Geurherinnering
Het nieuwe gebouw waarin ik werk, heeft de geur van een gebouw waar mijn mama werkte. Namelijk het oude PUEM gebouw aan de Croeselaan dat inmiddels gesloopt is/wordt door de naastgelegen eigenaar van de Rabobank.
Ik stapte vanmorgen binnen en rook het ineens, althans, ineens wist ik het weer. Het is zo'n geur van saucijzenbroodjes op kartonnetjes en ondefinieerbare soep in een verre, onzichtbare kantine. Van koffie met melk, parfum en sigarettenrook. Van balpeninkt op ongebleekt papier. Van...
Van mama's werkplek dus.
En aangezien het gebouw dezelfde ronde receptie heeft, verwachtte ik vanmorgen even dat mama er zou zitten.
Heel even.
Geur is nu eenmaal sneller bij een herinnering, nog sneller dan geluid, muziek of beeld...
Misschien is dat wel de reden waarom ik mij direct thuisvoelde in het gebouw, ja echt, vanaf het eerste moment dat ik binnenstapte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.