Dat was weer een leuke middag in het stadion. 'We' wonnen met 2-0. Het had zeker 3-0 moeten zijn, want Pascal had drie goede kansen om er ook eentje in te schieten. Helaas lukte dat niet. Zo gek was dat ook niet. De eerste kans was uit een spelsituatie waarbij het nog lastig binnenschieten was. De tweede was een penalty: het hele stadion stond 'Pascal, Pascal, Pascal' te scanderen. Dik kippenvel dus. En aangezien ik hem nog nooit een penalty heb zien nemen, zag ik hem ook even twijfelen voordat hij hem nam... de keeper stak dus een stokje voor de bal binnen kon gaan. De derde was uit een ander dood spel-moment: een vrije trap net buiten de zestien. Hij legde aan en krulde de bal prachtig over de muur... over het doel. Heel jammer. Maar tof dat hij toch ook aan die bal ging staan. Ik denk dat de rest hem ook wel een goal gunde.
Vlak daarna kreeg Pascal zijn publiekswissel en ging hij met een soepele beweging op de schouders van Hans van de Haar. Onder luid applaus werd wederom zijn naam gescandeert: Pascal Bosschaart.
Hij werd ook uitgeroepen tot Man of the Match (waar ik op hoopte), dus kreeg hij na afloop bloemen en een leuk uitje. Daarna was hij derde bij de verkiezing tot beste speler van dit seizoen (Jean-Paul was tweede en Stefaan eerste) en toen hield hij een leuke toespraak. En hij mocht voor de derde keer bloemen in ontvangst nemen omdat hij (met zes anderen) afscheid neemt van FC Utrecht.
En ik? Ik ben morgen schor, omdat ik drie keer probeerde de bal erin te schreeuwen bij zijn drie kansen. En omdat ik hard voor hem gejoeld hebt. Geheid heb ik morgen ook spierpijn van het klappen!
Tot ziens Pascal, en bedankt voor veel prachtige wedstrijden!
