie, cookie, cookie starts with C!
(Cookie Monster eats the cookie): Umm-umm-umm-umm-umm
Ze zeggen wel eens dat Koekie Monster nogal geobsedeerd is door het eten van Koekies...
...dit liedje helpt daar niet echt aan mee ben ik bang. Maar het is een klassieker en als je van Koekie houdt, dan zing je het uit volle borst met je wav-filetje mee. Eh ja... gedownload van Tiny Dancer
En nu met zijn allen:
"C" Is For Cookie
as sung by Cookie Monster (Frank Oz) (duh!)
written by Joe Raposo
[Now what starts with the letter C?
Cookie starts with C
Let's think of other things
That starts with C
Oh, who cares about the other things?]
C is for cookie, that's good enough for me
C is for cookie, that's good enough for me
C is for cookie, that's good enough for me
Oh, cookie, cookie, cookie starts with C
C is for cookie, that's good enough for me
C is for cookie, that's good enough for me
C is for cookie, that's good enough for me
Oh, cookie, cookie, cookie starts with C
[Hey you know what? A round cookie with one bite out of it looks like a C
A round donut with one bite out of it also looks like a C
But it is not as good as a cookie
Oh and the moon sometimes looks like a C, but you can't eat that, so ... ]
C is for cookie, that's good enough for me, yeah!
C is for cookie, that's good enough for me
C is for cookie, that's good enough for me
Oh, cookie, cookie, cookie starts with C, yeah!
Cookie, cookie, cookie starts with C, oh boy!
Cookie, cookie, cookie starts with C!
(Cookie Monster eats the cookie): Umm-umm-umm-umm-umm
woensdag, november 16, 2005
Keevie & Ik
Wasstraat - deel 3
Als ik vanmorgen Keevie aan de kant had gezet, zijn eigen autoshampoo bij mij had gehad én natuurlijk een spons om hem mee in te zepen... dan was hij nu lekker schoon geweest.
Maar ja... ik had natuurlijk dan ook een handdoek voor mezelf mee moeten nemen, schone - vooral droge - kleren in de kattenbak moeten hebben én om alles te voorkomen een waterdicht regenpak.
Een aangezien ik dat niet bij me had, was het toch niet verstandig geweest om Keevie op de brug over het Gooimeer te gaan staan wassen in de 'wasstraat' die regen en snelweg heet.
Trouwens, als we het wel hadden gedaan dan was Keevie met één plens van een voorbijrijdende vrachtwagen toch weer vies geweest, dus echt zin zou het toch niet hebben gehad...
Als ik vanmorgen Keevie aan de kant had gezet, zijn eigen autoshampoo bij mij had gehad én natuurlijk een spons om hem mee in te zepen... dan was hij nu lekker schoon geweest.
Maar ja... ik had natuurlijk dan ook een handdoek voor mezelf mee moeten nemen, schone - vooral droge - kleren in de kattenbak moeten hebben én om alles te voorkomen een waterdicht regenpak.
Een aangezien ik dat niet bij me had, was het toch niet verstandig geweest om Keevie op de brug over het Gooimeer te gaan staan wassen in de 'wasstraat' die regen en snelweg heet.
Trouwens, als we het wel hadden gedaan dan was Keevie met één plens van een voorbijrijdende vrachtwagen toch weer vies geweest, dus echt zin zou het toch niet hebben gehad...
dinsdag, november 15, 2005
Keevie & Ik
Het regent
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
Ik lekker niet, want ik zit droog
En dat word ik heus niet zat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
En het snelweg asfalt dek
Dat wordt dus lekker glad
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
In Almere kan hij droogjes staan
Dat wordt hij heus niet zat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
En thuis weer de garage in
Wieltjes drogend op de mat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die staat droog
En ik moet weer op huis aan gaan
Door regen die niet loog
Het regent, het regent
Mijn Keevie die staat droog
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
Ik lekker niet, want ik zit droog
En dat word ik heus niet zat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
En het snelweg asfalt dek
Dat wordt dus lekker glad
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
In Almere kan hij droogjes staan
Dat wordt hij heus niet zat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
En thuis weer de garage in
Wieltjes drogend op de mat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die wordt nat
Het regent, het regent
Mijn Keevie die staat droog
En ik moet weer op huis aan gaan
Door regen die niet loog
Het regent, het regent
Mijn Keevie die staat droog
maandag, november 14, 2005
Saxo-slaap
Slaapliedjes
Ik ben blij dat ik ooit een boek genaamd "De bekende liedjes" heb gekocht, want daarin staan maar liefst twee slaapliedjes. Straks (ergens in Januari) als kleine Henkje bij me komt om op hem te passen, moet ik ze toch wel zachtjes op mijn sax kunnen spelen! En later wanneer hij wat groter is en alle Disney-films heeft gezien, zal ik ook die allemaal voor hem spelen.
Poeh, dat betekent vingers uit de knoop halen en blazen maar!
Ik ben blij dat ik ooit een boek genaamd "De bekende liedjes" heb gekocht, want daarin staan maar liefst twee slaapliedjes. Straks (ergens in Januari) als kleine Henkje bij me komt om op hem te passen, moet ik ze toch wel zachtjes op mijn sax kunnen spelen! En later wanneer hij wat groter is en alle Disney-films heeft gezien, zal ik ook die allemaal voor hem spelen.
Poeh, dat betekent vingers uit de knoop halen en blazen maar!
zondag, november 13, 2005
Blauw & Wit
Beskoit mjet moisjes
Ik heb iets teveel Koifje gezien ben ik bang, maar de blauw/witte muisjes strooien rijkelijk! En niet voor niets, want ik ben al twee dagen de aangewezen 'hulp'. Ik ben namelijk niet echt een hulp in de huishouding, aangezien ik de meest trotse tante van de wereld ben en met liefde koffie, thee en beschuitjes serveer aan de kraamvisite.
Morgenmiddag ga ik nog even mijn schoonzusje helpen, wanneer mijn broer is lesgeven. En dan is het helaas even afgelopen... dinsdag is het weer tijd om te werken. Maar dat is ook niet erg. Dan kan ik tenminste lekker over mijn neefje opscheppen!
En volgend weekend heb ik zaterdag eerst Script en dan...
Kom maar op, met die beskoiten, roomboter en bergen, bergen moisjes!!!
Ik heb iets teveel Koifje gezien ben ik bang, maar de blauw/witte muisjes strooien rijkelijk! En niet voor niets, want ik ben al twee dagen de aangewezen 'hulp'. Ik ben namelijk niet echt een hulp in de huishouding, aangezien ik de meest trotse tante van de wereld ben en met liefde koffie, thee en beschuitjes serveer aan de kraamvisite.
Morgenmiddag ga ik nog even mijn schoonzusje helpen, wanneer mijn broer is lesgeven. En dan is het helaas even afgelopen... dinsdag is het weer tijd om te werken. Maar dat is ook niet erg. Dan kan ik tenminste lekker over mijn neefje opscheppen!
En volgend weekend heb ik zaterdag eerst Script en dan...
Kom maar op, met die beskoiten, roomboter en bergen, bergen moisjes!!!
vrijdag, november 11, 2005
Trotse...
