Hieperdepiep

HOERA!
Want Bassie is vandaag 13 jaar geworden. En volgens de tabel bij de dierenarts betekent dat, dat hij in mensenjaren maar liefst 71 jaar oud is...

Zou je niet zeggen...

Slapen, slapen, slapen

Vrijdag mochten dan eindelijk Bassie's hechtingen eruit. Hoewel ik wist dat we nu klaar zouden zijn, was ik toch wel erg nerveus. Maar mijn kleine vriendje was hartstikke lief en dapper en de dokter mocht alle hechtingen zo verwijderen. Nu voelde hij zich vast ook wel veilig met mij en Henk erbij.
Maar het allerfijnste voor Bassie was toch wel dat zijn lampekapje afmocht. De kleine rakker heeft daarna thuis zijn neus aan alle banken afgeveegd - en aan mij - omdat hij dat nu eindelijk kon.
En daarna? Daarna is hij gaan slapen, slapen en nog eens slapen!
En ik erbij ;-)

Kriebelende oortjes

Het gaat iedere dag beter met Bassie. Zijn buik ziet er blauw uit, maar ook dat is al aardig aan het wegtrekken en hij springt er makkelijk de bank mee op en af. Net als dat hij geen last heeft van zijn lampekapje (of zoals kleine Henk zegt Kaplampje). Het enige vervelende is... dat hij zijn eigen kriebelende oortjes niet kan krabbelen of zijn neus en gezichtje af kan vegen aan de bank, het bed of - en dat is toch ook wel een van zijn favorieten - aan zijn vrouwtje.

Dus vrouwtje krabbelt zijn kinnetje en kriebelende oortjes maar. En dat vindt Bassie eigenlijk ook wel lekker.

Lampekapje

Woensdag was een zenuwendag. Je weet dat de dokter belt als het niet goed is, maar toch kruipt de tijd voorbij wanneer je je hondje hebt weggebracht en je pas weer om half 2 mag bellen.

Gelukkig had ik een opmaakdagje op mijn werk - genoeg afleiding dus, omdat je continue moet nadenken. Daarnaast was het fijn om je collega's om je heen te hebben.
Eindelijk was het half 2 en ik kreeg de dierenarts meteen aan de lijn en ja hoor: Basje was al helemaal wakker en om kwart voor 3 mocht ik hem ophalen.

Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Ik heb zo snel mogelijk mijn werk afgerond, ben in papa's auto gesprongen (die had ik mee, omdat die net even ietsje sneller rijdt), heb Ploon opgehaald en samen zijn we naar de dierenarts gereden om de kleine Bas te halen.

Hij was een beetje boos op de dierenarts en zijn assistente, want hij ging brommen op het moment dat ze voor zijn hokje verscheen. Maar nadat hij even goed keek - en snuffelde - zag hij toch dat zijn vrouwtje en Ploon er waren. Nou... hij wist niet hoe snel hij mee naar huis moest, want hij sprong met kap en al de auto in. Eenmaal thuis ging hij liggen slapen.

Gisteren heeft Ploon de hele dag op hem gepast. Af en toe ligt hij met zijn borst op de grond en kontje omhoog, maar hij had in de middag al wat gegeten. Dat maakt dit vrouwtje helemaal blij. Vandaag werk ik vanuit huis en kon wat later opstaan. En wat zag ik tot mijn grote vreugde vanmorgen? Juist, Bassie lag op zijn rug en ik kon eindelijk zijn buikje bekijken. Weet je wat zo mooi is? Hij mag dan gecastreerd zijn, maar daar zie je helemaal niets van!

Vandaag is de tweede dag na de operatie. En volgende week vrijdag mogen de hechtingen er al uit. Geweldig toch.

Babseflaps

Gisteren ging ik met mijn kleine Babseflaps naar de dierenarts. Gewoon, voor controle en zijn prikken. Omdat we te vroeg waren, maakte ik nog even een wandelingetje met hem door het parkje bij de praktijk en terwijl ik de autosleutels achterin mijn Koekierugzak wilde doen, gleed mijn rechtervoet weg in een kuil en viel ik plat op mijn linkerknie.

Bloeden natuurlijk. Verzwikte enkel, geschaafde knie, maar mijn broek - wonder boven wonder - helemaal heel. Lekker. En ik moest nog met mijn nerveuze kriebels met Basje naar binnen. Dus dat heb ik maar hinkend gedaan.

