Just me...

Een dag begint. De avond valt. Seizoenen wisselen. Alles verandert... ...ik ook... ...Weet jij nog wie je was?

maandag, november 16, 2015

Uitwaaien op Texel... Letterlijk

Wat is uitwaaien toch heerlijk! De wind die met je haren speelt en ze speels in de knoop legt, terwijl op een afstandje de zee vol schuimkoppen op het strand beukt. Ja… ik kan er heel erg van genieten. Toch werd het uitwaaien op een gegeven moment eentonig, want na drie nachten het gefluit en gebulder van de wind door de schoorsteen te hebben mogen verwelkomen, wil je toch wel even wat anders. Net als de harde regen die dan toch rijkelijk tegen het dak aan tikt en op je neervalt. Vervelend? Nee, dat niet. Want letterlijker uitwaaien dan dit… dat kon afgelopen weekend eigenlijk niet. (foto’s: Berry de Nijs)

Even er tussenuit…
Nadat papa, Sammie en ik afgelopen Juni thuiskwamen van een weekje uitwaaien en genieten op Texel, viel ik van de ene omvangrijke schrijfopdracht in de andere. Sterker nog, ik moest echt vrije dagen plannen anders zou ik helemaal niets aan de mooie zomerdagen hebben gehad. Het is de reden waarom ik hier weinig geschreven heb, waarom ik niet toe ben gekomen aan mijn verhalen of breiwerk en waarom het even duurde voordat ik alle foto’s van de maand had uitgezocht… Op zich niet vervelend natuurlijk, want ik kon wel lekker doorwerken. Maar eh… Vakantie? Welke vakantie? Het was al snel een mooie herinnering. Het plan om daarom nog maar een midweekje in het najaar te gaan was snel gemaakt. En dus reden we 12 november jl. naar Den Helder om met de boot naar Texel te kunnen varen (met bijkomstig voordeel dat op donderdag de overtocht een stuk goedkoper is). Heerlijk!

Onderweg kwamen we nog Zwanen tegen... & Samen wachten op de boot

Mooi & winderig
Eenmaal aangekomen was het uitpakken, een lekkere wandeling maken met Sammie en wat boodschappen doen voor het avondeten. Het was immers al tegen vijven en een warm hapje ging er natuurlijk wel in. De volgende ochtend scheen de zon en besloten we naar Den Burg te gaan. Even langs de Dierenwinkel Dobey (Sammie wist nog precies waar deze was) voor wat lekkers en een nieuwe, lederen riem, daarna langs de Spinboet (maar helaas was de wolwinkel dicht) om vervolgens het hartje van Den Burg rond te wandelen. Ik had mijn camera mee en op de terugweg werd ik afgezet bij Ecomare, want als je dan toch in de buurt bent, dan wil ik wel eventjes zeehondjes kijken natuurlijk.

Rondwandelen in Den Burg & Sammie wil graag dat wat er in het tasje zit...

Schuimkoppen op het bassin
Er wordt overigens flink verbouwd in het opvangcentrum. Het verblijf van de gewone zeehonden was verdwenen onder twee immense evenementententen zodat men in weer en wind aan de renovatie kon werken en de dieren van deze groep waren verdeeld over verschillende opvangbassins. Een zo een bassin werd bewoond door vijf kleine zeehondjes die nieuwsgierig om zich heen keken. Waarschijnlijk zouden zij binnenkort wel weer teruggaan naar zee. In de Quarantaine zat één diertje binnen en twee buiten, maar ze zagen er wel weer goed uit. Hoewel de zon scheen trok de wind steeds harder aan. Er stonden zelfs schuimkopjes op het water van het bruinvissenbassin. Tijd om maar weer aan de wandel te gaan naar huis. Gelukkig pikten papa en Sammie mij ook weer op.