Tante Berry
Ja, de vlag kan uit!
De beschuiten gesmeerd.
En er kan gestrooid worden met blauw/witte muisjes!
Vannacht is namelijk mijn neefje geboren en ben ik officieel Tante Berry geworden. Mijn neefje is het mooiste kereltje van de wereld. En ook is hij hartstikke lief.
Gefeliciteerd lieve kersverse papa en mama, met jullie mooie zoontje.
Ja, de vlag kan uit!
De beschuiten gesmeerd.
En er kan gestrooid worden met blauw/witte muisjes!
Vannacht is namelijk mijn neefje geboren en ben ik officieel Tante Berry geworden. Mijn neefje is het mooiste kereltje van de wereld. En ook is hij hartstikke lief.
Gefeliciteerd lieve kersverse papa en mama, met jullie mooie zoontje.
donderdag, november 10, 2005
See your eyes in mine
Mooi Liedje
Ik had vanmiddag Arrow FM op in de auto, omdat het liedje op 538 niet zo leuk was. En toen hoorde ik een nummer van - zo kwam ik later op Internet achter - Lizz Wright. Prachtig gewoon. Het komt van het album Dreaming Wide Awake en je kunt er meer over vinden op LizzWright.net. Ik vond de tekst zo mooi, dat ik het jullie niet wil onthouden. Op de website kun je overigens ook een sample beluisteren.
Hit the ground
(Lizz Wright – Toshi Reagon – Jesse Harris)
Hit the ground, babe
It´s alright now
Hit the ground babe
Take your veil down
See your eyes in mine
Leave the rest behind
Hit the ground babe,
´Cause I want to love you now
Hit the ground, babe
I said is alright now
Hit the ground babe
You´re gonna make it somehow
Babe, why so lonely?
The day has just begun
Hit the ground babe
Hit the ground and run
See your eyes in mine
Leave the rest behind
Hit the ground, babe
Hit the ground and run
Hit the ground, babe
Hit the ground and run
Ik had vanmiddag Arrow FM op in de auto, omdat het liedje op 538 niet zo leuk was. En toen hoorde ik een nummer van - zo kwam ik later op Internet achter - Lizz Wright. Prachtig gewoon. Het komt van het album Dreaming Wide Awake en je kunt er meer over vinden op LizzWright.net. Ik vond de tekst zo mooi, dat ik het jullie niet wil onthouden. Op de website kun je overigens ook een sample beluisteren.
Hit the ground
(Lizz Wright – Toshi Reagon – Jesse Harris)
Hit the ground, babe
It´s alright now
Hit the ground babe
Take your veil down
See your eyes in mine
Leave the rest behind
Hit the ground babe,
´Cause I want to love you now
Hit the ground, babe
I said is alright now
Hit the ground babe
You´re gonna make it somehow
Babe, why so lonely?
The day has just begun
Hit the ground babe
Hit the ground and run
See your eyes in mine
Leave the rest behind
Hit the ground, babe
Hit the ground and run
Hit the ground, babe
Hit the ground and run
woensdag, november 09, 2005
Keevie & Ik
Even tanken...
Vanmorgen was het weer zover, na gisteren danig in het rood te zijn thuisgekomen, moest Keevie even volgegooid worden bij de benzinepomp. 's Avonds tanken vinden we niet zo leuk, dus vanmorgen togen wij naar het eerste de beste tankstation op de snelweg: de BP.
Deze BP heeft een uitermate goed gesorteerde winkel, wel een pomp of 15 en een doorstromend sfeertje van forensen op weg naar het werk.
...behalve - juist - vandaag...
Drie pompen buiten gebruik en de rest bezet. Dus plaats ik Keevie achter een ISS busje, omdat de bestuurder ervan al ruimschoots staat te tanken. Hij hangt de slang terug in de pomp en verdwijnt - na de auto op slot te doen - de winkel in. Vervolgens komt hij nooit meer terug. Auto's rijden op, bestuurders tanken, betalen en rjiden weer weg, maar ja, Keevie en ik konden niet meer achteruit om een ander plekkie te vinden, bovendien had Keevie dorst. Erge dorst.
De bestuurder komt terug, met een bakkie koffie en neemt plaats in het busje. Ik denk nog en fluister tegen Keevie: 'Hij rijdt zo weg, dan kan jij jezelf voldrinken'. Maar niets was minder waar. Ik wacht nog een minuutje of drie en stap dan, lichtelijk ge?rriteerd, uit en om te vragen of de ISS-meneer even verderop wil gaan staan. Hij zegt ja, maar doet nee en het duurt vervolgens nog een paar minuten voordat hij eindelijk plaats maakt.
In totaal heb ik twintig minuten bij de benzinepomp doorgebracht, waarvan vijftien teveel. Sommige mensen hebben alle tijd van de wereld, andere iets minder, zoals ik, omdat ik toch een deadline heb vandaag. Maar ja, de volgende keer dat ik 'even ga tanken' met Keevie, ga ik wel eerder weg van huis. Misschien hebben zijn we dan sneller klaar!
Vanmorgen was het weer zover, na gisteren danig in het rood te zijn thuisgekomen, moest Keevie even volgegooid worden bij de benzinepomp. 's Avonds tanken vinden we niet zo leuk, dus vanmorgen togen wij naar het eerste de beste tankstation op de snelweg: de BP.
Deze BP heeft een uitermate goed gesorteerde winkel, wel een pomp of 15 en een doorstromend sfeertje van forensen op weg naar het werk.
...behalve - juist - vandaag...
Drie pompen buiten gebruik en de rest bezet. Dus plaats ik Keevie achter een ISS busje, omdat de bestuurder ervan al ruimschoots staat te tanken. Hij hangt de slang terug in de pomp en verdwijnt - na de auto op slot te doen - de winkel in. Vervolgens komt hij nooit meer terug. Auto's rijden op, bestuurders tanken, betalen en rjiden weer weg, maar ja, Keevie en ik konden niet meer achteruit om een ander plekkie te vinden, bovendien had Keevie dorst. Erge dorst.
De bestuurder komt terug, met een bakkie koffie en neemt plaats in het busje. Ik denk nog en fluister tegen Keevie: 'Hij rijdt zo weg, dan kan jij jezelf voldrinken'. Maar niets was minder waar. Ik wacht nog een minuutje of drie en stap dan, lichtelijk ge?rriteerd, uit en om te vragen of de ISS-meneer even verderop wil gaan staan. Hij zegt ja, maar doet nee en het duurt vervolgens nog een paar minuten voordat hij eindelijk plaats maakt.
In totaal heb ik twintig minuten bij de benzinepomp doorgebracht, waarvan vijftien teveel. Sommige mensen hebben alle tijd van de wereld, andere iets minder, zoals ik, omdat ik toch een deadline heb vandaag. Maar ja, de volgende keer dat ik 'even ga tanken' met Keevie, ga ik wel eerder weg van huis. Misschien hebben zijn we dan sneller klaar!
dinsdag, november 08, 2005
Cookie Report
Newsflash!
Dear Cookie Report readers. From today on, me have a new logo! Berry made it last night with a computerprogram called Photoshop. Isn't it beautiful!
