Gigantische Molshopen!!!

Ja het is eindelijk gebeurd. De grond is dusdanig vervuild dat we gigantische mollen hebben gekregen op Overvecht. De molshopen zijn zelfs groter dan Bassie... Argh! De invasie van de molmensen is begonnen!!!



Eh... wacht... ik heb iets te veel Donald Duckjes gelezen of Johnny Test gekeken... ;-) De gemeente is gewoon het veld bij ons voor aan het opknappen en inzaaien... pfieuw. Toch iets minder tekenfilmpjes kijken dan maar.

Juist...

Nog 180 kilo erbij!

Het laatste nieuws over Morgan van www.dolfinarium.nl!
Ik kreeg echt even kippenvel van onderstaand bericht! Wat is Morgan er eigenlijk slecht aan toe geweest en wat fantastisch dat SOS Dolfijn haar heeft gered van de hongerdood! En... wat een ongelooflijk knokkertje is het. Go Morgan!

29 juni 2010
Morgan blijft nog enkele maanden in Dolfinarium

HARDERWIJK– Orka Morgan zal nog zeker 3 tot 6 maanden in het Dolfinarium verblijven. Deze prognose hebben dierenartsen en internationale deskundigen gemaakt op basis van een uitgebreid medisch onderzoek waarvan de resultaten vandaag bekend zijn gemaakt.

Morgan zal minimaal 180 kilo moeten aankomen om weer op normaal gewicht te komen. Op dit moment weegt Morgan 432 kilo. 'We hebben haar gewicht vergeleken met gezonde orka’s van ongeveer dezelfde leeftijd. Het was snel duidelijk dat Morgan bijna verhongerd was toen ze afgelopen woensdag in het Dolfinarium aankwam,' aldus een dierenarts.

Verder heeft medisch onderzoek geen ernstige aandoeningen bij Morgan kunnen aantonen. Wel blijven de dierenartsen kritisch kijken naar de bloedwaardes omdat deze nog altijd een ontsteking aangeven. Eerder werd gedacht aan een infectie in de longen maar dit blijkt na intensief onderzoek niet waarschijnlijk. 'We zijn voorzichtig optimistisch al is er nog een lange weg te gaan waarin nog allerlei aandoeningen aan het licht kunnen komen,' aldus een woordvoerder van het park. De nachtelijke observaties door verzorgers zijn inmiddels gestopt. Tussen 00.00 uur en 06.00 uur houden de nachtwakers van het park Morgan goed in de gaten. Overdag en ’s avonds zijn er wel verzorgers aanwezig.

Op dit moment is het Dolfinarium in samenspraak met SOS Dolfijn en experts uit de wereld opzoek naar het beste behandelplan voor Morgan. 'Haar gezondheid heeft onze hoogste prioriteit voor de komende periode. Daar zal al onze energie naar toe gaan,' aldus een woordvoerder.

En daar zijn we heel blij mee!

Soezende Zeehonden & Ontroerende Orka

Het was eigenlijk niet de bedoeling, maar vandaag ben ik toch naar het Dolfinarium geweest. Het was niet gepland - meestal bedenk ik dat niet zo kort van te voren - maar de kriebels waren daar. Ik wilde de aanwezigheid voelen van Morgan, de orka. En aangezien ik haar in het filmtheater zou kunnen aanschouwen, besloot ik te gaan.

Het is een heel speciaal gevoel, weer eens een orka in het Dolfinarium. Ik ben zowat opgegroeid met Gudrun, helaas nu overleden is zij wel de oma van de huidige Shamu, de orka. En dat is zeer lang geleden. Dus het maakt wat los. Bovendien, hoe vaak krijg je in je leven nu een orka van dichtbij te zien?

Dat laatste, daar moeten wij gewone bezoekers nog eventjes op wachten. Ik heb goede hoop dat ik haar toch wel even achter het glas mag aanschouwen. Prioriteit is dat Morgan helemaal beter wordt en goed eet om gezond en sterk te worden!

