Throwback Thursday: Eindexamenstunt

Het is vast nog steeds traditie op vele scholen – en waarschijnlijk ook op de school waar ‘de Klop’ uiteindelijk heen verhuisd is – en ik denk ook niet dat een examenjaar er zonder kan. Ik heb het natuurlijk over de eindexamenstunt. Die van onze lichting in 1996 bestond uit de hemel en de hel met een vol met brandweerschuin gespoten kantine kuil. Ik was een engeltje (uiteraard) en we gingen wat leraren naar de hemel of de hel sturen. Het was natuurlijk heel erg leuk. De eindexamenstunt van 1995 (de lichting van mijn broer) begon al in de vroege ochtend en natuurlijk moest ik daar ook wat over schrijven in de schoolkrant.

De Eindexamen stunt 1995
Tekst Berry de Nijs V5-2

Het was op vrijdag, 12 mei om precies te zijn. Alle leerlingen die het eerste uur les hadden zaten op de grond en stonden in groepjes bij elkaar in de garderobe, omdat we de kantine niet in konden. Overal hingen posters met de gezichten van leraren erop die eruit zagen als VIKINGEN. Ik had al zo’n idee wat er aan de hand was: de eindexamen stunt zou vandaag worden uitgevoerd.

Het eerste uur had ik godsdienst in lokaal 37. Toen we binnen kwamen, misten we een aantal stoelen. Dit hoorde ook bij de stunt, want een paar minuten later werd er omgeroepen dat de stoelen in lokaal 4, 14, 41, 44 en 71 stonden.
Dat was niet het enige wat we het eerste uur voor onze kiezen kregen: een paar minuten later hoorden we een luid gesis van de gang komen. Martin, een jongen uit mijn klas, ging wil even kijken en meldde ons dat de hele gang blauw stond van de rook. Rook? Ja, precies: rook.
Even na onze bevinding, werd de deur opengetrokken en Dimme en Mathijs, verkleed als Vikingen, spoten ook ons lokaal vol rook met een mini-rookmachine.
De pret begon voor de eindexamenkandidaten dus al vroeg.
Om kwart voor elf begon het dan echt. Tijdens economie werd de deur opengetrokken door een Viking, Tonnie, die riep: ‘ZUIPEN, VRETEN, VECHTEN!! NU IN DE KANTINE!’
Dus wij met zijn allen naar de kantine, waar het ook blauw stond van de rook, in het midden kon men een zwembad onderscheiden met daar een balk overheen. Alle eindexamenkandidaten die aan de stunt meededen, waren verkleed als Vikingen, compleet met helm en zwaard en knots.
Er werden twee leraren teams samengesteld, die moesten laten zien hoe goed ze konden vechten, zuipen en vreten om mee te mogen naar Walhalla waar de Vikingen gingen vechten.
Als eerste moesten de leraren ZUURKOOL eten wat eindigde in een zuurkool-food fight. Daarna gingen ze zuipen, je mocht pas drinken als leraar zijnde, als je de kaart die je zuigend aan een ander moest geven, liet vallen.
En toen moesten de leraren vechten. Op de balk boven het water moesten ze naar elkaar toe schuiven en elkaar daarna met knotsen van de balk af proberen te slaan. Dat was echt heel erg leuk om te zien. Mijn complimenten aan de leraren die allemaal zo SCHITTEREND ter water gingen.
Toen de stunt was afgelopen dook iedereen in het zwembad, met als gevolg: de hele kantine was NAT!
De leerlingen en leraren hebben duidelijk genoten van de stunt. Ik ook.
En tegen de jongens en meiden die ik ken en hun eindexamen hebben gedaan: Ik hoop dat jullie allemaal geslaagd zijn en ik zal jullie missen!!!
Allemaal veel succes op jullie nieuwe scholen en opleidingen, en bedankt voor die moeilijke klus voor de nieuwe eindexamenkandidaten volgend jaar. Wat voor een stunt moeten wij nu weer bedenken, zodat we jullie overtroeven?