Schattig opvangzeehondje & Schuim & Golven bij de bruinvissen

Wind, wind en nog eens wind
Zaterdag beloofde het niet veel beter weer te worden. Sterker nog: het ging steeds harder spoken op het eiland. Maar binnen zitten is geen optie. Bovendien is de zee met dit soort weer op haar allermooist. Daarom stapten we in de auto naar De Cocksdorp om daar op de Noordpunt van het uitzicht te gaan genieten. De zee die daar vaak pas na vele meters lopen bereikt wordt, had water tot aan het strandpaviljoen gesmeten. Ruige schuimkoppen beukten op het strand en het zand blies wild alle kanten op. Gelukkig was strandpaviljoen Faro2 gewoon open voor uitgewaaide bezoekers aan het strand en de vuurtoren. Een heerlijke Latte Macchiato en een bananensoes verder besloten we het strand gedag te zeggen en eens een avontuurlijk autoritje over het eiland te maken. Via weggetjes die we anders nooit hebben gereden bezochten we onder meer Oudeschild en zijn we eens richting Fonteinsnol (jaja, ik weet hoe het er staat, maar het is dus Fonteins-nol, net als de Fonteinsweg die er naartoe leidt) gereden. Dit bleek een prachtig natuurgebied vol ruige duinen en duinpannen. Erg mooi.

Schuimkoppen op het Noorderend & Grazende schaapjes
boven: Sammie wapperend aan zee

Regen, regen en nog meer wind
‘Het is de wind, de wind mijn kind, die mijn hondje zo aardig vindt,’ zong ik tegen Sammie vanmorgen toen de harde wind weer door de schoorsteen floot. Helaas begon de zondag met bakken water die uit de hemel kwamen vallen. Dat werd dus geen wandeling, maar wederom een autoritje waarmee we weer heel andere plekjes van het eiland hebben ontdekt. Zo zijn we even langs Eureka Texel in Oosterend gereden, een vlindertuin, vogelbush en tuincentrum waar ik nog wel een keer een bezoekje aan wil gaan brengen. Maar we zijn ook door Den Hoorn, De Waal en Oost gekomen (niet in deze volgorde overigens). Hebben ’t Horntje gezien en via een andere weg nog even door de haven van Oudeschild gereden. Stonden we ineens op een dijk met uitzicht op de vuurtoren en de Waddenzee en zijn we veel schapen, koeien en paardjes tegen gekomen die gewoon in weer en wind in het weiland staan. Het was echt prachtig. Zelfs al probeerde de wind ons van de weg te blazen.

Kerkje van Den Hoorn & Verrassing achter de dijken: De Waddenzee

Toch nog gewandeld
Aan het eind van de middag hadden we op zondag dan toch nog even geluk: zo rond een uur of drie was het eindelijk droog! Sammie zijn dasje (ik had zijn Halloween sjaaltje meegenomen) en riem omgedaan en even heerlijk gewandeld in het wandelgebied achter het bungalowpark, waarbij Sammie heerlijk genoot van het loslopen. Daarna nog even De Koog doorgewandeld, lekker gegeten en net op tijd voor een nieuwe bui (inmiddels was het al vijf uur) weer terug in de bungalow. Heerlijk! Toch nog lekker kunnen wandelen in een bolle zeewind die er steeds met mijn wollen muts en sjaal vandoor wilde gaan.

Met vrouwtje op de kiek & Lekker loswandelen met Baassie

Helaas… weer naar huis
En vanmorgen? Tja… toen was het inpakken en weer terug naar de boot. Want het heerlijke lange weekend of midweekje zat er helaas alweer op. Wij zijn in ieder geval lekker uitgewaaid…!