Ondertussen is er altijd veel moois te zien in het Dolfinarium. Zo heb ik in de volle zon in de rij gestaan voor de Droomwens, de show in het DolfijnDomijn (voorheen De Koepel), en heb ik heerlijk genoten van de in de zon soezende zeehonden en zeeleeuwen. En uiteraard heb ik een glimp opgevangen van Morgan in het Filmtheater, en een fotootje... Nadat ik een klein traantje van ontroering had weggepinkt...

Morgan, de orka

Het laatste nieuws luidt dat het steeds beter gaat met Morgan de orka. De medewerkers van het Dolfinarium gaven haar deze Schotse meisjesnaam die 'leeft bij de zee' betekent. Een prachtige naam voor een ongelooflijk prachtig dier.

Morgan heeft wel een inwendige infectie die wordt behandeld met medicatie. Daarnaast is zij nog steeds erg verzwakt en vermagerd. Verder onderzoek zal moeten uitwijzen waar de infectie precies zit. Morgan vertoont normaal gedrag en eet met enige regelmaat vis. Ook is haar ademhaling regelmatig en rustig. 'De situatie is niet meer levensbedreigend maar we moeten nog steeds alert blijven. We zullen dan ook de komende periode nog 24-uur per dag observeren,' aldus een woordvoerder en het nieuws op www.dolfinarium.nl.


Foto: Dolfinarium.nl

SOS Dolfijn, ook voor Orka's

Zoals gelezen op www.telegraaf.nl:

Orka komt nacht goed door

HARDERWIJK - De jonge orka die woensdagavond op de Waddenzee is gevangen, heeft de nacht van woensdag op donderdag goed doorstaan. 'Haar toestand blijft zorgwekkend, maar wij zijn hoopvol gestemd,' zei een woordvoerder van het Dolfinarium in Harderwijk, waar het dier is ondergebracht.

De orka heeft een paar pondjes vis gegeten. 'En dat is altijd een goed teken,' aldus de woordvoerder.
Het zoogdier werd woensdagavond op de Waddenzee tussen Lauwersoog en Ameland gevangen door medewerkers van het Dolfinarium, nadat het eerder vanaf een schip van het ministerie van LNV bij het Waddeneiland was gesignaleerd.
De ongeveer 3,5 meter lange orka wordt constant in de gaten gehouden. Ook de komende dagen handhaaft het Dolfinarium 24-uurs observatie. De bedoeling is dat de orka uiteindelijk wordt teruggezet in zee.

Het komt zelden voor dat een orka in de Waddenzee wordt gesignaleerd. De laatste keer dat een dergelijk dier in Nederlandse wateren is gesignaleerd was, voor zover bekend, in 1947. In 1963 spoelde een dood exemplaar aan in Noordwijk.
Volgens deskundige Kees Camphuysen van het Koninklijk Nederlands Instituut voor Zeeonderzoek (NIOZ) komen orka's doorgaans niet verder dan de Doggersbank ten noordoosten van Engeland.


Hopelijk sterkt de kleine Orka snel weer aan, zodat ze heerlijk kan gaan zwemmen in zee! Ook goed dat het grote publiek ook wat meer over SOS Dolfijn te weten komt op deze manier!

Persbijeenkomst Pampers

Gisteren mocht ik weer eens naar een leuke persbijeenkomst in Nemo, het wetenschapsmuseum in Amsterdam. Het was het ideale decor voor een proef met... een Pamper luier. Jawel, want Pampers komt met iets nieuws en dat werd groots aan de pers gepresenteerd. In Nemo was een leuke, grootse speelhoek ingericht met allerlei leerzaam en vooral leuk speelgoed van - hoe kan het ook anders - Fisher Price!


Na een kopje koffie en een triple sandwich zalm, werden we ontvangen door diverse medewerkers van Pampers om meer te vertellen over de nieuwste innovatie die al sinds 15 juni in de schappen ligt. Naast het feit dat het heel erg interessant was, was het ook heel erg irritant! Ooit middelbare mannen en jonge jongens geïnteresseerd gezien in luiers? Maar dan ook echt heel erg geïnteresseerd, zeg maar geobsedeerd? Nee? Dan had je er gisteren bij moeten zijn. De presentatie van de Duitse wetenschapper over de nieuwe werking van de luier werd geassisteerd door niemand minder dan... Wendy van Dijk. Iedere keer dat ik met mijn schattige magenta kleurige camera een foto wilde maken, moest ik mij eerst een wegbanen door het groepje Paparazzi fotografen!



