Het wordt een horrorwinter genoemd. Vorige week begon het ineens met sneeuwen en bij de eerste drie vlokken vielen de treinen al uit en stond half Nederland in de file. Lacherig dacht ik terug aan vorig jaar toen ik er 6 en een half uur over gedaan heb om vanuit Almere naar Utrecht te komen, omdat Vrouw Holle toen echt alle dekbedden tegelijk uitschudde boven de aarde en ik het laatste stukkie over een plaat ijs heb gereden. Dát was pas horror. Dit... dit is prachtig.
Omdat het sneeuwlaagje door de vorst er nog steeds ligt, is het nog prachtig wit buiten. Bassie geniet ervan en steekt regelmatig zijn neus in het koude wit. Het knerpende geluid onder mijn boots terwijl ik met hem wandel. De dikke lagen ijs die overal zijn ontstaan. Als ik het nog zou durven had ik allang op de schaats gestaan...
Dit is puur genieten.
En misschien - heel misschien - wordt deze winter bekroond met de allermooiste tocht der tochten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.