Lekker knuffelen in het huisje met vrouwtje & Baassie zullen we spelen Baassie? Of lees je me een verhaaltje voor Baassie?
Ey… Biertjuh? & Koekiemonster adopteerde een zeehondje voor zijn Cookie Report

Dag Texel: tot de volgende keer!

zaterdag, november 14, 2015

Foto van de Maand Oktober 2015

Herfst wat ben je mooi! Met je gele, oranje en rode bladeren aan de bomen. Met je stormachtige dagen en zelfs je regen. Herfst wat ben je mooi om dieren in de dierenparken te observeren. Met je prachtige strijklicht dat gefilterd wordt door een bladerdak. Herfst wat ben je mooi in al je glorie en facetten. Het leverde in ieder geval vele mooie foto’s op voor de Foto van de Maand Oktober. Het was bij sommige uitjes nog moeilijk kiezen! Oktober was overigens niet alleen maar een mooie maand dankzij een prachtige zonnige herfst. Het is ook de maand waarin mijn Opa de Nijs zijn 90ste verjaardag met ons vierde, het is de maand van Dierendag en verschillende leuke persevents (zie ook linkjes onder de foto’s). O Herfst wat ben je mooi… gevangen op de gevoelige plaat en samengebracht in de Foto van de Maand Oktober!

1 oktober: Dagje DierenPark Amersfoort met Ploon & de hondjes


4 oktober: Wereld Dierendag – Vervoer in stijl


5 oktober: Met Conno naar Efteling en hij ging dapper in de Baron 1889


6 oktober: SPA Waterclass


SPA:
bijzonder mineraalwater uit de Ardennen


9 oktober: LifestyleLab


LifestyleLab oktober 2015:
heerlijke herfst- & wintertrends


10 oktober: Buitenspelen met Sammie en zijn nieuwe touw


18 oktober: Hieperdepiep Hoera Opa is 90 jaar! 4 generaties Henk bij elkaar


23 oktober: Dagje Safaripark Beekse Bergen met papa, Henkje & Thomas – Schattige momentjes tussen de kleine neushoorn en het kleine Watusi rund


24 oktober: Geheel in stijl: Agent May op een motor (HeroClix)


27 oktober: Perfect Paw Print


29 oktober: Wat!?


30 oktober: Dagje Apenheul - blauwoogmaki


31 oktober: Happy HALLOWEEN!


maandag, november 09, 2015

Kom op, kom op, kom op NOU!



In 2009 (ik heb het even nagezocht) werd ik door een ouwe Volvo aangereden. Ik stond stil met de auto voor een rood verkeerslicht en had gelukkig genoeg ruimte over gehouden op de auto voor mij. Maar de ouwe Volvo achter mij remde niet en vloog met volle snelheid achterop de trekhaak. Hij was total loss. Mijn auto had wat schade, maar het viel gelukkig allemaal errug mee. Dacht ik. In combinatie met het vallen op mijn stuitje een paar jaar ervoor tijdens het langlaufen, had mijn bekken een aardige klap te verduren gekregen. Een klap waar ik gewoon mee heb moeten leren leven...

Knopen met knopen
Dit merkte ik echter pas veel later dat jaar. Ik had wel al last van mijn onderrug, maar op een dag kon ik gewoon niet meer opstaan van achter mijn bureau. Mijn linkerbeen zat totaal vast en deed zo een zeer dat ik alleen door mezelf op te duwen van mijn bureaustoel af kon komen. Oorzaak en gevolg zaten ver uit elkaar, maar het heeft dan ook even geduurd voordat de obstructies in de spieren tot deze totale blokkering was opgebouwd. De huisarts stuurde me naar de fysiotherapeut. Ik kreeg er uiteindelijk twee. Bij de een kreeg ik drukpuntmassages (zelfs mijn knopen hadden knopen, verkondigde hij een keer), bij de ander had ik beweegtherapie met een massage, oefeningen op een yogabal, een beetje roeien en een beetje fietsen. De eerste fysiotherapeut vertelde mij wat er aan de hand was en waar mijn obstructies vandaan komen: mijn linkerbekken staat scheef naar achteren. Hierdoor kan ik mijn bekken dus niet kantelen, wat het lastig maakt om je buikspieren aan te spannen. Ach ja, je krijgt het gratis en voor niets, zullen we maar zeggen. Na een half jaar fysio werd ik ontslagen door de therapeut. Het allerergste was er af, maar echt over zal het dus nooit meer gaan.