Na de interessante presentatie was het tijd om de luier in werking te zien... daarvoor waren heel veel kleine kindjes uitgenodigd die heerlijk aan het spelen waren in de ontvangstruimte. Echt heel schattig. Wendy vertederde meteen van een professional naar de mama die ze ook is en kroop lekker tussen de kindjes om met ze te ravotten. Echter... daar was de Paparazzi weer! Dat die kleintjes niet direct in huilen uitbarstten bij het zien van zulk groot geschut aan camera's is mij nog een raadsel. Gelukkig kon ik - door over de schouder van een andere fotograaf te hangen - ook hele mooie plaatjes schieten.
Downside aan Paparazzi? Wendy was belangrijker dan de kindjes. Gelukkig was er nog een oplettende mevrouw aanwezig die snel een kleintje kon beschermen tegen de grote schoenen van de persfotografen!



Al met al was het een heel leuke persbijeenkomst en heb ik toch maar mooi naast Wendy gezeten tijdens de persbijeenkomst ;-)

Cookie Report

Hey there Cookie lovers! Do you remember me? It is me: Cookie!
And yes me has posted a new Cookie Report at well, yeah Cookie Report. Please visit! Me and my new friend would love it.

See you there!

Oranje legioen

Ik kom best uit een echt voetbal gezin. Al sinds het EK van 88 ben ik fan van Nederlands voetbal. Wedstrijden van Oranje worden daarom niet overgeslagen. Ook dit jaar niet. En hoewel mijn middenoorontsteking en het herstellen daarvan wat roet gooit in mijn WK feestvreugde, geniet ik toch met volle teugen.

En gisteren (Nederland - Japan, 1-0) was helemaal gezellig: met het hok vol oranje supporters hebben we heerlijk zitten juichen voor Oranje!

WAT ZEG-IE?

Ik kan zo balen van ziek zijn. Vooral wanneer je je op een gegeven moment niet echt ziek meer voelt, maar wel nog erg last hebt van je ziek zijn.
Cryptisch? Nee hoor.
Niet als je weet dat ik sinds afgelopen zondag rondloop of hang met een middenoorontsteking.

Het is niet de eerste keer, een jaartje of 2 terug had ik er ook één, maar dan aan mijn linkeroor. Je zou kunnen zeggen dat ik het klappen van de zweep - of wellicht het trommelvlies - nu wel ken. Een voordeel is dat ik het ziekteverloop ken. Zo herkende ik zondag aan het doffe, pijnlijke gevoel achter mijn oor, jukbeenderen en oog dat er weer zo'n fijne ontsteking zat te prutten.

Ontstekingen - let op: goede tip ook voor vervelende puistjes - kun je versnellen met warmte. Om dus mijn oor te helpen genezen heb ik de hele zondag met warme kruiken tegen mijn rechteroor aan gelegen. Aan de ene kant fijn - het neemt een groot deel van de pijn weg. Aan de andere kant vervelend, want de druk nam toe.

Zondagavond was het dan zover: het kietelende gevoel in mijn gehoorgang kondigde de perforatie van het trommelvlies aan en dus het weglopen van de ontsteking. Details zal ik besparen, maar er kwam een aardige prut uit. Zondag op maandag geen oog dicht gedaan van de doorlopende koffiepot in mijn oor... dan dinsdag toch maar naar de huisarts omdat het niet naar mijn zin eruit kwam - nauw gehoorgangetje, dan heeft het wat moeite om eruit te lopen blijkbaar - en nu... DOOF.

Wat?

Ja, doof. De ontsteking is nu weg - gelukkig - maar nu moet het trommelvlies nog helen. Net als het vlies van een trommel (heeeeee) moet ook het trommelvlies in je oor gespannen zijn om de geluidstrillingen op te kunnen vangen. Door het gaatje is het trommelvlies in mijn oor slap, waardoor alles dof is en geluidstrillingen niet of nauwelijks worden doorgegeven. Fijn...

