...en geef een dikke knuffel van mij aan mama...
zaterdag, december 29, 2007
donderdag, december 27, 2007
Winter in Utrecht
Witte bomen en daken
Soms moet je niet te veel woorden vuil maken aan een beeld wat je hebt vastgelegd op de foto...
Behalve dan, dat deze is gemaakt op zaterdag 22 december 2007... de dag waarop de boomtoppen nog in wit gehuld waren.
Soms moet je niet te veel woorden vuil maken aan een beeld wat je hebt vastgelegd op de foto...
Behalve dan, dat deze is gemaakt op zaterdag 22 december 2007... de dag waarop de boomtoppen nog in wit gehuld waren.
vrijdag, december 21, 2007
Divine Christmas
Kerstverhaal
Keevie & Ik wensen iedereen vast supermooie dagen. En in voorbereiding daarop, kun je dit Kerstverhaal lezen!
Keevie & Ik wensen iedereen vast supermooie dagen. En in voorbereiding daarop, kun je dit Kerstverhaal lezen!
Dun dekentje
Witte Kerst?
Gisteren werd alles bedekt onder een dun, wit, zacht, poederdekentje.
En vanochtend liep ik met Bassie buiten en wederom werd alles bedekt met eenzelfde zacht dekentje.
Jawel. Het sneeuwt! En het sneeuwt al twee dagen. Okay, het sneeuwt itsie bitsie ieniemini vlokjes, maar toch... het blijft liggen op de kale bomen, waardoor deze er prachtig en sprookjesachtig uitzien.
Een snelle klik met de camera van mijn mobieltje...
Het zal wel weer afgeschoven worden op klimaatverandering dat we nu weer eens een echte winter hebben. Maar klimaatverandering of niet, het is prachtig! En misschien hoeven we dan niet alleen maar te dromen van een witte kerst...
Gisteren werd alles bedekt onder een dun, wit, zacht, poederdekentje.
En vanochtend liep ik met Bassie buiten en wederom werd alles bedekt met eenzelfde zacht dekentje.
Jawel. Het sneeuwt! En het sneeuwt al twee dagen. Okay, het sneeuwt itsie bitsie ieniemini vlokjes, maar toch... het blijft liggen op de kale bomen, waardoor deze er prachtig en sprookjesachtig uitzien.
Een snelle klik met de camera van mijn mobieltje...
Het zal wel weer afgeschoven worden op klimaatverandering dat we nu weer eens een echte winter hebben. Maar klimaatverandering of niet, het is prachtig! En misschien hoeven we dan niet alleen maar te dromen van een witte kerst...
dinsdag, december 18, 2007
Keevie & Ik
Riding in a Winter Wonderland
Jawel, de winter is begonnen! En hoe! Het is koud, het vriest, er ligt bijna de hele dag rijp op het gras en je hoort links en rechts menig ruitenkrabber mopperen over het ijs op de autovoorruit.
Maar mij niet hoor. En Keevie hoor je ook niet mopperen. Want het is wel heel lekker dat hij 's morgens uit een warm garagetje rijdt en dan pas de kou in gaat...
Jawel, de winter is begonnen! En hoe! Het is koud, het vriest, er ligt bijna de hele dag rijp op het gras en je hoort links en rechts menig ruitenkrabber mopperen over het ijs op de autovoorruit.
Maar mij niet hoor. En Keevie hoor je ook niet mopperen. Want het is wel heel lekker dat hij 's morgens uit een warm garagetje rijdt en dan pas de kou in gaat...
zondag, december 16, 2007
Gluren bij de Buren
Toeter & Groef op locatie
Vandaag hebben we met Toeter & Groef weer heerlijk opgetreden. En maar liefst vier keer! Vandaag waren we te gast op de Florence Nightingalelaan tijdens de Culturele Zondag. Dit keer was het thema 'Gluren bij de Buren'. Het concept was erg simpel: de deur van iemand thuis stond open en je mag stiekem bij je buren binnen kijken, terwijl er iets leuks en cultureels aan de gang was!
En in dit geval waren wij dat!
