Just me...

Een dag begint. De avond valt. Seizoenen wisselen. Alles verandert... ...ik ook... ...Weet jij nog wie je was?

donderdag, januari 22, 2004

Party



Vanavond een feestje.
Morgen vrij om in te pakken.
Zaterdag op wintersportvakantie.

Het leven zit vol leuke dingen...

woensdag, januari 21, 2004

Keevie & Ik

Beroemd

We worden echt hartstikke beroemd! Niet alleen via ons eigen weblog, maar ook via Airmighty. Leuke VW site waar binnenkort ook iets over ons te lezen is. Geinig niet waar?
Voor alle luchtgekoelde VW fans dus een must om even heen te surfen. En voor alle niet fans ook!

dinsdag, januari 20, 2004

Kippenvel

Eye of the Tiger

Wat het mooiste is van een voetbalwedstrijd in de Galgenwaard behalve winnen? Wanneer de spelers het veld opkomen en Eye of the Tiger door het stadion knalt. Bij gebrek aan wedstrijden (het is immers nog winterstop) heb ik mijn mobieltje maar uitgerust met de ringtone ervan en heb ik het nummer maar een paar keer gedraaid op voetballoze zondagen. Het nummer (oorspronkelijk gebruikt in de Rocky films, je weet wel die boksfilms met Sly Stallone) heeft trouwens een zeer goede tekst. Dus voor al die Utereg supporters die de opkomst van de spelers ook zo missen, en voor iedereen die het ook een te gek nummer vindt, hier maar een keertje de tekst (waarbij je helaas de herkenbare gitaarstukken erbij moet denken):

Eye of the Tiger
as sung by Survivor

Risin' up, back on the street
Did my time, took my chances
Went the distance now I'm back on my feet
Just a man and his will to survive
So many times it happens too fast
You trade your passion for glory
Don't lose your grip on the dreams of the past
You must fight just to keep them alive

It's the eye of the tiger
It's the thrill of the fight
Rising up to the challenge of our rival
And the last known survivor
Stalks his prey in the night
And he's watching us all
With the eye of the tiger

Face to face, out in the heat
Hangin' tough, stayin' hungry
They stack the odds still we take to the street
For the kill, with the skill to survive

It's the eye of the tiger
It's the thrill of the fight
Rising up to the challenge of our rival
And the last known survivor
Stalks his prey in the night
And he's watching us all
With the eye of the tiger

Risin' up, straight to the top
Had the guts, got the glory
Went the distance, now I'm not gonna stop
Just a man and his will to survive

It's the eye of the tiger
It's the thrill of the fight
Rising up to the challenge of our rival
And the last known survivor
Stalks his prey in the night
And he's watching us all
With the eye of the tiger

The eye of the tiger
The eye of the tiger
The eye of the tiger
The eye of the tiger


maandag, januari 19, 2004

Doorweekte selectie

Zeikweer

Welkom terug selectie van FC Utrecht uit het zonnige Spaanse Estepona in het heerlijk zeikweer van Nederland.

Het regent, het regent
De pannetjes worden nat...

Nat? Doorweekt zal je bedoelen.

Maar goed, misschien komt het mooie weer er weer eens aan. Als de jongens dan maar niet met hun zongebruinde koppies nog in het zonovergoten palmbomen Spanje zitten wanneer ze hier weer een wedstrijd in Galgenwaard moeten spelen. Want daar hebben we natuurlijk niets aan.

Succes in de tweede helft van de competitie jongens. Ik zie jullie 4 februari wel weer in de kwartfinale van de Amstel Cup in Galgenwaard. De andere wedstrijden ben ik precies op vakantie in Oostenrijk. Dat heb ik namelijk weer: de eerste wedstrijd van de competitie sta ik met mijn voetjes in de sneeuw.

