Moederdag
Is het niet vreemd, dat dagen die normaal gesproken een goede reden waren voor een grote taart en een extra cadeautje tussendoor en gezellig op visite gaan bij de oma's en verders eigenlijk niet zo'n big deal waren, nu inene heel erg belangrijk zijn?
Zo word ik al weken geconfronteerd met het fenomeen Moederdag. Een prachtige dag, door een kind in het leven geroepen om haar moeder te eren, omdat die zoveel had meegemaakt. Het is dus geen verzinsel van de winkels, maar van een dochter die bewondering had voor haar moeder, ergens in de 19e eeuw.
Ik moest een advertorial schrijven voor mijn tijdschrift over cadeauverpakkingen voor moederdag. En nadat ik dat gedaan had, was ik wat van slag.
Op de televisie zie ik kindjes luchtjes kopen en denk, dat had ik waarschijnlijk ook gedaan.
Ik zie papa's samenzweren met hun kinderen op het winkelcentrum, en wordt daar best verdrietig van.
Toch hebben papa en ik voor oma in het Hospitium een mooi T-shirt gekocht, met broches erop. Ze was er erg blij mee - papa heeft het gisteravond gegeven - en vanmorgen had ze het aan. Dat is best fijn om te zien, dat je van heel kleine dingen nog zo kan genieten.
Misschien denk je nu, wellicht is het beter om dit soort dagen af te schaffen? Nee, nee en nog eens nee... Het gevoel is hetzelfde, of het nu gewoon zondag is of dat er een labeltje op geplakt is met daarop in sierletters Moederdag.
Dus had ik gisteren - met papa - bedacht om maar weer eens een recept van mama uit de kast te trekken: Kabeljauw salade. Inmiddels staan alle ingrediënten geroerd, gehakt en gesneden klaar om door elkaar gehusseld te worden. Is het toch een beetje speciaal, mama-eten op moederdag.
Zo doen we dat...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.