Op mijn weblog kies ik meestal voor de meest positieve aspecten van de dag om te noemen. Mooie foto's en gekke verhaaltjes horen daarbij. Maar soms weet ik gewoon ook even niet meer iets luchtigs te vertellen. Nu is zo'n dag waarop ik een wat serieuzere toon aansla, want mijn oma is heel erg ziek. Zieker dan we dachten.
Twee weken terug (morgen gaat ze de derde week in) is mijn oma opgenomen in het ziekenhuis voor vocht achter de longen, een galblaas met ontsteking en stenen en een urineweginfectie. De eerste en derde zijn nu aardig opgelost, maar dat is niet de reden waarom ze nog steeds in het ziekenhuis ligt. Mijn oma bleef erg benauwd en dat is onderzocht. De dokter is er daarbij achtergekomen dat het met mijn oma's hart zeer slecht gesteld is en dat deze voor nog maar 10% werkt. Je hoeft geen genie te zijn om te weten dat op korte termijn mijn oma hieraan zal sterven.
We hebben het haar nog niet verteld, ik denk dat ze het wel weet. Toch hebben we het er thuis al ettele keren over gehad en iedere keer draait het liedje door mijn hoofd van Marco Borsato: Hoe vertel je iemand, dat de aarde niet meer rond is. Ik weet na drie jaar ook niet meer wat voor een vorm de aarde heeft.
Al met al draait mijn vakantie voor een groot deel uit ziekenhuisbezoek en pink ik menig traantje weg. Maar dat geeft niet. Vakanties komen immers terug..., nietwaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.