Doldwaze Dierentuindagen

Ik ben blij dat ik goed kan plannen, want vorige week was echt een drukke week waarin ik naast veel gewerkt heb ook veel leuke dingen heb gedaan. En ja, dan is het wel leuk om dat allemaal eens even op een rijtje te zetten. Vorige week maandag was ik in DierenPark Amersfoort, bezocht ik donderdag Burgers’ Zoo en op vrijdag en zaterdag was ik in Dolfinarium. Beetje overdreven? Misschien. Maar ik hou nu eenmaal van dierentuinen en er waren een paar speciale redenen om afgelopen week deze drie parken te bezoeken. Ga er maar even voor zitten, want er komen heel wat leuke foto’s voorbij!

Maandag 21 juli: DierenPark Amersfoort

Hieperdepiep HOERA! Onze Ploon is 79 jaar! Jaja, je zal het misschien niet zo snel zeggen, maar onze Ploon mag volgend jaar een achtste kruisje achter haar naam zetten. Ze is altijd in de weer en heeft ook een abonnement op DierenPark Amersfoort. Ze gaat heel vaak met ons mee op zondag een bakkie doen. Maar afgelopen maandag nam ik haar mee om saampjes nog even lekker haar verjaardag te vieren.

Het regende pijpenstelen, maar dat mocht de pret niet drukken. Sterker nog door deze regen konden we lekker bij de chimpansees op de tribune zitten kijken. Dat was echt leuk. De kleine met het witte pluimpje aan zijn kontje was lekker ondeugend en zat een ander mannetje de hele tijd te plagen. Het witte pluimpje betekent dat die kleine een soort beschermde status heeft in de groep. Maar de grote was het zo zat dat hij hem een keer afweerde en toen werd hij meteen achterna gezeten door de groep. Het duurde even voordat iedereen weer rustig was, maar het was mooi om naar te kijken.


Donderdag 24 juli: Burgers’ Zoo

Op donderdag gingen papa en ik samen naar Burgers’ Zoo in Arnhem. Een uitje dat al een tijdje in de pijpleiding zat, maar er steeds niet van kwam. Op een zeer warme zomerse dag gingen we heerlijk met open dak naar Arnhem. De prachtige dierentuin leverde veel mooie plaatjes op.

We hebben uiteindelijk de meeste foto’s bij de gorilla’s kunnen maken. De tijgers, leeuwen en cheeta’s lagen namelijk lekker geheel achterin hun verblijven in de schaduw. Op de safari savanne hebben we genoten van de giraffen en zebra’s, maar ook hebben we daar op het terras heerlijk genoten van een lekkere, luxe lunch. Tot slot hebben we bij van de olifanten genoten die lekker relaxed met elkaar stonden te soezen in het zonnetje. Al met al echt genoten van een prachtige dag in de Bush van Burgers’ Zoo.



Vrijdag 25 juli: Dolfinarium

Eigenlijk zouden we (Esmeralda en ik) maandag 7 juli al gaan, maar ik was nog herstellende van een buikgriepje. Daarna was het eerst 28 juli, vervolgens 21 juli om uiteindelijk toch echt 25 juli naar Harderwijk te gaan. En dat was eigenlijk een gelukkie want we vielen met ons neus in de eerste Caribische Avond. Tussen de eerste buien door genoten we Onder Odiezee van een bakkie met wat lekkers en natuurlijk van het onderwater panorama. Keken we lekker rond bij de Steller zeeleeuwen en dolfijntjes. Was het weer ouderwets lachen bij de Snorrrrshow. Genoten we van maar liefst twee buitenpresentaties en gingen we pas om half 8 naar De Koepel voor Aqua Bella.


Vanaf een uur of vier barstte het Caribische feest echt los. Mooie danseressen dansten de sterren van de hemel met een drumband. We liepen Captain Jack Sparrow en zijn rivaal Davy Jones tegen het lijf. Een piraat trok zijn schip (Zeewolf in Roomsaus) aan een touw over het park en toverde kinderen om tot heuse piraten. De DJ speelde aanstekelijke zomerse hits terwijl een dame op stelten over het park leek te zweven. Om de steelband bij de rij van De Koepel niet te vergeten. Kortom: het was een lekker feestje. Helemaal nadat de danseressen met de drumband een sexy Limbo & Fire show weggaven en Trafassi het podium besteeg om met de Kleine Wasjes Grote Wasjes het publiek deed swingen. Waar was het feestje? Nou…hier natuurlijk!