We pasten precies met zijn tienen in de huiskamer, met de drummer in het hoekje en negen blazers in drie rijen van drie voor elkaar en dan nog Iman ervoor (dus dat was elf) en heel veel gasten die kwamen kijken! Het was heel gezellig en van de vier sets was de laatste echt de beste! Al met al weer een gave middag.
Vandaag hebben we met Toeter & Groef weer heerlijk opgetreden. En maar liefst vier keer! Vandaag waren we te gast op de Florence Nightingalelaan tijdens de Culturele Zondag. Dit keer was het thema 'Gluren bij de Buren'. Het concept was erg simpel: de deur van iemand thuis stond open en je mag stiekem bij je buren binnen kijken, terwijl er iets leuks en cultureels aan de gang was!
En in dit geval waren wij dat!
We pasten precies met zijn tienen in de huiskamer, met de drummer in het hoekje en negen blazers in drie rijen van drie voor elkaar en dan nog Iman ervoor (dus dat was elf) en heel veel gasten die kwamen kijken! Het was heel gezellig en van de vier sets was de laatste echt de beste! Al met al weer een gave middag.
maandag, december 10, 2007
Bandworkshop 9-12-2007
Jazzy Berry @ Stairway to Heaven
Gisteren was het dan zover! Om elf over negen uur 's morgens stapte ik op de bus naar de stad, met saxofoon op mijn rug, tas met allerlei spul erin (waaronder natuurlijk mijn bladmuziekmap, make-uptasje, fototoestel en Koekiemonster) en een nieuwsgierige bui. Want ik wist wel dat ik mee ging doen aan een Bandworkshop, maar wat het precies in hield, was natuurlijk een verrassing...
En die was heel aangenaam. Ik stapte de muziekschool binnen om zo'n tien over half tien en kon direct een lekker kopje thee krijgen. Daarna parkeerde ik mijn sax, tas en jas bij de trap en maakte het me gemakkelijk op een koude trede. Even wakker worden hoor. Maar dat niet alleen, het was een goede gelegenheid om even een van mijn favoriete bezigheden uit te voeren: observeren. En wat een mensen waren er! Van klein tot groot liep er rond. Zangers, drummers, gitaristen, bassisten, saxofonisten! Er waren zelfs twee toetsenisten bij! In de drukte vond Marnix mij - we spelen samen in Toeter & Groef - dus dat was meteen heel gezellig. Later vormde er vanzelf een gezellig groepje waarmee je de hele dag optrok.
Om tien uur verzamelden we in de Marnixzaal en dat was het begin van wat een heel lange dag beloofde te worden. 'De blazers,' zo vertelde Iman - mijn docent, ook deze dag - 'hebben de leukste rol, want zij spelen met alle bandjes mee.'
En dat hebben we geweten! Nadat we de vijf stukken met de hele groep hadden doorgenomen, waarbij we dreigden uit te lopen, mochten we via de Marnixzaal alle andere lokalen af waar de bands repeteerden. Gewapend met sax, bladmuziek én muziekstandaard sjouwden we zo de hele muziekschool door. Ik hoef denk ik niet te vermelden dat dat best wel grappig was.
Nadat we overal weggeblazen waren door drums, elektrische en basgitaren, waren we blij dat we ook anderen weg konden blazen met onze grote blazersgroep (twee tenoren, een klarinet en heel veel alten!). Nadeel was, dat we vijf nummers hadden gerepeteerd waarvan we er ieder drie mochten spelen. Waarom...? Omdat er in de Stairway geen plek was op het podium voor een stuk of veertien blazers... Dus nadat we de partijen en soli verdeeld hadden, mocht ik Let's Stick Together van Roxy Music en Another Star van Stevie Wonder. Flootie van The New Cool Collective speelden we wel met zijn allen, met bandje én heel veel percussionisten!