Well, she has placed it with all other Cookie Reports, so it is like a picture at me own editorial! Me is very happy and thinks it is very cool to have me own logo!
Soon me will be back with a Cookie Report about riding in a tourbus!
Bye bye for now.
Ech slech
Lui
Ik heb er vanaf zondag over na kunnen denken, omdat de Internetverbinding het momenteel niet goed doet. Ik heb kranten kunnen lezen, teletekst gezien, de samenvatting op Talpa overgeslagen, en toch ben ik niet van mening veranderd.
De wedstrijd tegen ADO Den Haag afgelopen zondag was slecht! De verdediging was slecht, de aanvallers benutten de kansen niet. Een paar man was ronduit lui. Het is dat ADO ook niet aan scoren toekwam, want anders hadden we dik verloren.
Lichtpuntjes waren er ook. Zo was Michael Mols weer even terug in de Galgenwaard (omdat hij voor ADO speelt), was de scheidsrechter best wel goed en scheen het zonnetje. Maar voor de rest...
Utrecht speelt met pieken en dalen. De ene week winnen ze met 4-1, de andere week 'verlies' je twee punten in een duel dat eenvoudig in het voordeel van Utrecht beslist had kunnen worden. Utrecht had boven Ajax kunnen staan bij winst... en daarom is het zo zonde dat er gelijk is gespeeld.
Maar goed. De eerstkomende wedstrijd is over twee weken, dus hopelijk hebben de jongens van Foeke Booy dan hun oude ikken weer terug (en Foeke ook...) en die week daarna spelen ze thuis tegen Ajax. Kunnen ze meteen die broodnodige punten pakken om ze voor te blijven.
Hoop ik.
We blijven erin geloven!
Forza!
Ik heb er vanaf zondag over na kunnen denken, omdat de Internetverbinding het momenteel niet goed doet. Ik heb kranten kunnen lezen, teletekst gezien, de samenvatting op Talpa overgeslagen, en toch ben ik niet van mening veranderd.
De wedstrijd tegen ADO Den Haag afgelopen zondag was slecht! De verdediging was slecht, de aanvallers benutten de kansen niet. Een paar man was ronduit lui. Het is dat ADO ook niet aan scoren toekwam, want anders hadden we dik verloren.
Lichtpuntjes waren er ook. Zo was Michael Mols weer even terug in de Galgenwaard (omdat hij voor ADO speelt), was de scheidsrechter best wel goed en scheen het zonnetje. Maar voor de rest...
Utrecht speelt met pieken en dalen. De ene week winnen ze met 4-1, de andere week 'verlies' je twee punten in een duel dat eenvoudig in het voordeel van Utrecht beslist had kunnen worden. Utrecht had boven Ajax kunnen staan bij winst... en daarom is het zo zonde dat er gelijk is gespeeld.
Maar goed. De eerstkomende wedstrijd is over twee weken, dus hopelijk hebben de jongens van Foeke Booy dan hun oude ikken weer terug (en Foeke ook...) en die week daarna spelen ze thuis tegen Ajax. Kunnen ze meteen die broodnodige punten pakken om ze voor te blijven.
Hoop ik.
We blijven erin geloven!
Forza!
maandag, november 07, 2005
Stamppot
Coegie in de Keuken
Zondag heb ik lekker voor het eten gezorgd: twee schalen dampende lasagna en een appel-kaneel KeevieCake. De lasagna was heerlijk, de Cake een tikkie plakkerig (de appeltjes waren tijdens het mixen veranderd in appelmoes), maar ook lekker. We hebben in ieder geval tranen met tuiten gelachen, omdat mijn broer Ome Henk ging na zitten doen... 'Ja, ook lekker... beetje plakkerig.'
Aangezien ik het best leuk vind om te koken en er nog niet zo goed in ben, ben ik wel het type van bijna aangebrande aardappeltjes en doorgekookte boontjes. Het gaat steeds beter - al zeg ik het zelf. Lasagna, spaghetti en roerbakschotels (vleesloos) zijn wel aan mij toevertrouwd. Afgelopen donderdag heb ik mij zelfs gewaagd aan de nasi - de rijst was ietwat nat en gelukkig kon iemand anders de kip voor mij snijden - die toch ook wel lekker was geworden.
Vlees is inderdaad niet mijn sterkste kant. Voornamelijk omdat ik het zelf niet lust, en ik dan al die vetrandjes, velletjes en lelletjes zie die er af gesneden moeten worden... nee, dat is niet echt aan mij besteed. Ik heb een regel als het om vlees gaat: kan ik het met een spatel en/of vork in een pan laten zakken? Zo ja, dan maak ik het klaar. Maar als ik er eerst met mijn handen aan moet zitten, kan ik mij voorstellen dat het eten er niet lekkerder op wordt.
Nu heb ik dat met groenten (en vis) gelukkig niet. Dus dacht ik... kom, het wordt tijd voor iets anders om te koken in de keuken. Het is een gerecht geworden dat ik zelf niet lust, gewoon door de smaak ervan. Maar het is winter, en iedere week op maandag broodjes eten gaat ook zo vervelen. Bovendien was ik geïnspireerd door de oude - in versneld tempo afgedraaide - Unox-reclame...
Coegie in de keuken levert op maandag 7 november een pan stomende boerenkool op. Met Hema-worst natuurlijk!
Zondag heb ik lekker voor het eten gezorgd: twee schalen dampende lasagna en een appel-kaneel KeevieCake. De lasagna was heerlijk, de Cake een tikkie plakkerig (de appeltjes waren tijdens het mixen veranderd in appelmoes), maar ook lekker. We hebben in ieder geval tranen met tuiten gelachen, omdat mijn broer Ome Henk ging na zitten doen... 'Ja, ook lekker... beetje plakkerig.'
Aangezien ik het best leuk vind om te koken en er nog niet zo goed in ben, ben ik wel het type van bijna aangebrande aardappeltjes en doorgekookte boontjes. Het gaat steeds beter - al zeg ik het zelf. Lasagna, spaghetti en roerbakschotels (vleesloos) zijn wel aan mij toevertrouwd. Afgelopen donderdag heb ik mij zelfs gewaagd aan de nasi - de rijst was ietwat nat en gelukkig kon iemand anders de kip voor mij snijden - die toch ook wel lekker was geworden.
Vlees is inderdaad niet mijn sterkste kant. Voornamelijk omdat ik het zelf niet lust, en ik dan al die vetrandjes, velletjes en lelletjes zie die er af gesneden moeten worden... nee, dat is niet echt aan mij besteed. Ik heb een regel als het om vlees gaat: kan ik het met een spatel en/of vork in een pan laten zakken? Zo ja, dan maak ik het klaar. Maar als ik er eerst met mijn handen aan moet zitten, kan ik mij voorstellen dat het eten er niet lekkerder op wordt.
Nu heb ik dat met groenten (en vis) gelukkig niet. Dus dacht ik... kom, het wordt tijd voor iets anders om te koken in de keuken. Het is een gerecht geworden dat ik zelf niet lust, gewoon door de smaak ervan. Maar het is winter, en iedere week op maandag broodjes eten gaat ook zo vervelen. Bovendien was ik geïnspireerd door de oude - in versneld tempo afgedraaide - Unox-reclame...