Dag Bodyjam...
Door deze blessure kon ik moeilijk sporten. Ik deed in die tijd aan Bodyjam en moest het aardig bezuren als ik weer een keer was geweest. De knopen op de knopen sprongen danig in de knoop waardoor ik helemaal niet kon lopen - en weer een aantal weken niet kon sporten. Na een lange nasleep van wel of niet jammen of fitnessen besloot ik mijn abonnement bij de Fitness First op te zeggen. Het was gewoon niet te doen...

Wat nu?
Mijn chronische blessure (want dat is het toch wel) speelt de ene keer meer op dan de andere keer. Ik kan finaal door mijn rug gaan als ik op een 'verkeerde' stoel heb gezeten, een been meeslepen door de dierentuin (of zoals ik als Tante Berry wel eens tegen mijn neefjes zeg: 'Ze hebben vanmorgen mijn been verkeerd aangeschroefd') of gewoon met pijn uit bed rollen. Het is gewoon zo, er is weinig aan te doen. Maar ik wilde toch wel weer iets aan sport gaan doen, want ik heb een zittend beroep en dat bevordert een blessure natuurlijk ook niet. Maar de vraag was: WAT? Want het is heel naar om na een uurtje sporten meteen drie weken niet te kunnen lopen van de pijn en de spierknopen.

Hallo Aquasport!
22 augustus 2012 - ik werkte inmiddels vanuit huis en kon als freelancer mijn eigen tijd indelen - besloot ik dat het na zeker dik twee jaar niets gedaan te hebben, tijd was om weer eens iets aan sport te gaan doen. Ik ging naar het zwembad voor Aquasport op de woensdagochtend. O wat was dat heerlijk! Sporten zonder pijn. Het leek wel een sprookje. Sindsdien ben ik iedere week (op een paar uitzonderingen en vakanties na) in het zwembad te vinden. Vaak als ik de hele week knopen en pijn heb opgespaard, verdwijnt dit direct als ik het zwembad in stap. Het warmere water ontwart de knopen en ik krijg er meer spiermassa en een goed gevoel voor terug. Zo heerlijk. Ik heb er echt zoveel baat bij en merk dat ik sterker ben geworden. Ook heeft Aquasport mij heel veel plezier in sporten terug gegeven (ook zeer zeker door de 'juf'), omdat ik na drie kwartier fanatiek te hebben bewogen wél gewoon kan lopen en dus de week erop weer naar het zwembad kan. Nu wil ik meer...

Kom op NOU
Iedereen weet dat het beter is om twee keer in de week te sporten om zo the flow erin te houden. Het is beter voor je spieren en je algehele gestel. En ineens speelde het door mijn hoofd: bij mij in de buurt is een Basic Fit geopend. Vlakbij de supermarkt waar ik geregeld een boodschapje doe. Met de knopen die met het koudere weer toch weer danig extra in de spierknopen trekken, wilde ik weer een beetje gaan roeien en fietsen in de sportschool. Eigenlijk net als bij de fysio toen. Gewoon low impact, met weinig weerstand wel in beweging zijn. Even lekker extra zweten en wat meer spiermassa kweken om zo het bekken en mijn onderrug (het is immers allemaal met elkaar verbonden) nog meer te ontzien. Ik ben al sterker geworden dankzij Aquasport, dus dit moest toch mogelijk zijn. Dus ben ik afgelopen vrijdag - ik had het abonnement al langer, ik geef eerlijk toe dat het me even moeite kostte om tijd te vinden (en te maken) om te gaan - voor het eerst naar de Basic Fit gegaan. Begonnen met 10 minuten stevig wandelen (5 km/u) op de loopband, waar ik na twee seconden al een big smile van op mijn gezicht kreeg - daarna 10 minuten geroeid, 15 minuten gefietst en 5 minuten op de crosstrainer. Die crosstrainer was niet zo een goed idee: het gaf al na twee minuten kramp in mijn kuiten. Maar de rest was o zo lekker. Spierpijn? Jazeker. Maar dat is pijn waarvan je weet waar het vandaan komt. Dat is lekkere pijn en kan ik na Aquasport ook al goed voelen. Ja... ik vond het superlekker.