Basje mankeert verder helemaal niets. Een onsje aangekomen, goed hartje, longen goed, oortjes goed en ook zijn oogjes. Maar Basje heeft al een tijdje een vreemde bult op zijn bil. Het blijkt een goedaardige tumor te zijn, die wel snel verwijderd moet worden. Net als Basjes nootjes. Ja, hij moet gecastreerd worden. Door zijn testosteron krijgt hij namelijk die bulten - een paar jaar terug had hij er ook al een - en daarom moet hij gecastreerd worden om ervoor te zorgen dat hij het niet meer terug krijgt. Jaja en dat moest ik gisteren allemaal even beslissen.

Wie me kent weet dus dat ik daarna in tranen in de auto zat, en morgen ga ik dat waarschijnlijk weer doen... als ik hem weer naar de dokter breng voor de operatie...

Brrr... maar ik ben ervan overtuigd dat het helemaal goed komt. En dat ik mijn Basje morgenmiddag weer lekker kan knuffelen.

Kiek-kieks kijken

Gisteren ben ik met mijn kleine vent naar het Dolfinarium geweest. Jaja, Tante mocht helemaal alleen met neefje Henk op stap. Dus, samen in de Kever (Henkje in een stoeltje voorin) naar Harderwijk gereden. Lekker samen kletsen en een beetje zingen. Zo waren we lekker snel in Harderwijk.

Henkje wilde graag de kiek-kieks kijken, maar eerst moesten we in de rij (ik had een kaartje nodig voor mijn kleine grote vent, die gratis mee naar binnen mag) en daarna samen op de foto. Omdat het zo heerlijk zonnig was, kocht ik een mooie Dolfinarium pet voor mijn Petje Pietamientje en we gingen op pad. Eerst even spelen in de speeltuin, daarna op de draaimolen om vervolgens om het water te gaan lopen. Dolfijntjes kijken, Zeeleeuwen kijken, Walrussen kijken die heel hard HOHOHOHOHO leken te roepen. Waar Henkje van schrok (Tante Berry, Henk schrik van!) maar het daarna wel leuk vond.

Henkje wilde ook graag de zeehondjes zien. Dus onder het genot van een Dolfinarium limonadetje en een mini krentenbol even bij de zeehondjes gezeten, om daarna om half 12 in een al groeiende rij voor de dolfijnenshow in de koepel te gaan staan. Hij vond het allemaal prachtig en op het moment dat de deuren zich openden, konden we snel een mooi plekje bemachtigen. Iets links schuin voor het midden, op de derde rij vonden we al snel twee stoelen. Henk op een stoel naast mij en nu maar wachten totdat de show begint...

Gelukkig is het dan altijd tijd voor een spelletje, een quiz van een aantal vragen, waarvan Henkje alles goed had en zijn vingers in de lucht stak. Natuurlijk heb ik een beetje geholpen, maar veel vragen wist hij ook al zelf. ;-)
De show vond hij prachtig. Hij klapte voor alles en was helemaal onder de indruk van de sprongen van de dolfijnen. Prachtig. Ik had er tranen van in mijn ogen!



Tot slot hebben we een patatje gegeten, en natuurlijk een ijsje. Henkje mocht het geld geven aan het meisje achter de kassa. Die vond dat erg leuk, dat hij betaalde, maar dat was ook goed, omdat Henkje trakteerde! Daarna is hij nog een paar keer van de glijbaan af gegaan om als allerlaatste naar beneden te gaan. De grote dieren voor het raam (dolfijnen en walrussen) vond hij nu hij al een beetje moe aan het worden was een beetje eng, maar ook wel mooi. Nadat Henkje in de winkel een mooie dolfijnenknuffel had uitgezocht en Tante Berry deze had betaald (hij moet nog even bliepen) zijn we naar huis gegaan.

Eenmaal in de auto wilde Henkje nog wat drinken en daarna was hij wel erg moe.
'Ga maar slapen hoor,' zei ik en Henkje antwoordde met een hoog stemmetje: 'Okay'. Legde zijn hoofdje opzij en sliep, nog voor we op de snelweg waren.

Het is bijna onnodig om te zeggen dat het een geweldige dag was. Want dat was het. Ik heb genoten van mijn ventje en hij van al het moois om ons heen. En ja... als Tante Berry weer vakantie heeft, gaan we nog een keertje. Samen.