De dag was heel goed verzorgd: met heerlijke broodjes tijdens de lunch en een lekkere snack met frisdrank rond een uurtje of vier én een heerlijk diner in Stairway to Heaven. Dat was zeker welkom, want we stonden al een aantal uurtjes op onze benen. In de Stairway bleek trouwens ook dat die grote groep blazers moeilijk op het podium kon. Zelfs met een groepje van zeven was het lichtelijk krapjes. Maar dat mocht zeker de pret niet drukken! We hebben alles gegeven wat we hadden en veel plezier gemaakt met dansen, zingen en spelen. En dat is vandaag aan zowel mijn benen als mijn onderlip te merken, maar... ik had het voor geen goud willen missen.
Mag ik daarom nog een applausje voor de organisator: Iman Spaargaren!
Gelukkig hebben we de foto's nog!
Gisteren was het dan zover! Om elf over negen uur 's morgens stapte ik op de bus naar de stad, met saxofoon op mijn rug, tas met allerlei spul erin (waaronder natuurlijk mijn bladmuziekmap, make-uptasje, fototoestel en Koekiemonster) en een nieuwsgierige bui. Want ik wist wel dat ik mee ging doen aan een Bandworkshop, maar wat het precies in hield, was natuurlijk een verrassing...
En die was heel aangenaam. Ik stapte de muziekschool binnen om zo'n tien over half tien en kon direct een lekker kopje thee krijgen. Daarna parkeerde ik mijn sax, tas en jas bij de trap en maakte het me gemakkelijk op een koude trede. Even wakker worden hoor. Maar dat niet alleen, het was een goede gelegenheid om even een van mijn favoriete bezigheden uit te voeren: observeren. En wat een mensen waren er! Van klein tot groot liep er rond. Zangers, drummers, gitaristen, bassisten, saxofonisten! Er waren zelfs twee toetsenisten bij! In de drukte vond Marnix mij - we spelen samen in Toeter & Groef - dus dat was meteen heel gezellig. Later vormde er vanzelf een gezellig groepje waarmee je de hele dag optrok.
Om tien uur verzamelden we in de Marnixzaal en dat was het begin van wat een heel lange dag beloofde te worden. 'De blazers,' zo vertelde Iman - mijn docent, ook deze dag - 'hebben de leukste rol, want zij spelen met alle bandjes mee.'
En dat hebben we geweten! Nadat we de vijf stukken met de hele groep hadden doorgenomen, waarbij we dreigden uit te lopen, mochten we via de Marnixzaal alle andere lokalen af waar de bands repeteerden. Gewapend met sax, bladmuziek én muziekstandaard sjouwden we zo de hele muziekschool door. Ik hoef denk ik niet te vermelden dat dat best wel grappig was.
Nadat we overal weggeblazen waren door drums, elektrische en basgitaren, waren we blij dat we ook anderen weg konden blazen met onze grote blazersgroep (twee tenoren, een klarinet en heel veel alten!). Nadeel was, dat we vijf nummers hadden gerepeteerd waarvan we er ieder drie mochten spelen. Waarom...? Omdat er in de Stairway geen plek was op het podium voor een stuk of veertien blazers... Dus nadat we de partijen en soli verdeeld hadden, mocht ik Let's Stick Together van Roxy Music en Another Star van Stevie Wonder. Flootie van The New Cool Collective speelden we wel met zijn allen, met bandje én heel veel percussionisten!
De dag was heel goed verzorgd: met heerlijke broodjes tijdens de lunch en een lekkere snack met frisdrank rond een uurtje of vier én een heerlijk diner in Stairway to Heaven. Dat was zeker welkom, want we stonden al een aantal uurtjes op onze benen. In de Stairway bleek trouwens ook dat die grote groep blazers moeilijk op het podium kon. Zelfs met een groepje van zeven was het lichtelijk krapjes. Maar dat mocht zeker de pret niet drukken! We hebben alles gegeven wat we hadden en veel plezier gemaakt met dansen, zingen en spelen. En dat is vandaag aan zowel mijn benen als mijn onderlip te merken, maar... ik had het voor geen goud willen missen.
Mag ik daarom nog een applausje voor de organisator: Iman Spaargaren!
 |
| Bandworksh |
Gelukkig hebben we de foto's nog!
woensdag, december 05, 2007
Dank u Sinterkláásje!
