Stamppot

Coegie in de Keuken

Zondag heb ik lekker voor het eten gezorgd: twee schalen dampende lasagna en een appel-kaneel KeevieCake. De lasagna was heerlijk, de Cake een tikkie plakkerig (de appeltjes waren tijdens het mixen veranderd in appelmoes), maar ook lekker. We hebben in ieder geval tranen met tuiten gelachen, omdat mijn broer Ome Henk ging na zitten doen... 'Ja, ook lekker... beetje plakkerig.'

Aangezien ik het best leuk vind om te koken en er nog niet zo goed in ben, ben ik wel het type van bijna aangebrande aardappeltjes en doorgekookte boontjes. Het gaat steeds beter - al zeg ik het zelf. Lasagna, spaghetti en roerbakschotels (vleesloos) zijn wel aan mij toevertrouwd. Afgelopen donderdag heb ik mij zelfs gewaagd aan de nasi - de rijst was ietwat nat en gelukkig kon iemand anders de kip voor mij snijden - die toch ook wel lekker was geworden.

Vlees is inderdaad niet mijn sterkste kant. Voornamelijk omdat ik het zelf niet lust, en ik dan al die vetrandjes, velletjes en lelletjes zie die er af gesneden moeten worden... nee, dat is niet echt aan mij besteed. Ik heb een regel als het om vlees gaat: kan ik het met een spatel en/of vork in een pan laten zakken? Zo ja, dan maak ik het klaar. Maar als ik er eerst met mijn handen aan moet zitten, kan ik mij voorstellen dat het eten er niet lekkerder op wordt.

Nu heb ik dat met groenten (en vis) gelukkig niet. Dus dacht ik... kom, het wordt tijd voor iets anders om te koken in de keuken. Het is een gerecht geworden dat ik zelf niet lust, gewoon door de smaak ervan. Maar het is winter, en iedere week op maandag broodjes eten gaat ook zo vervelen. Bovendien was ik geïnspireerd door de oude - in versneld tempo afgedraaide - Unox-reclame...

Coegie in de keuken levert op maandag 7 november een pan stomende boerenkool op. Met Hema-worst natuurlijk!