Er was eens...
Een verhaaltje dat begint met de legendarische drie woorden 'Er was eens' roept een heleboel verwachtingen op bij de luisteraars en/of lezers. Want welk genre verhaaltjes begint er met deze drie woorden? Juist, sprookjes.
En sprookjes hebben nu eenmaal een bepaald verwachtingspatroon. Zo gaan ze vaak over koningen en koninginnen, prinsen en prinsessen, arme jongens en meisjes... een held of een heldin staat in het middelpunt, dat in ieder geval. Er is iets dat bereikt moet worden (vaak met vele gevaren, zoals een draak) en iets dat hen in de weg staat dat doel te bereiken (een reus, heks, wolf of trol). In veel sprookjes spelen dieren een rol van een mens, terwijl ze toch hun dierlijke eigenschappen behouden. Maar één ding is toch wel heel belangrijk: dat het goede het kwade overwint.
Sprookjesschrijver Hans Christian Andersen (die je bijna wel de vader van het genre kunt noemen) dacht daar iets anders over. Hoewel veel van zijn sprookjes wel goed aflopen (het lelijke eendje wordt immers een zwaan), heeft hij ook veel sprookjes geschreven waarmee het met de held(in) niet zo goed afliep (de Kleine Zeemeermin is daar het bekendste voorbeeld van, want hoewel de Disney variant wel een gelukkig einde kent, kende de versie van Andersen dat niet). Zijn punt was het moraal van het verhaal: je kunt niet altijd krijgen wat je begeert.
Dat is namelijk het andere belangrijke van sprookjes: er valt een les uit te leren. Sprookjes werden altijd verteld aan volwassenen, maar steeds meer is het naar het kindergenre verdrongen. Waarom? Omdat volwassenen doorgaans sprookjes iets kinderlijks vinden hebben, terwijl volwassensprookjes vaak een slecht einde hebben.
Hoewel er genoeg volwassenen zijn die er net zo intens van kunnen genieten als de kinderen die er naar luisteren, zijn kindersprookjes wel aangepast. Zo zijn er namelijk nog een aantal legendarische woorden die aan het einde van een sprookje uitgesproken moeten worden, anders is het voor een kind geen leuk verhaaltje. Al haal je er twintig olifanten met een lange snuit erbij... een sprookje moet eindigen met 'En ze leefden nog lang en gelukkig.'
Je hoort bijna de diepe ingehouden zucht de longetjes verlaten wanneer je dit zegt... Heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.