Toch zat het me niet lekker en nadat ik Bassie afgelopen vrijdag van zijn pak winterhaar had ontdaan had ik zoiets van: ik til je over het weekend heen... als het niet weg is, dan gaan we toch naar de dierenarts. Waarom? Omdat zijn oogje toch wel viezig, rood en dik was. Zaterdag viel het dan toch wel weer mee, maar gisteren zag ik de bui al hangen: we moesten er allebei wederom aan geloven...
Dus vanmiddag Bassie uitgelaten, opgepakt, de auto ingeschoven en naar de dierenarts gereden. Daar eenmaal aangekomen was de eerste opmerking al meteen: o jee...
Eenmaal op de tafel werd er eens aandachtig naar zijn zwaar ontstoken oog gekeken. Conclusie: we gaan alles doen voor oogbehoud. Kan het niet, dan moet het eruit...
Bassie moest blijven en ik ging abslouut niet fluitend de deur uit.
Gelukkig: werd ik om tien voor vier zo weer gebeld dat Bassie goed wakker was geworden uit zijn narcose, dat er een zeer ontstoken kies is getrokken - waarvan de wortel richting zijn oogje liep - en dat hij om kwart voor zeven weer opgehaald mocht worden. Ik stond ruim op tijd op de stoep natuurlijk om mijn kleine witte beestje weer op te halen. De zwelling was al minder, dankzij de medicijnen en de getrokken kies, en Bas zijn oogje minder rood. Deze week mag ik weer iedere dag zalven en druppelen en pilletjes antibiotica bij Bas naar binnen gooien.
En dan... hoop ik volgende week maandag een Bassie met twee gezonde oogjes mee naar huis te nemen als we weer op bezoek gaan bij de dokter.
Ondertussen ligt mijn kleine lieffie heerlijk te snurken in zijn mandje. Heeft hij een plakje rosbief op en wat van zijn eigen eten. Ook heeft hij al veel gedronken en een paar keer goed geplast... En ik? Ik hang hier op de bank en ben heel erg opgelucht en ga deze week zo positief mogelijk in: het komt wel goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.