Wat ik wel hoor? Mezelf, in mijn hoofd, maar ook mijn hartslag, bloedsomloop, suizingen, pieptonen... En verder is de rest van mijn waarneming ook danig in de war. Mijn oor slokt zoveel energie op dat ik niet voelde dat ik vandaag met papier in mijn vinger sneed, is mijn smaak verminderd, maar gek genoeg doet mijn neus het wel twee keer zo goed...

Ach... inmiddels ben ik de volgende fase van herstel ingegaan: pijnsteken en jeuk rondom het trommelvlies. Nu kan het toch - hopelijk - niet zo lang meer duren...

>>zucht<<

Klaar voor het WK

Mijn grote broer is cartoonist en hij tekent graag stripjes over zijn kleine zusje haar alter ego Coegie (spreek uit Koekie) en alle andere leden van de familie, zoals Bassie. Ook voor het voetballen heeft hij uiteraard een leuk stripje gemaakt. En ook over heel veel andere situaties... dus vind je dit een leuke strip? Schroom dan niet om door te klikken naar Henksukiuki.blogspot.com!

Lekker opgefrist

Ik loop al een tijdje met het idee om mijn weblog eens flink onder handen te nemen... grote schoonmaak zeg maar, maar dan op je blog. Nou, dankzij de nieuwe Ontwerp functie van Blogger kon ik in een handomdraai mijn blogje lekker opfrissen. En het resultaat mag er wezen, al zeg ik het zelf! Wat vind jij?


Keevie & Ik en andere verhalen

Lipton Ice Tea - Hot Hugh

Als je mij kent dan weet je dat Hugh Jackman mijn favoriete mannelijke acteur is. En laat hij nu ook nog eens één van mijn favoriete drankjes aanprijzen!



Yeah... Lipton Tea Can Do That ;-)

Bassies Blauwe Oog

Het hebben van een blauw oog kan heel stoer zijn. Meestal heb je die dan ook gekregen van een (on)waardige tegenstander die mot met je zocht en die je glorieus hebt verslagen. Jaja... dit blauwe oog is niets, dan had je die andere vent/vrouw moeten zien! Zelfs Spongebob Squarepants heeft een heel stoere aflevering over zijn blauwe oog... niet gekregen van ene meneer Gekkevis - wat hij iedereen op de mouw wilde spelden - maar van het dopje van de tube met... juist... tandpasta.

Ongelukjes zitten in kleine hoekjes en als je al wat slechter kunt zien, zit zo'n ongeluk in een wat groter hoekje. Zoals een openstaande deur...

Toen ik vanmorgen namelijk op het toilet was, rende Bassie vrolijk heen en weer van de huiskamer naar de gang. Ineens hoor ik een knal, een grom en gepiep. Dus ik schrik, roep Bas bij me die danig in de war was van wat er nu was gebeurd en constateerde dat hij weer met zijn hoofd tegen de rand van de openstaande kamerdeur was gelopen. Maar verder leek hij helemaal in orde, dus na een dikke knuffel, kus en een dikke plak leverworst gingen we naar Thomas zijn tweede verjaardag.

Bas heeft de hele dag lekker in de schaduw geslapen, heeft heerlijk gewandeld en was hartstikke vrolijk. Toch bleef zijn linkeroog maar tranen. Omdat ik dacht dat het misschien ontstoken was, wilde ik het schoonmaken. Dus met afgekoeld gekookt water en wattenschijfjes van mijn schoonzusje ging ik vol goede moed zijn oog schoonmaken... maar daar zat een hartstikke dikke rode rand op.

Omdat ik direct me het apezuur schrok heb ik mijn broer en papa erbij geroepen en het besluit was snel genomen: dierenarts bellen. De dienstdoende dierenarts vonden we in Lunetten, dus wij er snel naar toe gereden om naar Bas zijn oog te laten kijken. Uiteraard was ik er weer eens niet gerust op - mocht dit blijken uit deze tekst dat het wel zo was, dan komt dat omdat ik de afloop al ken... - dus ik was blij dat we er waren. De dierenarts - een aardige vrouw - constateerde direct dat Bassie een blauw oog heeft. Hoewel Bassie zachtjes tegen mij bromde: 'Je had die andere hond moeten zien', wist ik dat de knal tegen de deurpost de boosdoener was. Na een netvliesonderzoek, kreeg ik een zalfje mee die ik tweemaal daags in zijn oog moet druppelen. Al met al stonden we met tien minuutjes buiten - ik met trillende handen en knikkende knieën.

