Vandaag stond ik nietsvermoedend te strijken. Althans, ik had de strijkplank klaar gezet en had het stoomstrijkijzer met water gevuld. Het eerste T-shirt lag al op de plank, ik moest alleen het strijkijzer nog in het stopcontact pluggen, totdat...
...ik een kabaal hoorde in de tuin. Schuifende tuinstoelen, zo klonk het. Maar ik zag niets in de tuin. Ach... de nieuwe buurkinderen zijn vast hun eigen huis & tuin weer aan het verbouwen, dacht ik, en wilde mijn stekker inpluggen, totdat...
...ik een kat aan de tuindeurkruk zag hangen. Een kat? Ja, een grijs met wit gestreepte kat met schitterende groenegele ogen hing met een angstig gezichtje met zijn witte voetjes aan de deurkruk. Ik herkende hem direct als de kat van boven en stapte de tuin in, Bassie luidblaffend in de huiskamer achterlatend.
'Mauw,' zei poes en ik kroelde hem over zijn hoofdje. Ik kon maar één ding doen, Bassie zou wel boos op mij worden, maar ik kon die kat toch niet aan de deurkruk laten hangen? Dus huissleutels gepakt, kat van de deurkruk geplukt en van de tuin, omgelopen naar de voorkant van de straat om het trappenhuis te kunnen betreden.Ik hàd natuurlijk de kortste weg dóór het huis kunnen nemen, maar poes was al geschrokken, omdat hij van het balkon was gevallen. En de manier waarop Bas blafte, had ik geen zin (en lef) om met de kat in mijn armen door het huis te lopen. Ik probeer Bas een beetje respect voor poezen en katten aan te praten, aangezien hij nogal eens ruzie heeft met een rode kater uit de buurt (ook zo'n mooie rode kat, met amber kleurige oogjes). Het zinnetje van Assepoester (dat ze zei tegen Bruno over Lucifer: 'Vind katten maar aardig!') roep ik regelmatig, maar het helpt niet, dus waarom iets aanhalen wat niet nodig is?
Dus ik was omgelopen, het trappenhuis in met de kat al spinnend in mijn armen. Ik bel aan bij mijn bovenburen, springt poes uit mijn armen (laat daarbij een mooi spoor van kattennageltjes achter in mijn huid) en snelt naar binnen. Mijn bovenbuurvrouw ('Oh, bedankt voor het brengen, wat lief van je') had de kat nog niet gemist, want ze was in de keuken bezig. Haar vriend heeft meteen de andere kat ook maar binnen gehaald en de balkondeur voor een herhaling gesloten. Mijn bloedende arm hebben we even afgespoeld onder de kraan. Ach ja... ik was allang blij dat poes verder niets mankeerde.
Het is alleen wel een beetje lastig strijken, met jodium op je arm!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.