En dat is heel wat beter dan regen!

zondag, januari 18, 2004

Kleutergamer

Computergeneratie

Ik heb er een hekel aan om generaties in hokjes te plaatsen. Zo zou ik bij de vermeende achterbankgeneratie horen, omdat mama en papa mij altijd brachten en haalden van sporttrainingen, feestjes en muziekles. So what! Maar vandaag ga ik mijzelf verlagen tot datgene waar ik zo'n hekel heb: ik ga mijn neefje van 6 in een hokje plaatsen: computergeneratie.
Gisteren was hij bij ons op bezoek en hij wilde graag een spelletje op de Nintendo spelen. Prima hoor. Zo was hij uren zoet met Warioland en met Mario Sunshine. Okay, misschien is hij wat ongeduldig met het uitzoeken wat hij moest doen, maar hij probeert gewoon al die knopjes uit. Jammer genoeg snapt hij het verhaaltje niet zo, waardoor hij met zijn poppetje niet met andere karakters in het spel praat of uitleg te snel doordrukt. Maar goed: heel behendig hopste hij boven een afgrond van blokje naar blokje. Verzamelde muntjes alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. En bovenal: die kleine vingertjes dansten over de controller, terwijl hij gewoon naar de televisie zat te kijken. Wonderbaarlijk.
Okay, mijn broer en ik zijn vanaf een bepaald moment in aanraking gekomen met gamecomputers (een Philips 2-bit). En mijn broer is ook ongelooflijk goed met zo'n controller. Ik moet af en toe mijn knoppen zoeken en mijn ouders hebben dat nog wat erger, maar hij niet zo. Ik verlies dan ook vaak met computerspelletjes van mijn broer, maar het gaat erom dat we er plezier in hebben nietwaar?
Mijn neefje is dus een controllervirtuoos. Ik kan blind typen, hij kan blind gamen. Goed, hij wilde Mario Party spelen. Een ontzettend leuk spel, waarbij je met vier karakters (ik ben altijd Yoshi) over een speelbord (vergelijk het maar met Ganzenborden) wandelt. Na iedere ronde speel je een minigame (vissen, vlinders vangen, zwemmen, bij de Mac werken...) waarmee je geld verdient. Op dit bord gebeurd van alles, als je bijvoorbeeld op een vraagteken stapt word je overspoelt door een vloedgolf of mag je een stukje met een dolfijntje rijden. Er zijn vakjes waar je geld kan verdienen, er zijn vakjes waar je geld kwijtraakt. Wie aan het einde van het spel de meeste sterren heeft, heeft gewonnen. Simpel, zou Johan Cruijff zeggen. Jaja...
Ik denk, ik doe effe met dat jochie mee. Hij was Donkey Kong (het karakter waarmee mijn broer dus altijd wint) en ik Yoshi. De computer bestuurde twee prinsessen. Minigames moesten uiteraard even geoefend worden, want die kleine had het spel nog nooit gespeeld. Ik dacht, laat ik eens lief zijn, ik laat hem subtiel winnen. De eerste spelletjes hield ik die gedachte nog wel vol... todat hij van mij begon te winnen, terwijl ik hem niet liet winnen. Bijvoorbeeld bij het onderwaterzwemmen door ringetjes heen... drie keer oefenen en ik had een RSIduim (bij wijze van spreken dan) en ik moest vreselijk mijn best doen om te winnen. Waarop ik, tot huilens van het lachen toe bij mijn mama, uitriep: 'Ik kan niet eens winnen van een kleuter!'
Uiteindelijk heb ik hem nipt verslagen. Maar dat vond hij niet zo erg, omdat hij mij heel aardig vindt! Gelukkig!