Zaterdag 26 juli: Dolfinarium

Alweer?
Ja, alweer ja. Maar deze dag was extra bijzonder. Want op 26 juli ging ik samen met Thomas dolfijn Prince ontmoeten. Maar ja, daar blogde ik al alles over afgelopen maandag. Verder hebben we die dag veel Steller zeeleeuwen gezien, helemaal geen shows bezocht, wel roggen en haaien geaaid, even wezen buurten bij Wally en zijn vriendjes, onder water naar de walrussen gekeken – en de walrussen naar ons – en gingen de jongens ook op de foto met Davy Jones en Captain Jack Sparrow. Foto’s van de ontmoeting met Prince vind je via de bovenstaande link.



En dat waren vier Doldwaze Dierentuindagen. Ik heb genoten, maar ben wel blij dat ik deze week weinig plannen heb – naast mijn werkplanning natuurlijk – want anders is zo’n doldwaze week natuurlijk niet bijzonder meer.

Happy International Tiger Day

Laten we ze eens goed beschermen, niet alleen vandaag, maar ook alle dagen erna. Anders zien we deze prachtige dieren echt alleen nog maar in dierentuinen.


foto: Berry de Nijs / DierenPark Amersfoort

Thomas & Tante Berry ontmoeten Prince de dolfijn

Hieperderpiep Hoera! Thomas is 5 juni 6 jaar geworden. En dat betekende dat dit jaar Thomas aan de beurt was om met Tante Berry een dolfijn te gaan knuffelen. Twee jaar geleden ging grote broer Henk hem voor toen wij samen Lya gingen ontmoeten. Tuurlijk was hij mee om naar zijn broertje te kijken. En heel erg mee te genieten. Want tja... zo'n dolfijn ontmoeten is natuurlijk heel spannend!



Het programma begon pas om kwart voor 3 en dat was precies het moment dat het Dolfinarium getrakteerd werd op een hoosbui. Alles was blauw, behalve boven de Odiezee. Dat betekende wachten... en nog meer wachten... en nog meer wachten... en uiteindelijk werd het droog. Het drupte nog een beetje, maar Tante en Thomas vonden dat niet erg. Die kleine wilde zo graag naar het vlot toe! Dus we zouden sowieso als eerste gaan. Tante mocht eerst - zodat hij even kon afkijken. En wie had ik uiteindelijk aan mijn hand? Juist, de ontzettend mooie Prince! Puur genieten om deze lieverd te mogen knuffelen. Bij het kroelen over zijn hoofd maakte hij allemaal gezellige klikgeluidjes!




En ja, daarna was Thomas aan de beurt! Je kan op de foto's zien dat hij zit te genieten, maar ook bloedje serieus is. Hij had goed geluisterd naar alle aanwijzingen. Alleen Prince had even moeite om het kleine handje te vinden op de rand, maar eenmaal met zijn snuitje aan Thomas zijn handje toverde hij een glimlach op zijn gezicht. Kijk dat koppie eens stralen.




Na afloop zei Thomas dat hij het nog leuker vond dan hij had verwacht! En dat vond ik super om te horen! Na het programma hebben we nog even lekker in het water gedanst. Want ja... de spanning moest er natuurlijk even uit.



Kortom: weer een geslaagde dag met een mooie ontmoeting waar we nog lang van na gaan genieten.