Coegie in de keuken levert op maandag 7 november een pan stomende boerenkool op. Met Hema-worst natuurlijk!
donderdag, november 03, 2005
Cookie Report
Playing Games
Last friday Me went with Berry and her brother to Eindhoven. Why? Well, cause there was an event goning on called: Spellenspektakel. In English you can say: GamesEvent. 999 and Phalax were the headsponsors. They make pretty good games. Me wasn't allowed to play with the pieces or many dices. They were so colorful! Me would think it was candy...
Berry and her brother played a lot of games. They started out with Tsuro, an Asian game. It was fun. Berry was first out, but she didn't mind. After that we went to see the man of Games&Vision. We play Heroclix in his store in Beesd, so we went by to say hi! Me liked the next game they played. It was with pinguïns and fish and ice. It was fun! They also had a huge replica of the game, with pawns dressed up as pinguïns. It was very funny!
Then we went over to the 999-games stand. It was very big. Berry and her brother wanted to play Amazone, but the had to wait for a table. So Brother went to play the huge replica of Iguaza! Me liked it very much! The disks they used for water looked like big glass cookies! It was okay me was hanging around on Berry's back, so me wasn't tempted to eat the whole game!
After that Berry and Brother played Amazone. A fun game, it only takes 18 turns and you have to build villages and collect some ugly fish, beautiful butterflies, parrots, lizzards and orchids. Me liked it and Berry too, so she bought Amazone and the Pinguïn game!
Me had lunch on the upperlevel of the building. Me ate a nice 'saucijzenbroodje', it is a roll of bread with meat in it. And that is where me wanted to make a picture of me! So you see all the stands and lights below! It was big.
The last game Berry and Brother played was Mesopotamië. A fun game too, with religions and building villages and stuff. After that we purchased the games and went home by train. It was very fun. Me want to go again, next year!
Bye bye for now!
woensdag, november 02, 2005
Keevie & Ik
Hangen in de wind
De herfst is een mooi jaargetijde voor Keevie en mij. Niet alleen omdat ik zo intens kan genieten van het veranderende landschap, maar vooral omdat het ook het jaargetijde is, waarin ik spierballen kan kweken. Want het waait! En niet zo'n beetje ook.
Aangezien ik werk in Almere Haven, rijden Keevie & Ik iedere dag over het Gooimeer. En hier waait het altijd een beetje. Vanmorgen waaide het een beetje veel - de windzak stond helemaal strak - en net als hoge bomen vangen Keevies veel wind. En dat betekende dus tegenhangen.
Lekker hangen in de wind dus. Maar wanneer deze even stopt om adem te halen voor een nieuwe windstoot, moeten Keev en ik wel uitkijken dat we dan niet ineens op de vluchtstrook of andere rijstrook schieten...
In ieder geval kan ik de komende maanden mijn bovenarmen weer trainen. En durf nu nog maar te zeggen dat je van autorijden lui wordt!
De herfst is een mooi jaargetijde voor Keevie en mij. Niet alleen omdat ik zo intens kan genieten van het veranderende landschap, maar vooral omdat het ook het jaargetijde is, waarin ik spierballen kan kweken. Want het waait! En niet zo'n beetje ook.
Aangezien ik werk in Almere Haven, rijden Keevie & Ik iedere dag over het Gooimeer. En hier waait het altijd een beetje. Vanmorgen waaide het een beetje veel - de windzak stond helemaal strak - en net als hoge bomen vangen Keevies veel wind. En dat betekende dus tegenhangen.
Lekker hangen in de wind dus. Maar wanneer deze even stopt om adem te halen voor een nieuwe windstoot, moeten Keev en ik wel uitkijken dat we dan niet ineens op de vluchtstrook of andere rijstrook schieten...
In ieder geval kan ik de komende maanden mijn bovenarmen weer trainen. En durf nu nog maar te zeggen dat je van autorijden lui wordt!
dinsdag, november 01, 2005
Green room
Dolphin Wave!
Vandaag kreeg ik een lief mailtje in mijn mailbox met een hele mooie foto erin.
Een mail die mijn dag helemaal opfleurde! Dank je wel!
Vandaag kreeg ik een lief mailtje in mijn mailbox met een hele mooie foto erin.
Een mail die mijn dag helemaal opfleurde! Dank je wel!
maandag, oktober 31, 2005
Mijn oma
Ouwe Taaie
Gisteren hebben we een angstig dagje meegemaakt. Zoals ik al eerder heb geschreven gaat het niet zo goed met mijn oma. Al sinds het begin van mijn zomervakantie in juni - en ver daarvoor - is zij zeer ziek en eigenlijk sinds juni opgegeven door de artsen in het ziekenhuis.
Gisteren dachten we dat we haar voor het laatst in leven gezien zouden hebben. Gelukkig had ik zaterdagmorgen nog mijn columns uit het blad waar ik hoofdredacteur van ben voorgelezen. Iets wat oma zeer gelukkig stemde en daar was ik weer blij om.
Maar zondagmorgen kwam er een telefoontje dat het niet goed ging. Papa met opa naar haar toe - ze ligt in een Hospitium - en later werden we gebeld dat we maar even moesten komen. Oma zag er slecht uit en ik wist zeker toen ik naar huis ging dat ik niet meer met haar zou praten...
Maar ouwe taaie - zoals ik haar liefkozend naar het aloude (kinder)liedje noem - was er vanmorgen weer. Uitgeslapen en zonder pijn of ander letsel over te hebben gehouden van de aanvallen van gisteren. Wonderbaarlijk.
Ik had opa naar haar toe gebracht en nog geen uurtje later heb ik haar vrolijk - maar met een aanzienlijk hogere stem - aan de lijn. Dat ze blij was om mij te horen, en ik was blij om haar te horen, en dat ze wist dat het maandag was, omdat ik vanavond saxofoonles had, en dat ik haar vandaag daarom niet zou zien, en blij was om haar te horen, en zij mij.
Toen ik op hing biggelden de tranen wederom over mijn wangen, maar nu van opluchting en toch ook blijdschap. Want ik kon gelukkig nog met haar praten.
Ze mag haar eretitel weer met trots dragen.
Ouwe taaie, jippie-jippie-jee...
Gisteren hebben we een angstig dagje meegemaakt. Zoals ik al eerder heb geschreven gaat het niet zo goed met mijn oma. Al sinds het begin van mijn zomervakantie in juni - en ver daarvoor - is zij zeer ziek en eigenlijk sinds juni opgegeven door de artsen in het ziekenhuis.
Gisteren dachten we dat we haar voor het laatst in leven gezien zouden hebben. Gelukkig had ik zaterdagmorgen nog mijn columns uit het blad waar ik hoofdredacteur van ben voorgelezen. Iets wat oma zeer gelukkig stemde en daar was ik weer blij om.
Maar zondagmorgen kwam er een telefoontje dat het niet goed ging. Papa met opa naar haar toe - ze ligt in een Hospitium - en later werden we gebeld dat we maar even moesten komen. Oma zag er slecht uit en ik wist zeker toen ik naar huis ging dat ik niet meer met haar zou praten...
