Afgelopen zondagmiddag was zo'n middag waarvan iedere schaatsliefhebber wist waar hij of zij was als iemand het over deze 10 km zou hebben. Het zou niet gaan over de rit van Carl Verheijen tegen Sven Kramer, waarbij de jonge hond er vandoor ging en een wereldrecord neerlegde op de ijsvloer van Thialf. Men gaat vergeten dat die dag het weer sinds 35 jaar zo was dat we én een Wereldkampioen én een Wereldkampioene op de schaats hebben in de vorm van de twintig jarigen Ireen Wust en Sven Kramer.
Nee, iedereen zal dit WK onthouden als het WK waar de sprinter Erben Wennemars voor het eerst op hoog niveau deelnam aan een Allround kampioenschap.
Hij deed het enorm goed tijdens het NK, haalde de skateoff en mocht starten in een overvol Thialf. Zijn droom: om eens een 10 te mogen schaatsen voor dit uitzinnige publiek. Thialf-pubiek is namelijk heel vriendelijk: alle deelnemers van de eerste tot de laatste rit worden aangemoedigd en toegejuicht. Buitenlandse schaatsers schaatsen het liefste in het Heerenveense schaatspaleis om deze unieke sfeer. En de sprinter Erben wilde dat ook proeven.
Maar om een 10 te mogen rijden moet je je eerst kwalificeren. En dat deed hij. Door de 500 meter en 1500 meter te winnen en goed mee te doen op de 5. Dus verscheen afgelopen zondag Erben Wennemars aan de start van de 10 km. Eerst maakte hij nog een valse start, maar de tweede start was super. En hij ging als een speer, zijn tegenstander (Morrisen, ook een sprinter) ver achter zich latend, als een klokje iedere ronde een 32-er. De laatste ronde ging in 32.9, waar andere niet 10km-specialisten dik de 34-ers in gaan.
Erben schaatste onder luid gejuich en applaus. Onder het scanderen van zijn naam (Er-ben, Er-ben, Er-ben) en dat 13 minuten en 35 seconden lang. Dat was zijn eindtijd. Zeer verdienstelijk, voor iemand die geen stayer is en waarschijnlijk al een aantal rondes voor het einde stevig was verzuurd.
Als een winnaar kwam hij over de streep. Coach Gerard Kemkers juichte alsof Erben een wereldrecord had geschaatst. Waarschijnlijk voelde dat ook zo. Het publiek was uitzinnig. En ik?
Ik heb werkelijk de mooiste 10 kilometer hardrijden op de schaats ooit gezien. Ja zelfs mooier dan toen Rintje Ritsma Koss versloeg... Dit was subliem... nee... - om maar met mama te spreken - dit was Grandifantaweldigmooi!
Meer lezen doe je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.