Throwback Thursday: Romeo & Julia

Ieder jaar kon je bij ons op school genieten van een voorstelling van het schooltoneel. De laatste voorstelling waar ik voor de schoolkrant naar toeging was Romeo & Julia. Onze toneelgroep had een werkelijk spektakel in elkaar gezet, waarbij de kuil in de kantine wel heel erg goed van pas kwam. De vertolking van Romeo & Julia staat me van alle toneelstukken nog het meeste bij. Het was echt prachtig, vol kippenvelmomenten, hilarische momenten (ik had nog nooit twee schoolgenoten zo zien zoenen) en vooral goed acteerwerk van mijn lieve, leuke en gezellige klasgenoten… Ik was zeer trots en onder de indruk, maar ach, dat komt ook zeker naar voren in mijn reportage…

College ‘de Klop’ presenteert:
Romeo & Julia
Tekst: Berry de Nijs V5-2

Het is zaterdagavond, vanavond speelt de toneelgroep van ‘de Klop’ één van Shakespeare ’s bekende toneelstukken, namelijk Romeo & Julia. Het stuk dat wij te zien kregen, was een bewerking van dit liefdesverhaal.

Het verhaal speelt zich af in Verona, Italië, waar twee families als water en vuur tegenover elkaar staan. De jongeren uit twee families (de Capuletti’s en de Montacchi’s) pesten en vechten om de haverklap. De vader Andrei Capuletti (Henny Evers) huwelijkt zijn dochter Julia (Monique Baas) uit aan een edelman, Graaf Paris (Bastiaan van Leeuwen). Andrei besluit een feest te geven om Julia daar aan Paris voor te stellen. Op dit feest nodigt hij ook de Montacchi familie uit, die maar al te graag wil feesten. Het wordt een verzoeningsfeest. Andrei wil een einde maken aan de vete tussen de twee families en reikt Umberto Montacchi (Bart Essink) de hand, die het aanbod aanneemt. Dan vindt de leider van de Montacchi jongeren, Mercutio (Arnout Krediet) dat hij zich ook moet verzoenen met Tybalt (Ronnie van Kempen). En dat doen ze dan ook letterlijk met een kus.
Op dit feest is ook Romeo (Tjebbo Mulder) aanwezig. Hij kan zijn ogen niet van Julia afhouden en Julia niet van hem. Heel even krijgen ze de kans om met elkaar te dansen en ze kussen met elkaar, tot grote ergernis van beide moeders (Marian van de Voorn en Nellie Toonen), die de twee uit elkaar halen.
Die nacht ontmoeten ze elkaar weer. In deze nacht wordt de liefde en de band tussen hun heel erg sterk en vraagt Julia Romeo ten huwelijk. De volgende dag laten ze zich door Vader Lorenzo (Jan-Jaap Wijkhuizen) trouwen.
Maar hun geluk duurt niet lang: in een nieuwe ruzie tussen de jongeren van de beide families laat Tybalt Belinda (Ilse Miltenburg) bijna verdrinken. Mercutio schiet haar ter hulp en begint met Tybalt te vechten. Tybalt trekt zijn mes en steekt Mercutio neer. Dan wordt Romeo heel erg kwaad, hij trekt het mes uit Mercutio’s lichaam en steekt Tybalt neer. Romeo wordt schuldig bevonden aan moord verklaard en zijn straf is dat hij moet worden verbannen. Romeo is helemaal overstuur en vlucht naar Vader Lorenzo. Julia is ook zeer verdrietig en neem het, in een ruzie met haar ouders, voor Romeo op. Angelica (Marit Bender) gaat voor Julia op zoek naar Romeo. Ze vertelt hem dat hij vannacht naar Julia moet aan om haar te troosten. Dat doet hij. De volgende morgen moet hij dan echt weg.
De ouders van Julia vertellen haar dan dat zij op haar verjaardag moet gaan trouwen met Graaf Paris, maar dat wil ze niet. Na een hevige ruzie vlucht Julia naar Vader Lorenzo. Hij geeft haar een drankje dat iemand schijndood maakt. Hij zou een brief sturen naar Romeo en dan met hem wachten in de graftombe totdat zij ontwaakt, zodat zij samen kunnen vluchten.
Julia neemt het drankje in en wordt opgebaard in de graftombe. Romeo komt Belinda tegen en vaagt haar of ze een brief voor hem heeft. Die heeft ze niet en na lang aarzelen vertelt ze hem dan dat Julia dood is. Romeo gaat zo snel als hij kan naar de graftombe en schreeuwt om Julia, dan steekt hij zichzelf dood. Dan ontwaakt Julia en ze ziet Romeo dood naast haar liggen. Ze schreeuwt zijn naam, neemt het mes en steekt dan ook zichzelf dood.
Dat is het tragische einde van dit verhaal.