Maar ouwe taaie - zoals ik haar liefkozend naar het aloude (kinder)liedje noem - was er vanmorgen weer. Uitgeslapen en zonder pijn of ander letsel over te hebben gehouden van de aanvallen van gisteren. Wonderbaarlijk.
Ik had opa naar haar toe gebracht en nog geen uurtje later heb ik haar vrolijk - maar met een aanzienlijk hogere stem - aan de lijn. Dat ze blij was om mij te horen, en ik was blij om haar te horen, en dat ze wist dat het maandag was, omdat ik vanavond saxofoonles had, en dat ik haar vandaag daarom niet zou zien, en blij was om haar te horen, en zij mij.
Toen ik op hing biggelden de tranen wederom over mijn wangen, maar nu van opluchting en toch ook blijdschap. Want ik kon gelukkig nog met haar praten.
Ze mag haar eretitel weer met trots dragen.
Ouwe taaie, jippie-jippie-jee...
zondag, oktober 30, 2005
Op het randje
Pfoe!
Ja, ze kunnen het nog. Onze jongens van FC. Hoewel ze thuisspeelden zijn papa en ik vandaag niet geweest, door omstandigheden. Toch heeft de FC gewonnen van RBC met maar liefst 4 tegen 1. Maar speelde het elftal goed? Neen, zou René van de Berg van Radio M zeggen. Driewerf neen. Het is dat RBC ook slecht speelde. De verdediging van Utrecht liet zeer te wensen over, waardoor de ene tegengoal gescoord kon worden. Nieuweling Nassir Maachi was Man of the Match. En terecht: de jonge speler was verantwoordelijk voor 2 goals en een aantal assists!
Dus pfoe, we hebben gewonnen en stijgen daarmee een aantal plekken in het klassement. Maar vraag niet hoe...
Ach, eigenlijk moet ik mij dan maar aan mijn eigen wijsheid houden: Het hoeft niet mooi, als we maar winnen!
Ja, ze kunnen het nog. Onze jongens van FC. Hoewel ze thuisspeelden zijn papa en ik vandaag niet geweest, door omstandigheden. Toch heeft de FC gewonnen van RBC met maar liefst 4 tegen 1. Maar speelde het elftal goed? Neen, zou René van de Berg van Radio M zeggen. Driewerf neen. Het is dat RBC ook slecht speelde. De verdediging van Utrecht liet zeer te wensen over, waardoor de ene tegengoal gescoord kon worden. Nieuweling Nassir Maachi was Man of the Match. En terecht: de jonge speler was verantwoordelijk voor 2 goals en een aantal assists!
Dus pfoe, we hebben gewonnen en stijgen daarmee een aantal plekken in het klassement. Maar vraag niet hoe...
Ach, eigenlijk moet ik mij dan maar aan mijn eigen wijsheid houden: Het hoeft niet mooi, als we maar winnen!
zaterdag, oktober 29, 2005
Gamecube-n
Topsport!
Papa en ik hebben het meest revolutionaire op Gamegebied aangeschaft: de dansmat van Nintendo! Gelukkig hoef je alleen maar voor, achter, links en rechts te doen, en niet wat Mario en Luigi in het spel allemaal voor doen, maar toch: het is topsport om twee uur lang een spel te dansen! Maar het is heel gaaf en leuk om te doen. En om het topsport aspectje aan te dikken kun je ook een profiel van je aanmaken om een aerobicswork-out te doen: het spel houdt vervolgens het aantal verbrandde caloriën bij! Super toch?
Papa en ik hebben het meest revolutionaire op Gamegebied aangeschaft: de dansmat van Nintendo! Gelukkig hoef je alleen maar voor, achter, links en rechts te doen, en niet wat Mario en Luigi in het spel allemaal voor doen, maar toch: het is topsport om twee uur lang een spel te dansen! Maar het is heel gaaf en leuk om te doen. En om het topsport aspectje aan te dikken kun je ook een profiel van je aanmaken om een aerobicswork-out te doen: het spel houdt vervolgens het aantal verbrandde caloriën bij! Super toch?vrijdag, oktober 28, 2005
Even naar Eindhoven
Spelletjesbeurs
Vandaag met mijn broer naar de spelletjesbeurs in Eindhoven geweest. Even met de trein langs het Phillipsstadion (wat er overigens van de buitenkant heel klein uitziet!!!) en daarna in het Beursgebouw de hele middag zoet geweest tussen de nieuwste bordspellen.
Oogst van de dag: twee gevulde tassen met leuke spellen (twee uitbreidingen voor het Catan bordspel, Amazone, Pinguïn en Mesopotamië) en een hele gezellige dag!
Vandaag met mijn broer naar de spelletjesbeurs in Eindhoven geweest. Even met de trein langs het Phillipsstadion (wat er overigens van de buitenkant heel klein uitziet!!!) en daarna in het Beursgebouw de hele middag zoet geweest tussen de nieuwste bordspellen.
Oogst van de dag: twee gevulde tassen met leuke spellen (twee uitbreidingen voor het Catan bordspel, Amazone, Pinguïn en Mesopotamië) en een hele gezellige dag!
donderdag, oktober 27, 2005
Drie V's te veel
Bekerduel: De weg naar de KuipGeen bekervoetbal meer
Ik dacht gisterenmiddag nog, na het aanhoren van de vorige bekerduels waarbij respectievelijk 10 en 4 maal gescoord werd, dat we gisteravond voor iedere V in VVV Venlo een doelpunt zouden scoren. Maar helaas deed FC Utrecht dat niet. Op een enkele hardwerkende speler na (Dave v/d Bergh had een Dirk Kuyt-avond), was het elftal om te huilen zo slecht.
Toch bleven we als publiek zijnde er schreeuwend en zingend achterstaan. Helemaal nadat we in de tweede helft snel de gelijkmaker scoorden. Het geloof was terug en meer kabaal volgde. Helaas mocht het niet baten: onze boosheid en gedrevenheid inspireerde blijkbaar niet tot goed of beter voetbal. Achteruit leunen op de zeer slappe verdediging en vandaar uit zien te counteren, dat was de tactiek. Maar dat is geen tactiek voor de FC. Daarbij maakte Foeke een paar vreemde wissels, liep de verdediging te slapen waardoor Grandell toch twee goals om zijn oortjes kreeg (hij wordt altijd afgerekend op zijn blunders, maar hij keepte verder hartstikke goed gisteravond!).
Eigenlijk hadden we bij het begin van de wedstrijd al kunnen weten dat we de hindernis naar de volgende ronde niet zouden halen. En eigenlijk wisten we dat vorig jaar al: FC Utrecht mag geen bekers meer winnen, want dat is slecht voor het imago van de zogeheten topclubs. Dus wie vormde, naast VVV en FC Utrecht zelf, de grootste hindernis van gisteravond? Juist, Man of the Match: Luinge.
Hij floot inconsequent en onthield een paar zuivere penalty's. Maar dan nog. Een slechte scheidsrechter kun je negeren, wanneer je zelf een heel stuk beter voetbalt en die ballen gewoon in het netje schiet. En daar hadden we kansen genoeg voor, helaas bleven ze onbenut.
Jongens, volgend jaar beter. En nu je stinkende best gaan doen in de competitie... anders gaat het seizoen nog slecht aflopen ben ik bang...