Opgelucht vertrokken we weer naar mijn broer om het goede nieuws te vertellen. Bassie heeft gelukkig slechts een flink blauw oog.

Zou het helpen als ik er een stukje biefstuk op zou leggen...?


Let op de rode rand van Bassies linkeroog - op de foto uiteraard rechts - die 'andere hond' ga ik er binnenkort nog wel voor Bassie van langs geven ;-)

Subtropisch...

Doe je ogen dicht bij deze temperaturen en vraag je het volgende eens af...

...waar is dat zwembad?
...waarom heb ik geen cocktail in mijn hand met zo'n vrolijk parapluutje erop?
...waar is de klotsende zee? De krijsende meeuwen?
...waarom lig ik niet op het strand/aan het zwembad/ in de tuin of zit ik op een terrasje?
...waar zijn de kirrende dolfijnen en fluitende walrussen?
...waarom ruikt het niet naar antizonnebrand?
...waar is mijn zonnebril?
...waarom is het hier zo subtropisch heet?

Doe je ogen open... kijk om je heen... en je weet dat het subtropisch is op... Kantoor!
Jawel... geen cocktails met parapluutjes, geen ijsjes, geen strandstoel, maar een computer, bureaustoel, flesje bitter lemon (ook lekker) zonder parapluutje en een ventilator in mijn nek om zo toch nog een beetje koelte op te vangen, geen palmbomen of zeebriesjes...

Weet je wat dat betekent?

DE ZOMER IS BEGONNEN!!!

Pfff...

En hoewel dat inspiratie biedt, is het ook wel erg vermoeiend om zo in de subtropen op je kantoortje te zitten. Ach ja... mij hoor je niet klagen. Want het is wel heerlijk naar huis gaan met zo'n zonnetje!

Tah-e Bè-ie

Jaja... gisteren mocht Tante Berry weer oppassen op de bijna tweejarige Thomas - nog maar een paar nachtjes slapen en we gaan er weer een groot feestje van maken! Thomas is altijd hartstikke gezellig en dol op fruit. Zo was hij zaterdag helemaal enthousiast omdat er aardbeien bij tante op tafel stonden en verkondigde hij trappelend van plezier: 'Aardbeien heel lekke!' Daar worden aardbeien toch drie keer zo lekker van als zo'n klein ding dat roept!

Ja, meneertje begint steeds meer te kletsen. En als het met dierengeluiden of fruit te maken heeft, kan hij je al heel wat vertellen. En hij heeft vast een voorschot genomen op twee is nee, want ook 'neeeej' kan hij heel fijn zeggen. Ook woordjes als 'mamaaaaaa', 'papaaaa', 'oepa' en 'oema' komen er al heel lekker uit. Zelfs 'Bassssssie' luistert af en toe naar zijn naam. Maar... Tante Berry heeft hij nog niet echt gezegd... :( Nee... als de kleine vent iets van mij wil, komt hij bij me staan en héél lief glimlachen. En tja. Dat is ook moeilijk te weerstaan...

Maar, ja... je hoort hem af en toe zachtjes oefenen. Zo van 'Tataaa' en als je er dan een gek liedje van maakt (Ta ta ta taaaaaaaa) dan is het gieren van het lachen en de poging tot het zeggen van mijn naam weer van de baan.

Tot gisteren. Omdat hij heel goed begrijpt wat je van hem vraagt, vroeg ik hem: 'Thomas, ben ik Opa?'
'Neeeej!' zei hij lachend.
'Nee? Wie ben ik dan?'
En in plaats van zijn flirtende glimlach zei hij - wel met begeleidende glimmende pretoogjes: 'Tah-e Bè-ie.'

YES! De eerste naam is er! Vervolgens heb ik hem steeds foto's laten zien en gevraagd wie nu wie was. En dat ging hartstikke leuk! Jippie.