Ik wist dat het ging gebeuren en afgelopen zaterdag was het dan zover: de allerlaatste aflevering van Star Trek: Enterprise. En wat voor een aflevering was het.
Dat Riker en Deanna Troi er in meededen en de laatste missie van Captain Archer, T'Pol, Malcolm Reed, Hoshi, Travis, Phlox en last but certainly not least Trip Tucker als een holodeck programma voorbij kwam, dat was acceptabel en best wel erg leuk. Maar het verhaal eigenlijk niet. En ik bleef met een vreemd gevoel zitten... dat het verhaal nog niet af was.
En waarom moest Trip nu ineens dood in de laatste aflevering. Dat sloeg, vond ik, nergens op. En waar het verhaal om draaide (het niet opvolgen van orders) werd in vijf minuutjes afgeraffeld. Met de dood van Trip tot gevolg, terwijl dat volgens mij niet nodig was geweest. Ik had meer gehad met een happy end: T'Pol en Trip gelukkig samen op Vulcan.
De Federatie die werd gesticht en de twee andere Enterprises op het einde vond ik weer hartstikke goed. En zo was eigenlijk de hele serie van Enterprise. Omdat het allemaal vóór Captain Kirk's missies afspeelt, zijn er een heleboel dingen waarvan je weet dat ze terug zouden komen later. Zo wordt bijvoorbeeld opgehelderd waarom Klingons ten tijde van Kirk geen voorhoofdsribbels hebben. En heb ik blauw gelegen om de eerste Tellarite en Andorian onderonsjes, omdat ik weet hoe dat bij Journey to Babel ook ging. Dat de aflevering bij Enterprise ook Babel heette, was dus niet voor niets. En zo waren er nog veel meer dingen, waarvan de trouwe Star Trek-kijker wist waartoe het zou leiden.
Daarom vond ik deze laatste (en de paar ervoor) een desillusie... Als schrijfster zijnde, had ik het denk ik toch anders gedaan en niet zo duidelijk en krampachtig naar een 'pakkend' of 'schokkend' einde gezocht.
Desalniettemin ga ik toch alle seizoenen bijelkaar sparen op DVD. En ach, dan sla ik die laatste afleveringen toch lekker over!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.