Heerlijk avondje is alweer voorbij
Helaas is het altijd veel sneller afgelopen dan je eigenlijk zou willen. Weken ben je ermee bezig, loop je als goede hulppiet of hulpsinterklaas stad en land af voor de meest originele cadeautjes. Je zit úren aan de schrijftafel om als een echte rijmpiet een paar mooie gedichten te schrijven - althans, ik ga er even tien minuten voor zitten en typ weer eens sneller dan mijn schaduw, maar het gaat om het idee. Je vingers zitten in de kramp door het inpakpapier en plakband. En dan is het ein-de-lijk zover! Het heerlijk avondje is gekomen.
Makkers staakt uw wild geraas! Want voor je het weet moet Tante - liefkozend door haar Henkje nog steeds Taat genoemd - naar de sportschool. En dan ineens staat zo'n drie kwartier later Zwarte Piet aan de deur te bellen, strooit die zomaar een hand met snoep en pee-peeps (pepernoten) de trap op en moeten er een grote zak en een paar tassen met cadeau's de trap op worden gesjouwd!
Gelukkig had deze Piet veel hulp aan de kleine hulppiet Henkje. Hij had vanmorgen op de speelzaal zijn Pietendiploma gehaald en dat hij die meer dan waard was, liet hij vanavond mooi zien. Hij deelde als een volleerde Piet pakjes uit aan de aanwezigen en hielp ook met alles open te scheuren. Alleen die lange brieven vond hij wat vervelend, maar voor de rest verliep het op rolletjes.
En toen moest Piet weer weg. Daarbij liet die natuurlijk nog een berg cadeautjes achter, net als de strooizak, trok de deur vervolgens achter zich dicht en verdween in de duisternis...
...van de gang naar de badkamer, want het was tijd dat Taat weer terugkwam van de sportschool. Gedoucht en schoongeboend trok die weer een half uur later de voordeur achter zich dicht en kreeg alle verhalen te horen van Henkje over Zwarte Piet die pee-peeps had en cadeau's en dat Piet een cadeautje had opengemaakt van Taat en dat hij het nu aan mij moest geven. Koekiemonster oorbellen! Zo gaaf! En er lag nog een berg cadeautjes en Henkje liet wel even zien hoe je die moest uitdelen - met nog meer van die brieven eraan vast - en openmaken natuurlijk!
Oftewel, het was weer een geweldige Sinterklaasavond geweest. Gelukkig hebben we de foto's nog... en deze heb ik van papa's camera 'gejat'...
...zucht...
Helaas is het altijd veel sneller afgelopen dan je eigenlijk zou willen. Weken ben je ermee bezig, loop je als goede hulppiet of hulpsinterklaas stad en land af voor de meest originele cadeautjes. Je zit úren aan de schrijftafel om als een echte rijmpiet een paar mooie gedichten te schrijven - althans, ik ga er even tien minuten voor zitten en typ weer eens sneller dan mijn schaduw, maar het gaat om het idee. Je vingers zitten in de kramp door het inpakpapier en plakband. En dan is het ein-de-lijk zover! Het heerlijk avondje is gekomen.
Makkers staakt uw wild geraas! Want voor je het weet moet Tante - liefkozend door haar Henkje nog steeds Taat genoemd - naar de sportschool. En dan ineens staat zo'n drie kwartier later Zwarte Piet aan de deur te bellen, strooit die zomaar een hand met snoep en pee-peeps (pepernoten) de trap op en moeten er een grote zak en een paar tassen met cadeau's de trap op worden gesjouwd!
Gelukkig had deze Piet veel hulp aan de kleine hulppiet Henkje. Hij had vanmorgen op de speelzaal zijn Pietendiploma gehaald en dat hij die meer dan waard was, liet hij vanavond mooi zien. Hij deelde als een volleerde Piet pakjes uit aan de aanwezigen en hielp ook met alles open te scheuren. Alleen die lange brieven vond hij wat vervelend, maar voor de rest verliep het op rolletjes.
En toen moest Piet weer weg. Daarbij liet die natuurlijk nog een berg cadeautjes achter, net als de strooizak, trok de deur vervolgens achter zich dicht en verdween in de duisternis...
