Gisteren ging ik met mijn kleine Babseflaps naar de dierenarts. Gewoon, voor controle en zijn prikken. Omdat we te vroeg waren, maakte ik nog even een wandelingetje met hem door het parkje bij de praktijk en terwijl ik de autosleutels achterin mijn Koekierugzak wilde doen, gleed mijn rechtervoet weg in een kuil en viel ik plat op mijn linkerknie.
Bloeden natuurlijk. Verzwikte enkel, geschaafde knie, maar mijn broek - wonder boven wonder - helemaal heel. Lekker. En ik moest nog met mijn nerveuze kriebels met Basje naar binnen. Dus dat heb ik maar hinkend gedaan.
Basje mankeert verder helemaal niets. Een onsje aangekomen, goed hartje, longen goed, oortjes goed en ook zijn oogjes. Maar Basje heeft al een tijdje een vreemde bult op zijn bil. Het blijkt een goedaardige tumor te zijn, die wel snel verwijderd moet worden. Net als Basjes nootjes. Ja, hij moet gecastreerd worden. Door zijn testosteron krijgt hij namelijk die bulten - een paar jaar terug had hij er ook al een - en daarom moet hij gecastreerd worden om ervoor te zorgen dat hij het niet meer terug krijgt. Jaja en dat moest ik gisteren allemaal even beslissen.
Wie me kent weet dus dat ik daarna in tranen in de auto zat, en morgen ga ik dat waarschijnlijk weer doen... als ik hem weer naar de dokter breng voor de operatie...
Brrr... maar ik ben ervan overtuigd dat het helemaal goed komt. En dat ik mijn Basje morgenmiddag weer lekker kan knuffelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.