vrijdag, januari 16, 2004

Keevie & Ik

Aan de kant... deel 2

Gisteren ging ik eerder weg van werk, omdat ik voor een voetblessure bij de huisarts moest zijn. Keevie had benzine nodig, dus voordat ik de snelweg met hem opdraaide, eerst even tanken.
Althans... dat was de bedoeling. We stopten bij de pomp en ik wilde uitstappen, stond er ineens een grote vrachtwagen achter me. De chauffeur stapte uit en zie: 'Wat doe jij nou?' Tanken, malloot, dat zie je toch! 'Nu blokkeer ik de hele boel,' voegde hij er nog aan toe. Ja duh! Mijn tank zit rechts en kan ik het helpen dat de weg zo smal is. Ik dacht: hij moet er even door. Geen paniek en zei: 'Ga er dan maar even langs, rij ik wel even opzij.' Dus wij reden een stukkie naar voren, reed hij ook een stukkie naar voren, stopte, stapte uit en trok handschoenen aan om te tanken! Hij pikte dus gewoon de pomp in. Ik was verbouwereerd en kwaad tegelijk, Keevie kon niet meer achteruit naar een andere pomp (want meneer blokkeerde de boel), dus dachten wij: 'Loop maar lekker naar de pomp, we tanken straks wel.' En raceten de snelweg op naar de huisarts.
Gelukkig bleek mijn blessure niet ernstig te zijn en kon ik met Keevie naar een benzinepomp. Althans... dat dacht ik. Net op weg kuchte Keevie dat hij geen energie meer had. Pruttelde en stond stil. Arme Keevie...
Ik sprong eruit, duwde hem van de weg af het fietspad op en wilde hem de stoep (een randje van vijf centimeter hooguit) opduwen, zodat hij niet in de weg zou staan.
Arme ik... Krijg jij maar eens een zwaar Keevie de stoep op! En niemand die even van zijn fiets springt of uit de auto stapt. Eén aardige meneer stapte wel uit, terwijl hij voor het stoplicht stond, en hielp mij Keevie op het stoepje te zetten.
Zo, die was veilig. Knipperlichtjes aan. Wat nu?
Mama, door het headsetje in mijn oor, adviseerde naar het dichtstbijzijnde benzinestation te lopen, een jerrycan te kopen en die vol te tanken. Dat heb ik gedaan. Bij het benzinestation hadden ze echter geen jerrycans. Een geluk dat het bij het Winkelcentrum was en bij een filiaal van Halfords (je weet wel: En wat heeft hij van Halfords? Een sticker op zijn auto!) wel een vijf liter jerrycan. Dus ik snel (zo goed als dat ging) terug naar het benzinestation, de can gevuld, teruggelopen naar Keevie, die hevige dorst had, maar wel zijn oranje lichtjes alle vier tegelijk in een monotoon ritme aan de buitenwereld liet zien. Na de vijf liter erin te hebben gegoten ben ik met hem naar 'mijn' benzinepompje (met zo'n schelp) gereden, waar ik hem tot zijn nekje heb gevuld.
De jongen achter de toonbank liet mijn baalgevoel als sneeuw voor de zon smelten en maakte mijn en Keevies dag weer helemaal goed: 'Wat een prachtige auto heb jij! Hij staat helemaal te glimmen.'
Dank je wel aardige pompmedewerker. Je wist het niet, maar dat was wat Keevie & Ik even nodig hadden.
Ach... de hele gebeurtenis zal wel weer ergens goed voor zijn geweest. Waarvoor? Tja, daar komen we misschien niet achter, maar het is een wijsheid van mama die ik zeer ter harte neem. Maarre... Keevie & Ik gaan veel liever voor een sirene aan de kant...

woensdag, januari 14, 2004

Keevie & Ik

Aan de kant!

Ken je dat? Wanneer je in de auto zit en je hoort sirenes gecombineerd met het zien van flitsende zwaailichten? Mijn reactie is dan altijd: wie of wat is het, en moet ik ja of nee aan de kant. Ik heb wel eens gehad, vlakbij mijn werk dat ik de berm in moest voor een ziekenauto. Ook heb ik bij de Utrechtse Jaarbeurs flink gas gegeven om een brandweerauto de ruimte te geven en gisteren moesten Keevie & Ik de bosjes insturen bij de Kinderboerderij om een politiewagen door te laten. Altijd een spannend moment: moet ik plankgas of kan ik aan de kant. Gelukkig kwam het allemaal goed en konden de agenten eenvoudig om ons heen. En hadden Keevie & Ik geen last van de takken. Toen we verder reden, was het zeer duidelijk welke kant de agenten op waren gesjeesd: overal stonden autootjes op de stoep, in uitritten en in de berm. Iedereen aan de kant dus.

dinsdag, januari 13, 2004

Schoolagenda wijsheid...

