Vandaag ben ik met Keevie naar het Dolfinarium geweest. Ja, Keev staat voor preventieve maatregelen de laatste tijd vaak in de garage, maar de zon scheen zo vandaag, dat ik het wel aandurfde met hem naar Harderwijk te rijden. Muziek aan, raam open, wind in mijn haren... instant geluk.
Er was - gelukkig - niet veel veranderd in het Dolfinarium. We waren er al vroeg, om kwart voor 10, en ik dacht, laat ik eens met de trainer mee gaan. Dat programma stond namelijk aangeplakt en is een van de weinige dingen die ik nog niet gedaan had. Dus heb ik mij gauw ingeschreven bij de receptie, waar ik een sticker ontving die ik op moest plakken en om 2 uur moest men zich verzamelen bij de walrus bij het restaurant.
Tijd zat nog! Eerst heb ik naar Kite, Finnigan, Lucy, Rocco en andere dolfijnen in de Odiezee gekeken. Daarna ben ik door de duinen gestruind waar ik prachtige foto's heb gemaakt van grijze zeehonden, vervolgens naar beneden gegaan waar ik zeker een dik uur heb rondgehangen. Nog even langs de bruinvisjes in Fort Herewich, langs de roggen en haaitjes, even rondgehangen op de Stellerstek. En om half 12 in de rij voor de eerste Dolfijnenshow in de Koepel.
De show begon later, omdat alle 2200 plekken eerst gevuld moesten worden door toeschouwers. Maar het was het wachten meer dan waard... ik heb namelijk Beachie weer gezien. Beach de dolfijn uit de Lagune - of tegenwoordig Odiezee - waar ik altijd even een babbeltje mee maakte aan het glas, die nu in de Koepel woont en meedraait met de show. Althans, als je geluk hebt. En vandaag had ik geluk. Ik dacht hem al rond te zien zwemmen, maar dat gaat soms zo snel dat ik het niet zeker wist totdat... hij een bommetje maakte. En dat is zíjn specialiteit! Dus heb ik toch maar gauw mijn camera gepakt en hem op de foto gezet.
Maar, nu was het pas tegen enen en ik hoefde pas om 2 uur bij de Walrus te zijn. Dus heb ik nog een rondje geslenterd, een ijsje gegeten, het winkeltje bezocht, vijf keer wezen plassen en toen... mocht ik eindelijk met de trainer mee. Karlienke was haar naam en we waren slechts met zijn vijven. Dat was op zich niet erg, zo kon je alles goed zien en horen. Het programma was heel bijzonder, want je komt achter de schermen heel dichtbij de dolfijnen en zeehondjes. Maar het mooiste vond ik het eerste onderdeel: onderwater in de Koepel. Het geflits van camera's was net het licht van onweer... en het klappen van de staarten van de dolfijnen om snelheid te maken, de donder. Prachtig.
Beneden heb ik geen foto's gemaakt, buiten bij de Lagune wel... maar die moeten nog even ontwikkeld worden.
Na een broodje zalm ben ik met Keev maar weer op huis aangegaan. Raampje open, muziek hard, keihard meezingen en de wind in mijn haren... Alsof ik een dagje vakantie had!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.