Forza!
maandag, oktober 24, 2005
Jaargetijde
Het weer
Het regent...
...pijpenstelen
...cats and dogs
...met bakken tegelijk
Of: Het is:
...geen weer om je hond door te sturen
...koud en nat
...druilerig... (?)
Of te wel: de Herfst is pas goed begonnen!
Het regent...
...pijpenstelen
...cats and dogs
...met bakken tegelijk
Of: Het is:
...geen weer om je hond door te sturen
...koud en nat
...druilerig... (?)
Of te wel: de Herfst is pas goed begonnen!
zondag, oktober 23, 2005
Trommelen maar
Donkey Kong-a!Sinds afgelopen woensdag zijn papa en ik in het bezit van het Nintendo GameCube spel Donkey Konga, deel 2. Je kon het dit keer kant-en-klaar in een verpakking met een stel bongp's kopen.
Nu hoor ik je denken: een computerspel met bongo's?
Ja, precies, je hebt het goed gelezen: een computerspel met bongo's.
En niet zomaar bongo's: het zijn DK bongo's én je controller. Dus ga zitten, klem je controller tussen je knieën, kies een optie en daarna een favoriet liedje uit. De rest wijst vanzelf.
De bedoeling van het spel is simpel: je moet met de liedjes mee trommelen. En niet zomaar lukraak in het wilde weg natuurlijk - dan moet je gaan freestylen - de noten worden aangegeven tijdens het spelen. Er zijn vier soorten noten: rood (rechter bongo), geel (linker bongo), paars (beide bongo's tegelijk) en lichtblauw (klap maar in je handjes!). Soms komen ze erg snel voorbij, dus het is wel opletten geblazen!
Het is hartstikke leuk om te doen... en erg verslavend. Samen met mijn broer heb ik al heel wat liederen getrommeld en ook alleen al. Met de verdiende muntjes kun je andere bongo geluidjes komen (NES-geluiden, kattenmiauw, vogeltjes, alarmbellen, gongs, klassiek) en liedjes voor het allermoeilijkste niveau. Ook kun je leuke minigames spelen.
Wanneer je de liedjes (er zijn drie niveaus: Monkey, Chimp en Gorilla) goed speelt, ontvang je bij een CLEAR score een zilveren DK-logo en bij een 100% score een gouden. Ik heb al heel wat gouden logo's gehaald!
De liedjes variëren van Pink en Britney Spears tot Havanaise (Carmen) en de Notenkrakerssuite (in een modern jasje). Er zitten een aantal Latinsongs in, een Dance nummer en wat Rock songs. Naast de popliedjes kun je ook kiezen voor Disco en natuurlijk Games! Het is eigenlijk net als Karaoke, alleen hoeft niemand je te horen zingen en trommelen op bongo's kan niet vals gaan... toch?
Leuk voor het hele gezin! Dus pak die bongo's en trommelen maar! Het is heel leuk, omdat je met muziek bezig bent. Maar vooral ook wanneer je handen na afloop helemaal tintelen van het handengeklap!
Ik Konga nog even door...
Don-key Kong-a! TWO
donderdag, oktober 20, 2005
Feest-juh
80 jaren jong
Dinsdag 18 oktober was het dan eindelijk zover, mijn Opa de Nijs (dus de vader van mijn vader) werd 80. En dat moesten we natuurlijk groots vieren en aangezien we een aardig grote familie hebben was dat niet zo moeilijk. Maar wat zouden we gaan doen?
Papa en Ome Jos waren de aangewezen mannen om deze dag onvergetelijk te maken. Zo hadden ze een heel programma in elkaar gedraaid. Het enige wat Opa hoefde te doen was rustig zitten en genieten. Als je mijn Opa een beetje kent, weet je dat het rustig zijn niet in zijn woordenboek staat. Het is nu eenmaal een man die zelf graag de touwtjes in handen heeft. Toch gaf hij zich over en was hij achteraf helemaal gelukkig met deze dag.
Het begon al vroeg: alle zonen, dochters, schoonzonen, schoondochters en kleinkinderen en twee zussen werden opgehaald met de bus van Theo Middelweerd uit Harmelen (een aanrader, zeker weten!). Op weg naar Opa stapten de familieleden in. Ome Jos had voor de taart gezorgd (mét familiewapen erop) en ook de broodjes werden in Leerdam ingeslagen. Opa zat op dat moment aan het champagneontbijt met butler.
Eenmaal aangekomen stond hij ons buiten al op te wachten. Het was even heel emotioneel, want mijn Oma is twee jaar geleden overleden en op zo'n dag mis je haar extra, net als Mama die ook altijd in was voor het organiseren van een superfeest. Dat er traantjes vloeiden, mag duidelijk zijn, maar dat het niets gaf ook. Een paar dikke knuffels en een lied later, zaten we binnen aan het gebak met 80 kaarsjes lekker te kletsen. Opa wist nog steeds niet wat we gingen doen, maar vond ons bonte gezelschap met taarten als feestmutsjes wel heel grappig. Zelf had hij ook een feestmuts gekregen: een grote pluche taart met kaarsjes erop.
Rond een uur was het tijd om te vertrekken voor het tweede deel van de dag: een rondvaart door de Utrechtse grachten. Onder het luidkeels zingen van verschillende verjaardagsliederen kwamen we aan bij de rondvaartboot. Opa droeg op dat moment zijn hoed niet - ook dat is typisch Opa - maar zette hem in de boot wel weer op. De gids zag de feesthoedjes en zette eerst een lied in ter felicitatie. Omdat ze het direct in het Engels vertaalde, wist een Amerikaan aan boord waarom we zongen en die maffe feesthoedjes ophadden en zette ons op de film.
De rondvaart was schitterend. Zo zie je je eigen stad ook niet dagelijks. Het allerleukste vond ik eigenlijk de verhalen van Opa, Papa en de zussen van Opa. Daar kon je veel familiehistorie in ontdekken en dat vind ik altijd megainteressant. Na de geslaagde rondvaart gingen we over naar het derde deel. Aangezien ik dat had geregeld, mocht ik het zooitje leiden langs de Oude Gracht en via het Steenweg naar het Museum Speelklok tot Pierement. Omdat Opa zijn hoed buiten de boot weigerde op te zetten, hieven Papa en Ome Jos om de haverklap - vooral bij volle terassen - een verjaardagslied of kreet aan waardoor je continu liepen te 'hiep hiep hoera'-en. Ik denk dat we over de gehele dag wel aan de 80 keer zijn gekomen.
Eenmaal in het museum zette Opa zijn hoed weer op en kregen we een geweldige privérondleiding in het museum waarbij we meer instrumenten te zien kregen, dan normaal. Onze gids was super enthousiast en iedereen van klein tot groot hing aan haar lippen. Opa en tante Amanda (ook jarig op de 18de) mochten een verjaardagsliederenboek door het kleine buikorgel heen draaien en daarna mochten Opa en Papa nog Dikkertje Dap door 'de Geit' - een Frans straatorgel - heendraaien. Helaas zijn die foto's erg bewogen, maar het was wel super!