Het decor vond ik zeer goed verzorgd. Met een aantal bruggen en plateaus over het water. In de kuil in de kantine was een grote waterbak aangelegd, waarin ook geacteerd werd (vissen, zwemmen, elkaar achterna zitten).
Het element ‘water’ werd erg veel gebruikt, op het einde begon het boven Romeo en Julia zelfs te regenen. Het element ‘vuur’ ook. Vuur werd gebruikt in fakkels en in kleine bootjes die in de ontmoetingsnacht van Romeo en Julia in het water werden gelaten als sfeerverlichting.
Dit jaar deden er voor het eerst leraren mee: Henny Evers, Marian van der Voorn, Bart Essink en Nellie Toonen. Zij deden het erg goed, meneer Evers had een glansrol in de vorm van Andrei Capuletti. Deze rol stond hem wel. Ook de andere leraren deden het fantastisch, ik wist niet dat ze konden acteren.
Er werd ook veel gebruik gemaakt van muziek, die hard door de luidsprekers kwam. De muziek versterkte heel erg wat er gebeurde op het podium. Het licht was ook heel er goed.
Het zeer serieuze en tragische verhaal werd hier en daar op gefleurd met wat humor en zang. De zang was van Graaf Paris die Dromen zijn bedrog voor Julia op het feest zong.
Het acteerwerk was echt van hoge kwaliteit. Er werd zeer realistisch gespeeld en dat zorgde voor kippenvel bij Romeo’s NEE toen hij Julia in de graftombe zag liggen.
Ik heb echt zeer genoten van dit toneelstuk. Ik vond het schitterend en met mij nog een hoop anderen. Ik wil iedereen die aan het toneelstuk heeft meegewerkt mijn complimenten uitdelen. En jongens en meiden: Ga zo door!

Throwback Thursday: Tineke Schouten

Oh eM Gjie! Dat was mijn reactie – als deze populair zou zijn geweest in 1995 – toen ik hoorde dat Tineke Schouten het startschot zou komen geven bij de schaatssponsortocht. Ik bedoel… TINEKE SCHOUTEN! Daar zeg je toch genoeg mee. Anton Geesink was bijzonder, Johan de Kock was leuk, maar Tineke Schouten was hilarisch. Wat een leuk, normaal en gezellig mens. Hoewel ik met bonzend hart vroeg of ik haar een paar vragen voor de schoolkrant mocht stellen, stelde ze me met haar guitige ogen en vriendelijke glimlach meteen op mijn gemak. En ze wilde zelfs nog een stukje in het plat Utregs voor me doen.

Schaatssponsortocht 1995
Het Tineke Schouten interview
Tekst: Berry de Nijs, V5-2

Maandag 20 februari 1995, er schijnt een waterig zonnetje op de ijsbaan. Het is een mooie dag voor de sponsortocht. Overal in de school hingen de posters al: Tineke Schouten geeft het startschot. En mooi dat ik daar achteraan ging!

Artsen zonder Grenzen vindt ze een prachtig project, ze heeft veel respect voor dat wat die mensen doen: ‘Ik vind het heel goed dat er mensen met een bepaalde kennis zijn, die zich inzetten voor de minder bedeelden in de andere landen en daarvoor alles wat ze in Nederland hebben, tijdelijk opgeven. Daar heb ik een groot respect voor.’
De schaatssponsortocht vindt ze heel en goed. ‘Het is een goed voorbeeld en voor jullie ook gezellig,’ zegt ze lachend. Zelf vindt ze schaatsen een beetje eng, omdat ze bang is dat ze een been zal breken of zoiets en dan kan haar show niet doorgaan, wel gaat ze vaak met haar dochtertje mee die op deze ijsbaan schaatsles heeft.
Ze is benaderd door meneer Boekraad van aardrijkskunde, maar meneer van der Krogt (Nederlands) had haar adres en zodoende staat ze hier voor me. Ze krijgt heel veel aanvragen voor dingen en omdat maandag haar enige vrije dag van de week is, twijfelde ze of ze dat nou wel moest doen: ‘Maar Artsen zonder Grenzen spreekt me wel er aan en zeker zoals jullie school dat doet, dus voor mij is het een kleine moeite om het te doen.’