We zullen doorgaan
Ik heb dus last van een chronische blessure en daar kom ik van me lang zal die leven niet meer vanaf. Het zit me dagelijks in de weg (ook omdat ik vaak moet uitleggen waarom ik even iets niet zo goed kan), maar ik weet inmiddels hoe ik ermee om moet gaan. Van Sinterklaas kreeg ik vorig jaar een infrarood massage apparaat (in de vorm van een dolfijn!) en die helpt mij de knopen van mijn spierknopen te ontwarren - nogmaals DANK JE SINTERKLAAAAASJE!. Net als Aquasport en nu dan ook een beetje fitness. Dat scheve bekken weerhoudt me er niet van om leuke dingen te doen, al kan ik na een dagje dierentuin of pretpark dan soms een dag moeilijk lopen. Of heb ik moeite met staan tijdens het spelen op mijn saxofoon. Ik heb te veel plezier om het niet te doen. O en als de knopen té veel worden... dan ga ik weer lekker floaten in Amsterdam.

:D

donderdag, november 05, 2015

Throwback Thursday: Bassie op kantoor

Deze week vierde ik een klein feestje, omdat officieel Writing Berries nu drie jaar bestaat. Mijn freelance bedrijf waar je terecht kunt voor creatieve teksten, gelegenheidspoëzie en coaching bestaat gewoon drie jaar. Daar ben ik best wel trots op. Dat betekent overigens ook dat ik zo'n drie en een half jaar geleden mijn oude werk gedag zei om dit nieuwe avontuur aan te gaan. En dat brengt ons ook bij Bassie. Een bijzonder hondje dat ik bijna 17 jaar lang in mijn leven heb gehad. Mijn oude bokje mocht ook wel eens mee naar het kantoor in Almere. Ik nam hem vooral graag mee op vrijdag of als hij medicijnen nodig had die ikzelf wilde toedienen. Deze foto van mijn kleine pluizige beschermengel is alweer wat ouder, namelijk van 4 november 2010. ♥

maandag, november 02, 2015

Foto van de Maand September 2015

Zo hee… wat vliegt de tijd toch! En wat is het allemaal weer druk geweest. Het is inmiddels november, maar ik moest toch eerst nog even de Foto van de Maand September doen. Bij deze. September was een leuke maar zeer drukke en volle maand. Niet eens met uitjes (dat viel nog wel mee, alleen twee keer het Van Gogh Museum voor Writing Berries en twee dierentuinuitjes), maar vooral met tijdopslokkend werk. Ook dat is niet erg, maar daardoor komt mijn blogje hier wel een beetje achter de feiten aan te lopen. Toch halen we dat vandaag snel in met de Foto van de Maand September!

1 september: Hieperdepiep Hoera! Ik ben 37 jaar!


Prachtige entrée
voor het Van Gogh Museum


4 september: Waar gaat dat met die cupcake naar toe… ;)


8 september: Kookaburra in Taman Indonesia, lekker dagje weg met Maureen


11 september: de intense blik van Sammie


12 september: Project Koekies & Monsters sjaal neemt vorm


13 september: Wooof? Is er iemand thuis?


19 september: Knuffies


20 september: Optreden in Amsterdam


22 september: SCREAAAAAMMMM! Munch : Van Gogh


Munch : Van Gogh
inspirerend, indrukwekkend, intrigerend


24 september: Rainbow Connection…


25 september: koddige ijsbeertjes in Diergaarde Blijdorp


26 september: Persoonlijke voetbalschoenenveterstrikker


29 september: Herfst Hond


30 september: Twee KOEKIES

B'Day Countdown