Spiegeltjes

Bij het opruimen van mijn boekenkast (zeg maar een verzameling planken waarop mijn boeken, videobanden, schriften, schrijfsels en dergelijke bijeen gepakt zijn) bladerde ik in oude schoolagenda's en kwam het volgende tegen:

Ik zie lichtjes in je ogen
Kom eens heel dichtbij
(ik zie mij)
Je ogen zijn twee spiegeltjes
Zie jij dat ook bij mij?


Lief hè?

maandag, januari 12, 2004

Botbreuken & Wolvenbeten

Breek een been!

Altijd gedacht dat het onaardig is als je iemand geluk toewenst door hem een gebroken been toe te wensen? In de theaterwereld is het heel normaal: 'break a leg', zeggen ze daar tegen elkaar voordat ze op moeten. Dit komt voort uit het aloude bijgeloof dat 'veel geluk' of 'succes' juist averechts kon werken en ongeluk voort zou brengen.
Nu ben ik bezig met Italiaans (voor beginners) van de LOI en leerde dat ze in Italië ook een soortgelijke uitdrukking hebben, namelijk: 'In bocca di lupo'. Wat letterlijk 'in de bek van de wolf' betekent. Wie je dat toewenst (ter gelegenheid van een voorstelling, sollicitatiegesprek et cetera) kun je antwoorden met: 'Crepi di lupo'. Dat zoiets als 'de wolf crepere' betekent.
Grappig niet?

vrijdag, januari 09, 2004

Mama's Wijsheden

deel 5

Niet lullen, maar doorzwemmen. Dat is mama's wijsheid vandaag. Een cryptische? Welnee. Je hebt ook de variant Plas eens door, die ongeveer hetzelfde betekent. Wat betekent het dan? Dat je door moet praten en to the point moet komen. De eerste is eigenlijk de clou van een mop, die ik hier achterwege ga laten, maar komt er eigenlijk op neer, dat, wanneer je ergens zijn moet, niet moet kletsen. Vooral niet wanneer het om een lichamelijke inspanning gaat, zoals hier, met zwemmen. Beide uitdrukkingen kun je gebruiken wanneer je met iemand zit te praten die maar een eind in de ruimte zit te zwammen en niet de kern van het verhaal op tafel legt. Het is een aanmoediging om iemand zijn verhaal wat sneller af te maken. Dus, niet lullen (zwammen, uit je nek praten, ouwehoeren) maar doorzwemmen (kom to the point). Of: plas eens door (kom eens to the point).
Misschien een advies dat ik vandaag ook maar eens moet opvolgen...

donderdag, januari 08, 2004

50 jaar Rock and Roll

Happy Birthday

Als hij nog geleefd zou hebben, was hij vandaag 69 jaar geworden. En waarschijnlijk nog steeds overal hebben opgetreden en muziek gemaakt. Hier zie je hem in de film Loving You in zijn Teddybear-outfit.

Dit jaar viert Memphis niet alleen Elvis' verjaardag en in augustus zijn sterfdatum, maar ook 50 jaar Rock and Roll! Zij gaan uit van de startdatum 1954, het jaar waarin Elvis' single That's allright mama een hit werd.

Iets om even bij stil te staan dus.

Meer weten over Rock and Roll of Elvis? Beide topics worden uitvoerig besproken op (hoe kan het ook anders) Elvis.com.

woensdag, januari 07, 2004

Ik heb het weer gedaan...

Wandelende encyclopedie

Ik heb het weer gedaan...

Wat? Vraag je je als lezer misschien af.
Is er iets gebeurd met Keevie?
Heeft ze te hard geschreeuwd in Galgenwaard?
Te lang op de saxofoon geoefend, zodat haar kaakspieren zeer doen?
Haar hand in de schrijfkramp geschreven?

Het zou allemaal kunnen, maar op alle vragen is het antwoord nee.

Nee, het is namelijk iets heel anders.

Ik heb weer een productadvies ter bevordering van de gezondheid gegeven. Ik ben net een wandelende encyclopedie (en niet alleen op gezondheidsgebied, maar dat is weer een heel ander verhaal). Wanneer ik wat lees (krant, tijdschrift, internet), hoor (radio, tv) of zelf schrijf (artikelen) dan sla ik de informatie vaak op, om er op de gekste momenten weer uit te komen.