Eigenlijk had Tineke zangeres willen worden, maar dat pakte heel erg anders uit. Per toeval kwam ze in het cabaret terecht, wat ze eigenlijk nog veel leuker vond. ‘Zowel mooie liedjes zingen, als van tijd tot tijd gek doen. En achteraf ben ik blij dat het eigenlijk zo gelopen is.’
Ze vindt cabaret het mooiste werk wat er is binnen de showbizz: ‘Je eigen show, je eigen muzikanten en zowel mensen kunnen laten lachen als ontroeren met een liedje.’
Ik weet dat ze mooi kan zingen, maar wat vindt ze er nou van dat we alleen de carnavalsliedjes van Tineke op de radio horen en niet ook eens een mooi liedje? Ze geeft toe dat de Utrechtse liedjes op de radio ook wel gedeeltelijk haar schuld zijn: ‘Ik laat me toch steeds weer verleiden, ook door de platenmaatschappij, om Utrechts te zingen en de mensen vinden het leuk. En ik vind het zelf ook leuk om te doen, het is niet zo dat ik het met tegenzin doe, maar ik ben wel van plan om op zeer korte termijn eens een cd uit te brengen met mooie liedjes.’
Lenie, uit de Takkestraat weet je wel, is één van de bekendste typetjes van Tineke. Zij is zelf ook in Utrecht geboren, net als Lenie, maar haar ouders kwamen niet uit Utrecht, dus werd er thuis geen Utrechts gesproken, dat heeft ze zich later zelf aangeleerd. Lenie is uit de gein ontstaan toen Tineke iets had dat rijmde op ‘bouvier’. ‘En toen dacht ik “hé, dat kan ik er eigenlijk wel inschrijven”. Het is eigenlijk puur toeval allemaal.’
En ja ik kon er ook niet onderuit om Tineke te vragen om een goede raad aan de lezers te geven, maar dan wel in het plat Utrechts! Ze moest heel even nadenken en toen zei ze: ‘In ’t plaat Utregs waor, nou daan mot ik effe naodenke waor, nou jongens effe goe je bes doen op school, want nou ken je ’t effe maoken en as je laoter ouwer ben dan is ’t een bietje laastiger waor, danne mot je weer gaon leren en daor hebbie daan ook geen zin in, nou effe je bes doen.’
En toen wilde ik toch ook nog even weten of onze meneer Schouten van Duits nu familie van haar is. Ze dacht van niet, maar ze wilde wel weten of hij een aardige man is. Dan kon ik alleen met JA beantwoorden, en toe zei ze: ‘Dan is het familie van me!’

En dat was het einde van mijn interview, met een handtekening op zak en een aantal foto’s van mij en Tineke, ging ik op de schaats om geld bij elkaar te schaatsen voor Artsen zonder Grenzen.

Nieuwe volière in DierenPark Amersfoort

DierenPark Amersfoort heeft een nieuw verblijf: SnavelRijk, snavels, veren en natte kleren. 5 juli opende deze grootste volière van Nederland en afgelopen zondag nam ik voor het eerst een kijkje. Zeer indrukwekkend. Wat een prachtig verblijf waarin maraboes, vale gieren, kroeskoppelikanen en ibissen vrij met elkaar samenleven. En ik was ook zeer onder de indruk van deze gier die zijn vleugels spreidde op nog geen twee meter afstand van mij. Wauw!



Vervolgens ging hij even lekker de vleugels wapperen en een beetje op en neer springen op zijn tak. Daarbij moest ik toch echt even denken aan de gieren uit The Jungle Book :D


Ik zou zeggen: ga dat zien!
Honden mogen in verband met de veiligheid niet mee in de volière!