Vervolgens kregen we nog een aantal nummers op de Mortier en De Gap in de dansorgelzaal. En dat was natuurlijk swingen geblazen. Eerst een leuke polonaise, waarop de gehele familie rondhoste, en daarna een lekkere Boogie! Op De Gap kregen we een lekker jazz-nummer te horen. En dat was het einde van deze superleuke rondleiding!
Dus werd het na een toiletstop tijd voor het laatste deel van de dag: een feestje in het oude Raadhuis van Zuilen. Eerst gingen we naar de bus die ons naar Zuilen bracht, waar we na een drankje en een paar potjes éénendertigen - wat ik glorieus bijna won... - gingen we aan tafel voor een heerlijk buffet. Hier voegden ook de laatste familieleden zich bij de groep, die overdag hadden moeten werken. Na het buffet konden we dansen in de keuken - ja echt, het was de keuken! - op de muzikale klanken uit de boxen van Ton de Wit. Hij maakte er een knalfuif van.
Om 11 uur was het toch echt afgelopen. Iedereen moest de bus weer in om naar zijn of haar auto gebracht te worden op de Carpoolplaats of parkeerplaatsen bij stations en winkelcentra. Opa werd natuurlijk het eerst thuisgebracht en Papa en ik het laatste. Tja, wie het eerst opstapt woont nu eenmaal het meest dichtbij... We waren om half twee thuis. Eerst hebben we onze kleine Bas uitgelaten en zijn we naar bed gegaan.
Het was een zeer geslaagde dag. Opa heeft er met volle teugen van genoten. En dat was het belangrijkste!
Dinsdag 18 oktober was het dan eindelijk zover, mijn Opa de Nijs (dus de vader van mijn vader) werd 80. En dat moesten we natuurlijk groots vieren en aangezien we een aardig grote familie hebben was dat niet zo moeilijk. Maar wat zouden we gaan doen?
Papa en Ome Jos waren de aangewezen mannen om deze dag onvergetelijk te maken. Zo hadden ze een heel programma in elkaar gedraaid. Het enige wat Opa hoefde te doen was rustig zitten en genieten. Als je mijn Opa een beetje kent, weet je dat het rustig zijn niet in zijn woordenboek staat. Het is nu eenmaal een man die zelf graag de touwtjes in handen heeft. Toch gaf hij zich over en was hij achteraf helemaal gelukkig met deze dag.
Het begon al vroeg: alle zonen, dochters, schoonzonen, schoondochters en kleinkinderen en twee zussen werden opgehaald met de bus van Theo Middelweerd uit Harmelen (een aanrader, zeker weten!). Op weg naar Opa stapten de familieleden in. Ome Jos had voor de taart gezorgd (mét familiewapen erop) en ook de broodjes werden in Leerdam ingeslagen. Opa zat op dat moment aan het champagneontbijt met butler.
Eenmaal aangekomen stond hij ons buiten al op te wachten. Het was even heel emotioneel, want mijn Oma is twee jaar geleden overleden en op zo'n dag mis je haar extra, net als Mama die ook altijd in was voor het organiseren van een superfeest. Dat er traantjes vloeiden, mag duidelijk zijn, maar dat het niets gaf ook. Een paar dikke knuffels en een lied later, zaten we binnen aan het gebak met 80 kaarsjes lekker te kletsen. Opa wist nog steeds niet wat we gingen doen, maar vond ons bonte gezelschap met taarten als feestmutsjes wel heel grappig. Zelf had hij ook een feestmuts gekregen: een grote pluche taart met kaarsjes erop.
Rond een uur was het tijd om te vertrekken voor het tweede deel van de dag: een rondvaart door de Utrechtse grachten. Onder het luidkeels zingen van verschillende verjaardagsliederen kwamen we aan bij de rondvaartboot. Opa droeg op dat moment zijn hoed niet - ook dat is typisch Opa - maar zette hem in de boot wel weer op. De gids zag de feesthoedjes en zette eerst een lied in ter felicitatie. Omdat ze het direct in het Engels vertaalde, wist een Amerikaan aan boord waarom we zongen en die maffe feesthoedjes ophadden en zette ons op de film.
De rondvaart was schitterend. Zo zie je je eigen stad ook niet dagelijks. Het allerleukste vond ik eigenlijk de verhalen van Opa, Papa en de zussen van Opa. Daar kon je veel familiehistorie in ontdekken en dat vind ik altijd megainteressant. Na de geslaagde rondvaart gingen we over naar het derde deel. Aangezien ik dat had geregeld, mocht ik het zooitje leiden langs de Oude Gracht en via het Steenweg naar het Museum Speelklok tot Pierement. Omdat Opa zijn hoed buiten de boot weigerde op te zetten, hieven Papa en Ome Jos om de haverklap - vooral bij volle terassen - een verjaardagslied of kreet aan waardoor je continu liepen te 'hiep hiep hoera'-en. Ik denk dat we over de gehele dag wel aan de 80 keer zijn gekomen.
Eenmaal in het museum zette Opa zijn hoed weer op en kregen we een geweldige privérondleiding in het museum waarbij we meer instrumenten te zien kregen, dan normaal. Onze gids was super enthousiast en iedereen van klein tot groot hing aan haar lippen. Opa en tante Amanda (ook jarig op de 18de) mochten een verjaardagsliederenboek door het kleine buikorgel heen draaien en daarna mochten Opa en Papa nog Dikkertje Dap door 'de Geit' - een Frans straatorgel - heendraaien. Helaas zijn die foto's erg bewogen, maar het was wel super!
Vervolgens kregen we nog een aantal nummers op de Mortier en De Gap in de dansorgelzaal. En dat was natuurlijk swingen geblazen. Eerst een leuke polonaise, waarop de gehele familie rondhoste, en daarna een lekkere Boogie! Op De Gap kregen we een lekker jazz-nummer te horen. En dat was het einde van deze superleuke rondleiding!
Dus werd het na een toiletstop tijd voor het laatste deel van de dag: een feestje in het oude Raadhuis van Zuilen. Eerst gingen we naar de bus die ons naar Zuilen bracht, waar we na een drankje en een paar potjes éénendertigen - wat ik glorieus bijna won... - gingen we aan tafel voor een heerlijk buffet. Hier voegden ook de laatste familieleden zich bij de groep, die overdag hadden moeten werken. Na het buffet konden we dansen in de keuken - ja echt, het was de keuken! - op de muzikale klanken uit de boxen van Ton de Wit. Hij maakte er een knalfuif van.
Om 11 uur was het toch echt afgelopen. Iedereen moest de bus weer in om naar zijn of haar auto gebracht te worden op de Carpoolplaats of parkeerplaatsen bij stations en winkelcentra. Opa werd natuurlijk het eerst thuisgebracht en Papa en ik het laatste. Tja, wie het eerst opstapt woont nu eenmaal het meest dichtbij... We waren om half twee thuis. Eerst hebben we onze kleine Bas uitgelaten en zijn we naar bed gegaan.
Het was een zeer geslaagde dag. Opa heeft er met volle teugen van genoten. En dat was het belangrijkste!
maandag, oktober 17, 2005
Jongens ik heb...
Ffrrrrreieieieiei-iej!!!
