Keevie & Ik

Toeren

Ja, afgelopen maandag was het dan eindelijk zover: Leen mocht terug naar W. en Keevie mocht weer meer met mij. Het dynamische duo was weer verenigd. Maar natuurlijk niet zomaar: Leen had de afgelopen twee maanden zeer goed werk verricht en verdiende een wasbeurt. Zo gezegd zo gedaan ging ik met Leen naar de wasstraat, waar hij twee keer (de tweede maal gratis) doorheen mocht voor een extra grondige poetsbeurt.

Glimmend als nieuw reed ik hem terug naar de garage om de sleutels om te wisselen, waar ik in een gewillig wachtend Keevie zou kunnen stappen. Wel voorzichtig aan, zijn complete motortje is immers gereviseerd! Dus het is eigenlijk een nieuwe motor, die weer even opnieuw moet inslijten en inbranden.

Keevie stond voor de garages op mij te wachten, met een tankje ver in het rood van de reserve. Een monteur hing ertegen en zei: 'Kom je hem nu eindelijk eens ophalen?' Natuurlijk kwam ik dat en sprong met veel emotie (nadat ik de boodschappen achterin had gepropt) achter het stuur. Wat ineens een stuk groter leek, de raampjes een stuk kleiner en de stoel een stuk hoger. Maar de geur was onmiskenbaar: Keevie!

Snel reed ik met Keev naar het dichtstbijzijnde geschelpte tankstation, gooide hem tot aan zijn nekkie toe vol met benzine én loodvervanger en reed expres even een stukje om naar huis om hem weer te horen ronken! Geweldig. Ik wist weer wat ik gemist had de afgelopen weken.

Dinsdag gingen we de snelweg op naar Almere. En we konden allebei merken dat Keevie een nieuw motortje heeft: we gingen niet harder dan 95 en haalde met moeite de 100. Eenmaal in Almere Haven sloeg hij nog twee keertjes af bij het afremmen, en tuften we door de woonwijk heen naar het werk. De terugweg verliep beter, hoewel we afsloegen bij het aansluiten aan de file. Eenmaal aan de gang en een stuk binnendoor verder, was het weer verholpen.

Woensdag was hetzelfde verhaal, alleen reden we al wat harder. 100 was het maximum, hij deed erg zijn best er een 110 uit te persen bij het inhalen. Voor de zekerheid bleef ik toch maar achter de vrachtwagens hangen, totdat de ruimte groot genoeg was voor een lange inhaalslag... Bij de afrit gebeurde het helaas weer: Keevie sloeg van uitputting af. Even aan de kant, flink doorstarten en daar gingen we al weer. Nu scheurden we al wat harder door de woonwijk heen (toch nog steeds maar 30, maar met meer spurt) en kwamen helemaal happy aan bij het werk. Vandaag kon Keevie weer eens bijkletsen met Airmighty Niels' redlook. En zelfs voor hem uit en een stukkie achter hem aan naar huis: Airmighty Niels en ik moesten een beetje overwerken en vertrokken om 7 uur pas vanuit Almere. Voor de zekerheid, om niet af te slaan, zijn we het laatste stukkie binnendoor gereden, geheel zonder problemen.

Vanmorgen gingen we weer op weg naar Almere. Omdat ik zijn ruitjes even wilde poetsen, liet ik Keev in zijn garagetje stationair draaien en dat deed het hem: de gehele weg niet afgeslagen! Bovendien begint Keev's spurt terug te komen, ik hield hem vandaag met moeite op de 100, want hij had wel zin in 120. Toch voelde je aan de Vjoemmm in de motor dat 120 nog niet zo'n goed idee was, dus moest Keevie van mij toch 100 blijven rijden. Van Almere zijn we nog even bij Airmighty Niels op de studio in Amersfoort geweest, waarna we op de terugweg eerst even achter zijn redlook aan naar de snelweg gingen en in de file terechtkwamen. Omdat Keevie al lang genoeg had stilgestaan, zijn we maar binnendoor naar huis gereden.

Nu staat Keevie weer lekker in zijn droge garage. En morgen? Morgen gaan we natuurlijk weer een stukkie rijden!