Vertel mij dus niet dat je last heb van je keel en stembanden (Isla-Moos, succes verzekerd; Superol om te spoelen dat ontsmet erg goed). Of dat je last hebt van de spieren (Tantum, dat werkt pijnstillend, net als Voltaren, dat is ook goed voor zere gewrichten). Litteken aan een ongelukje overgehouden? Niet aan mij laten zien, want geheid dat ik dan met een zalfje op de proppen kom (Calendulan, Biodermal). Ik wil er niets van weten wanneer iemand nerveus is (Plantival... Valeriaan of Nervovit), of niet kan slapen (Valdispert nacht of Dormiplant). Vraag mij niets over after shave (zonder alcohol is beter voor de huid) of deodorant (die er tegenwoordig ook in handige poederrollers zijn)...

Nee, ik wil er liever niets meer van weten. Maar dat is moeilijk als je als studentenbaantje dik twee jaar in een drogisterij hebt gewerkt en nu voor een blad schrijft waar al dit soort dingen aan de orde komen.

Dagelijks.

Aan de andere kant: ik weet tenminste wel dat ik Kamillethee kon drinken voor mijn zere keel (werkt licht ontsmettend) toen ik de afgelopen weken zo verkouden was. Ook wist ik van een tijmsiroopje tegen de hoest en dat een tissue beter is voor de neus dan keukenpapier of toiletpapier. Dat veel water drinken zeker helpt en dat stomen met speciale stoomkruiden (omdat je dan én kamille én eucalyptus én andere luchtwegenvrijmakende plantjes in één zakje heb) beter is dan met een wrijfmidel (zoals Dampo of Vicks) omdat dat zeer kan doen in je neus. Dat het bijvoorbeeld handig is om een box met tissues in Keevie te zetten, zodat je bij een nies- of snotterbui direct een tissue voor het grijpen hebt, dan dat je eerst een pakje zakdoekjes achter het stuur moet openpeuteren (wat ik dus niet heb gedaan). Dat saxofoon spelen gewoonweg onmogelijk is en dat het beter is om lekker een stukje te schrijven dan echt inspannend bezig te zijn. En dat, wanneer je écht supersnotterend bezig bent, beter niet kunt aanmoedigen in de Galgenwaard... maar dat is iets wat ik nou eenmaal niet laten kan.

Tja, dat ik de oplossing weet, wil niet altijd zeggen dat ik het zelf wel allemaal opvolg...

dinsdag, januari 06, 2004

Ienie Mini

Een klein postje

Dit is een klein postje, niet omdat er geen ruchtbaarheid gegeven mag worden aan dat wat ik vertellen wil. Maar gewoon omdat ik dit niet aan de grote klok wil hangen. Straks blijven jullie allemaal weg... en dat willen Keevie & Ik nu ook weer niet...

Waarom dan dit kleine postje? Nou, gewoon... begin van deze maand had ik 3600 bezoekers en nu, nog geen zes dagen later, al 3700... En dat is toch wel een klein feestje waard?

Hoe komen jullie bij mij en Keevie terecht, vraag ik mij wel eens af. Heel simpel, met zoekmachines en heel veel weten mijn website ook gewoon te vinden.

Enkele zoekwoorden waarop ik de afgelopen maand op gevonden ben:
- foto's René Ponk
- Pascal Bosschaart
- White Christmas
- Songtekst
- FC Utrecht
- Radio M
- John Doe

Gaaf hoor... ben wel benieuwd wat jullie allemaal van mijn weblogje vinden. Dus voel je zo vrij iets in mijn gastenboek te schrijven of mij een mailtje te sturen!

zaterdag, januari 03, 2004

Keevie & Ik

Winterslaap

Keevie & Ik hadden anderhalve week vakantie. Ja, je leest het goed, hadden. Want na het weekend gaan we weer aan de slag en is de winterslaap weer voorbij. Maar ach, we zijn dan vandaag wel weer naar en verjaardag geweest. Ik laat Keevie nog maar even lekker soezen in zijn warme garagetje...

Sst! Hij mag nog even uitslapen!

donderdag, januari 01, 2004

B'Day Countdown