Pff... jongens het is herfstvakantie. De buurtkindjes hangen een beetje rond omdat de ene helft wil spelen en de andere helft het wel wil, maar te moe is door de ramadan om te spelen... dus zitten ze een beetje buiten te hangen. Zelf ben ik ook een beetje moe. Niet van de ramadan, maar meer omdat het flink aanpoten is geweest vorige week. Maar: ik heb deze week een miniherfstvakantie. Zo was ik afgelopen vrijdagmiddag al vrij (en heerlijk aan het uitwaaien bij mijn dol fijne vriendjes) en de komende drie dagen ben ik ook vrij. Morgen de verjaardag van mijn Opa vieren (hij wordt 80) en woensdag daar lekker van bijkomen.
Maar voorlopig ben ik lekker ffffffffffffffffffffffffffffffffrrrrrrrrei-iej!
Pff... jongens het is herfstvakantie. De buurtkindjes hangen een beetje rond omdat de ene helft wil spelen en de andere helft het wel wil, maar te moe is door de ramadan om te spelen... dus zitten ze een beetje buiten te hangen. Zelf ben ik ook een beetje moe. Niet van de ramadan, maar meer omdat het flink aanpoten is geweest vorige week. Maar: ik heb deze week een miniherfstvakantie. Zo was ik afgelopen vrijdagmiddag al vrij (en heerlijk aan het uitwaaien bij mijn dol fijne vriendjes) en de komende drie dagen ben ik ook vrij. Morgen de verjaardag van mijn Opa vieren (hij wordt 80) en woensdag daar lekker van bijkomen.
Maar voorlopig ben ik lekker ffffffffffffffffffffffffffffffffrrrrrrrrei-iej!
zondag, oktober 16, 2005
Mag ik even voorstellen
Lange man
En hier is hij dan weer, de langste man uit de Odiezee: Beachie!
Afgelopen vrijdag was ik een van de gelukkigen die een training meemaakte aan het water. Al zittend op mijn steen naast de brug heb ik meerdere - al zeg ik het zelf - mooie plaatjes geschoten van de dolfijnen.
En natuurlijk is Beachie daar weer één van! Op deze foto zie je hem met een vierjarig vriendinnetje, waar ik de naam - nog - niet van weet. Ze staat wel vaak op de foto dit keer, omdat ze telkens even bij mij kwam kijken wat ik nu zat te doen op die steen.
En hier is hij dan weer, de langste man uit de Odiezee: Beachie!
Afgelopen vrijdag was ik een van de gelukkigen die een training meemaakte aan het water. Al zittend op mijn steen naast de brug heb ik meerdere - al zeg ik het zelf - mooie plaatjes geschoten van de dolfijnen.
En natuurlijk is Beachie daar weer één van! Op deze foto zie je hem met een vierjarig vriendinnetje, waar ik de naam - nog - niet van weet. Ze staat wel vaak op de foto dit keer, omdat ze telkens even bij mij kwam kijken wat ik nu zat te doen op die steen.
Cookie Report
Petting Sharks
Friday, me went to Dolfinarium Harderwijk again. All day it was misty but when me, Berry and Keevie drove into Harderwijk, the sun started to shine! As always when we visit the dolphins!
Today, me haven't petted any sharks. But me promised to talk about it in my next report. And you always have to keep your promise!
At Dolfinarium Harderwijk you can pet the sharks and rays in the raybay. The rays are a bot slimey or raspy, but me don't mind, cause they are very soft too! And beautiful. The small sharks are actually very cute. Berry is afraid of sharks, but she overcome a bit of her fear and is a bit obessesed by petting the biggist shark in the bay. Me think it is because she wants to show she is not scared. But me know better!
The best way to pet a shark (or ray) is by sticking you hnd in the water. Don't wiggle your fingers: the shark may think it is cookie! Just hold your hand still and wait for the shark to come to you. When shark comes, don't poke his eyes of grab its fins or body He won't like that. Just let him swim past your hand. Now you can pet shark by brushing your hand against his skin!
Next time in Cookie Report about Dolfinarium Harderwijk, me will talk about Beachie, our big Dolphinfriend!
Bye bye for now!
donderdag, oktober 13, 2005
Gaaaaaaaaaaaaaaaaaaap
Vitamientjes
Ja mensen, ik ben aan de vitamientjes. Alle overuren, lange dagen, korte nachten en dergelijke zijn mij aardig in de kouwe kleren gaan zitten en het resultaat: moe, moe en nog eens moe... en dat terwijl ik net een hele special over supplementen heb geschreven!
Daarom ben ik begonnen met een multifruit sappen kuur. Oftewel gisteren en eergisteren heb ik alleen in een middag een pak Appelsientje jus d'orange opgedronken (aangeschaft bij het benzinestation) en gisteravond nog een liter Ocean Spray Cranberrysap. Dat laatste had ik eigenlijk beter niet kunnen doen, want 's nachts moest ik veel plassen, maar eigenlijk is dat wel heel goed.
Vandaag ben ik begonnen met een vitaminenbruistablet en staat er een pak AH Puur Sap Multifruit met toegevoegde vitaminen voor mijn neus.
Oftewel: volgende week tijdens mijn opa's 80ste verjaardag ben ik weer helemaal fit, fit, fit!!!
Ja mensen, ik ben aan de vitamientjes. Alle overuren, lange dagen, korte nachten en dergelijke zijn mij aardig in de kouwe kleren gaan zitten en het resultaat: moe, moe en nog eens moe... en dat terwijl ik net een hele special over supplementen heb geschreven!
Daarom ben ik begonnen met een multifruit sappen kuur. Oftewel gisteren en eergisteren heb ik alleen in een middag een pak Appelsientje jus d'orange opgedronken (aangeschaft bij het benzinestation) en gisteravond nog een liter Ocean Spray Cranberrysap. Dat laatste had ik eigenlijk beter niet kunnen doen, want 's nachts moest ik veel plassen, maar eigenlijk is dat wel heel goed.
Vandaag ben ik begonnen met een vitaminenbruistablet en staat er een pak AH Puur Sap Multifruit met toegevoegde vitaminen voor mijn neus.
Oftewel: volgende week tijdens mijn opa's 80ste verjaardag ben ik weer helemaal fit, fit, fit!!!
woensdag, oktober 12, 2005
Keevie & Ik
Operatie: Keev
Wanneer Keevie bij de garage is voor een groot onderhoud, dan maakt de garageman daar altijd fotootjes van. Omdat Operatie: Keev een hele onderneming was, ontving ik daar ook fotootjes van. Zie hier Keevie's motor!
Foto's: © Wouter van Kuilenburg
Ik weet zelf niet zo heel goed wat je hier nu ziet en of alle onderdelen weer terug zijn geplaatst in de motor (
), maar indrukwekkend is het wel!
Wanneer Keevie bij de garage is voor een groot onderhoud, dan maakt de garageman daar altijd fotootjes van. Omdat Operatie: Keev een hele onderneming was, ontving ik daar ook fotootjes van. Zie hier Keevie's motor!
Foto's: © Wouter van Kuilenburg
Ik weet zelf niet zo heel goed wat je hier nu ziet en of alle onderdelen weer terug zijn geplaatst in de motor (
), maar indrukwekkend is het wel!
Abonneren op:
Posts (Atom)
B'Day Countdown
