Een bezoek aan Landgoed Hoenderdaell

Ik had er al veel over gehoord en via Facebook al veel van gezien: Landgoed Hoenderdaell. Gelegen in Anna Paulowna (Anna Paulowna Blancaaaaaaa – ahum, excuus) in de kop van Noord-Holland. Maar ik was er nog niet op bezoek geweest. Tot aan afgelopen zondag dan, want met een wagen vol geladen met vriendinnen en vrienden, reed ik eindelijk naar Anna Paulowna – al neuriënd en met een goed humeur.

Regenachtig Anna Paulowna
Helaas reden we niet naar een zonovergoten Noord-Holland, maar naar een regenachtig Noord-Holland. Niet dat dat de pret zou drukken hoor – we zijn immers niet van suiker – maar het is toch fijner fotograferen wanneer het droog is. Daarom zijn we eerst in het restaurantje aan het water buiten het Landgoed neergestreken om vervolgens na een lekker bakkie op pad te gaan. Als je overweegt het Landgoed te gaan bezoeken, de entreeprijs betreft (slechts) € 10,-.



Eénpootstatief
Als je gaat fotograferen op Landgoed Hoenderdaell dan mag je je vast voorbereiden op veel ruimte, veel bos en mooie verblijven met afzettingen van smal gaas. Ik was blij – helemaal met het vele vocht in de lucht en mijn niet zo vaste hand – dat ik een éénpootstatief bij me had. Gaf toch een beetje steun. Helemaal bij het fotograferen bij de leeuwen en tijgers. Afijn, tijdens de wandeling over het Landgoed kom je verschillende verblijven tegen. Bijvoorbeeld met bontgekleurde papegaaien, wit- en zwartpenseeloor aapjes, stokstaartjes, ringstaartmaki’s, wasberen, steppevosjes, bruine beren en witte wolven (kippenvel) en nog veel meer. Het is werkelijk je ogen uitkijken. Want voor je het weet loopt er een wolf met je op en heb je het niet eens in de gaten!




Stichting Leeuw
Naast een park vol mooie dieren is er nog een bijzonder aspect aan Landgoed Hoenderdaell. Namelijk Stichting Leeuw. Achterop het park ligt een immens terrein met allerlei verblijven achter een natuurlijke schutting. Tussen de schutting en de verblijven vind je vervolgens nog een pad voor de verzorgers. Maar als bezoeker sta je achter de schutting en mag je door kijkgaten, gaas en de smalle openingen van de verblijven heen loeren. Dat is eigenlijk best wel spannend, vooral als je voor het eerst bij de Stichting gaat kijken. Want je weet niet heel goed – vooral als je even geen bordjes leest – wat er achter de natuurlijke schutting te zien zal zijn. Zo werd ik onder meer aangekeken door een prachtige leeuwin, liepen de tijgers lekker met elkaar te dollen, heb ik een mountain lion of poema gezien en lag er een Chinese panter mij heel strak aan te kijken. Woei, over kippenvel gesproken!




In training
Niet alleen buiten kon je kijken, binnen was ook veel te zien. Namelijk de trainingsbaan: een grote zandbak met bomen, stenen en water waar de leeuwen, tijgers en andere grote katten naar hartenlust mogen spelen, rennen en gewoon lekker wild mogen zijn. Ook laten verzorgers de dieren hier achter een stuk vlees (of prooi) aan rennen, zodat ze het jagen niet helemaal verleren. Het is namelijk de bedoeling dat de opgevangen dieren ooit weer terug gaan naar het wild. Althans, semi wild: ze gaan namelijk naar beschermde reservaten en gebieden. Op de galerij rondom de trainingsbaan kun je veel prachtige portretten van wilde katten bekijken, op de foto met een echte (ahum) leeuw en de trainingsbaan goed bekijken.



I’m just a bird in the sky…
Tot slot kregen we nog een toetje. Hoewel het seizoen ervoor eigenlijk al was afgelopen, mochten we toch plaatsnemen op de tribune voor de roofvogelpresentatie. Ja, daar ging menig hart toch ook weer sneller voor kloppen. Want roofvogels in vrije vlucht die dan over je heen scheren, ja, dat is ook heel gaaf. Hoewel de vogels veel last hadden van de plotselinge rukwinden en daardoor de presentatie werd ingekort, was het supergaaf om te zien. Vooral heel stoer hoe die jonge meiden en kleine knul al volleerde valkeniers bleken. De kerkuiltjes, de valk, de oehoe’s, gier en de Amerikaanse zeearend (wauw!) waren prachtig om naar te kijken.




Uilie uilie met een uilie
En helemaal speciaal: na afloop mocht je met een van de vogels op de foto! Uhm, daar zeggen we zeker geen nee tegen. Je hoefde alleen een donatie naar keuze te doen en vervolgens mocht je een dier op je arm houden (zo gaaf!) en fotograferen maar. Ik koos voor de Europese Oehoe. Ik ben echt verliefd op die grote ogen! En hoewel ik mijn geschiedenis met vogels in mijn achterhoofd had, dacht ik: deze kans mag ik niet voorbij laten gaan. En dat heb ik dus ook niet. Wat was dat geweldig!



Landgoed Hoenderdaell is echt een aanrader. Het ligt misschien niet voor iedereen naast de deur, maar er valt veel te zien, leren en te beleven.