...van de gang naar de badkamer, want het was tijd dat Taat weer terugkwam van de sportschool. Gedoucht en schoongeboend trok die weer een half uur later de voordeur achter zich dicht en kreeg alle verhalen te horen van Henkje over Zwarte Piet die pee-peeps had en cadeau's en dat Piet een cadeautje had opengemaakt van Taat en dat hij het nu aan mij moest geven. Koekiemonster oorbellen! Zo gaaf! En er lag nog een berg cadeautjes en Henkje liet wel even zien hoe je die moest uitdelen - met nog meer van die brieven eraan vast - en openmaken natuurlijk!
Oftewel, het was weer een geweldige Sinterklaasavond geweest. Gelukkig hebben we de foto's nog... en deze heb ik van papa's camera 'gejat'...
...zucht...
dinsdag, december 04, 2007
SpeculaasKeev
Bakken & Kneden
Vandaag ben ik echt een Coegebakker geweest! Jawel, want ik heb heerlijke SpeculaasKeev gemaakt en twee SinterklaasSpeculaas popjes. Okay... die laatste zien er niet zo mooi uit als ik gehoopt had, maar ze zijn vast heel lekker!
Jawel, ik had vandaag dus het idee om eens op mijn extra vrije dag eens de keuken in te duiken. En als ik de keuken in duik, is dat vaak niet zonder gevolgen! Na afloop is het meestal een ravage en heb ik één of meerdere brandwonden van de oven opgelopen. Maar vandaag ging het anders. Er is met bakken niets mislukt, ik heb mij niet verbrand (dat mag in de krant) en het is (bijna) netjes opgeruimd. Alleen de mengkom staat nog op het aanrecht.
En het hele huis ruikt naar speculaas... hmmmm... Ik kan niet wachten tot morgen! Dan ruikt het ook nog naar marsepein, chocolademelk en schuimpjes...
Maar eerst op het werk lekker een SpeculaasKeev opeten. Gelukkig is mijn eigen Keev niet van Speculaas! Anders konden we dit echte Sinterklaasweer niet trotseren!
Hoor de wind waait door de bomen
Hier in huis zelfs waait de wind
Zou de goede Sint wel komen
Nu hij het weer zo vreselijk vindt
Nu hij het weer zo vreselijk vindt
Ja hij komt door donk're nachten
Op zijn paardje o zo snel
Als hij wist hoe wij op hem wachten
Ja gewis dan kwam hij wel
Ja gewis dan kwam hij wel
Vandaag ben ik echt een Coegebakker geweest! Jawel, want ik heb heerlijke SpeculaasKeev gemaakt en twee SinterklaasSpeculaas popjes. Okay... die laatste zien er niet zo mooi uit als ik gehoopt had, maar ze zijn vast heel lekker!
Jawel, ik had vandaag dus het idee om eens op mijn extra vrije dag eens de keuken in te duiken. En als ik de keuken in duik, is dat vaak niet zonder gevolgen! Na afloop is het meestal een ravage en heb ik één of meerdere brandwonden van de oven opgelopen. Maar vandaag ging het anders. Er is met bakken niets mislukt, ik heb mij niet verbrand (dat mag in de krant) en het is (bijna) netjes opgeruimd. Alleen de mengkom staat nog op het aanrecht.
En het hele huis ruikt naar speculaas... hmmmm... Ik kan niet wachten tot morgen! Dan ruikt het ook nog naar marsepein, chocolademelk en schuimpjes...
Maar eerst op het werk lekker een SpeculaasKeev opeten. Gelukkig is mijn eigen Keev niet van Speculaas! Anders konden we dit echte Sinterklaasweer niet trotseren!
Hoor de wind waait door de bomen
Hier in huis zelfs waait de wind
Zou de goede Sint wel komen
Nu hij het weer zo vreselijk vindt
Nu hij het weer zo vreselijk vindt
Ja hij komt door donk're nachten
Op zijn paardje o zo snel
Als hij wist hoe wij op hem wachten
Ja gewis dan kwam hij wel
Ja gewis dan kwam hij wel
Abonneren op:
Posts (Atom)
B'Day Countdown
