Dag pak haar...

Gisteren heb ik - geïnspireerd door het mooie weer - Bassie een make-over gegeven. Ja, dat doe ik zelf. Ten eerste omdat ik het leuk vind. Ten tweede omdat ik het Bassie niet wil aan doen geknipt te worden door een ander, omdat hij scharen en zo best wel eng vindt. En ten derde - ook niet onbelangrijk - omdat ik het mezelf niet aan wil doen Bassie te laten knippen door een ander, omdat hij niet alleen bang is voor scharen en zo, maar ook voor andere mensen... Kun je het nog volgen?

Na... hoe dan ook, ik heb gisteren Bassie lekker geknipt. Met hindernissen, want meneer gaat er nog wel eens vandoor als je hem eventjes los laat. En probeer meneer dan maar eens terug te lokken naar het strandlaken wat ik gebruik als ik hem knip of borstel. Uiteindelijk was hij er drie keer vandoor gegaan en lag ik als een American Football player lang uit op de grond, omdat ik mijn hondje probeerde te vangen die er als een haas vandoor ging.

Boos? Welnee... ik kan daar heel hard om lachen (wel lastig met al die haren overal) en nadat ik weer was opgekrabbeld, Bas had opgehaald en de laatste opstandige haren en klitten van zijn pootjes had verwijderd, mocht hij weer lekker gaan en staan waar hij wilde. Maar niet voordat ik een fotootje had gemaakt én hem zijn truitje weer had aangetrokken. Want ja... Bassie ging na de knipbeurt zo demonstratief zitten trillen, dat ik hem zijn gestreepte wolletje maar gauw weer heb aangetrokken.


Bassie: Vrouwtje... ik wil mijn haar terug...


Bassie: Het ligt daar... mag ik het terug? Nee... dan wil ik mijn trui!


Bassie: He... toch wel lekker zo... SNURK