80 jaren jong
Dinsdag 18 oktober was het dan eindelijk zover, mijn Opa de Nijs (dus de vader van mijn vader) werd 80. En dat moesten we natuurlijk groots vieren en aangezien we een aardig grote familie hebben was dat niet zo moeilijk. Maar wat zouden we gaan doen?
Papa en Ome Jos waren de aangewezen mannen om deze dag onvergetelijk te maken. Zo hadden ze een heel programma in elkaar gedraaid. Het enige wat Opa hoefde te doen was rustig zitten en genieten. Als je mijn Opa een beetje kent, weet je dat het rustig zijn niet in zijn woordenboek staat. Het is nu eenmaal een man die zelf graag de touwtjes in handen heeft. Toch gaf hij zich over en was hij achteraf helemaal gelukkig met deze dag.
Het begon al vroeg: alle zonen, dochters, schoonzonen, schoondochters en kleinkinderen en twee zussen werden opgehaald met de bus van Theo Middelweerd uit Harmelen (een aanrader, zeker weten!). Op weg naar Opa stapten de familieleden in. Ome Jos had voor de taart gezorgd (mét familiewapen erop) en ook de broodjes werden in Leerdam ingeslagen. Opa zat op dat moment aan het champagneontbijt met butler.
Eenmaal aangekomen stond hij ons buiten al op te wachten. Het was even heel emotioneel, want mijn Oma is twee jaar geleden overleden en op zo'n dag mis je haar extra, net als Mama die ook altijd in was voor het organiseren van een superfeest. Dat er traantjes vloeiden, mag duidelijk zijn, maar dat het niets gaf ook. Een paar dikke knuffels en een lied later, zaten we binnen aan het gebak met 80 kaarsjes lekker te kletsen. Opa wist nog steeds niet wat we gingen doen, maar vond ons bonte gezelschap met taarten als feestmutsjes wel heel grappig. Zelf had hij ook een feestmuts gekregen: een grote pluche taart met kaarsjes erop.
Rond een uur was het tijd om te vertrekken voor het tweede deel van de dag: een rondvaart door de Utrechtse grachten. Onder het luidkeels zingen van verschillende verjaardagsliederen kwamen we aan bij de rondvaartboot. Opa droeg op dat moment zijn hoed niet - ook dat is typisch Opa - maar zette hem in de boot wel weer op. De gids zag de feesthoedjes en zette eerst een lied in ter felicitatie. Omdat ze het direct in het Engels vertaalde, wist een Amerikaan aan boord waarom we zongen en die maffe feesthoedjes ophadden en zette ons op de film.
De rondvaart was schitterend. Zo zie je je eigen stad ook niet dagelijks. Het allerleukste vond ik eigenlijk de verhalen van Opa, Papa en de zussen van Opa. Daar kon je veel familiehistorie in ontdekken en dat vind ik altijd megainteressant. Na de geslaagde rondvaart gingen we over naar het derde deel. Aangezien ik dat had geregeld, mocht ik het zooitje leiden langs de Oude Gracht en via het Steenweg naar het Museum Speelklok tot Pierement. Omdat Opa zijn hoed buiten de boot weigerde op te zetten, hieven Papa en Ome Jos om de haverklap - vooral bij volle terassen - een verjaardagslied of kreet aan waardoor je continu liepen te 'hiep hiep hoera'-en. Ik denk dat we over de gehele dag wel aan de 80 keer zijn gekomen.
Eenmaal in het museum zette Opa zijn hoed weer op en kregen we een geweldige privérondleiding in het museum waarbij we meer instrumenten te zien kregen, dan normaal. Onze gids was super enthousiast en iedereen van klein tot groot hing aan haar lippen. Opa en tante Amanda (ook jarig op de 18de) mochten een verjaardagsliederenboek door het kleine buikorgel heen draaien en daarna mochten Opa en Papa nog Dikkertje Dap door 'de Geit' - een Frans straatorgel - heendraaien. Helaas zijn die foto's erg bewogen, maar het was wel super!
Vervolgens kregen we nog een aantal nummers op de Mortier en De Gap in de dansorgelzaal. En dat was natuurlijk swingen geblazen. Eerst een leuke polonaise, waarop de gehele familie rondhoste, en daarna een lekkere Boogie! Op De Gap kregen we een lekker jazz-nummer te horen. En dat was het einde van deze superleuke rondleiding!
Dus werd het na een toiletstop tijd voor het laatste deel van de dag: een feestje in het oude Raadhuis van Zuilen. Eerst gingen we naar de bus die ons naar Zuilen bracht, waar we na een drankje en een paar potjes éénendertigen - wat ik glorieus bijna won... - gingen we aan tafel voor een heerlijk buffet. Hier voegden ook de laatste familieleden zich bij de groep, die overdag hadden moeten werken. Na het buffet konden we dansen in de keuken - ja echt, het was de keuken! - op de muzikale klanken uit de boxen van Ton de Wit. Hij maakte er een knalfuif van.
Om 11 uur was het toch echt afgelopen. Iedereen moest de bus weer in om naar zijn of haar auto gebracht te worden op de Carpoolplaats of parkeerplaatsen bij stations en winkelcentra. Opa werd natuurlijk het eerst thuisgebracht en Papa en ik het laatste. Tja, wie het eerst opstapt woont nu eenmaal het meest dichtbij... We waren om half twee thuis. Eerst hebben we onze kleine Bas uitgelaten en zijn we naar bed gegaan.
Het was een zeer geslaagde dag. Opa heeft er met volle teugen van genoten. En dat was het belangrijkste!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.