Keevie & Ik
Kusje...!
Vanmorgen heeft Keev bijna een kus gehad van een antraciet kleurige Keev. Bijna! Dus net niet helemaal, gelukkig. Dat had me een klapzoen geworden!
Vanmorgen vroeg reed ik namelijk de oprit richting de A27 op. Op een gegeven moment splitst deze zich in een deel richting Gorinchem en een deel richting Hilversum. De richting die ik dus moet hebben, deze loopt zeg maar rechtdoor. Dus ik zit achter een stoetje auto's die de afslag op de oprit moeten hebben en we zijn allemaal lekker aan het optrekken. Van zijn tweede naar zijn derde versnelling, je kent het wel. Gaat het stoetje ineens vol op de rem. Een auto passeert mij links en ik denk maar een ding: UITWIJKEN.
Dat deed ik ook, maar kon dus niet zien wat er links van me zat. Ik hoorde het wel: piepende remmen. Dus weer zo snel mogelijk terug en half over twee banen doorgescheurd. Tja, ik ben er absoluut niet trots op, maar gelukkig is Keevie wel weg als hij weg moet zijn.
Ik probeerde te gebaren aan de auto achter mij dat het mij spijt. Maar hoe doe je dat in het donker...
Aangezien Keev dorst had en we moesten tanken, ging ik er bij de BP af en de auto achter mij - inmiddels geïdentificeerd als een VW Kevertje - rijdt ook naar de BP. Ze stopt achter mij en stapt uit, dus het eerste wat ik riep was: 'Gaat het wel!'
Gelukkig was er niets gebeurd. Maar ze moest heel eventjes stoppen voor zichzelf en om even te kijken of er bij het remmen niets was gebeurd. Nogmaals, gelukkig niet.
En mocht je dit toevallig lezen: het was echt absoluut niet de bedoeling om roekeloos uit te wijken, maar ik kon ook niet anders. Je begreep het wel, maar toch, nogmaals sorry.
Want het is zeker niet mijn bedoeling om brokken te maken... en helemaal niet met twee Kevertjes...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.