Keevie & Ik

Scheveningen

Je hebt zo wel eens van die dagen, waarbij je achteraf denkt: was ik maar in mijn bed gebleven... *zucht*.
Pas geleden, om precies te zijn vorige week vrijdag, was dat zo'n dag. Mijn broer, zijn vriendin en mijn vader waren naar de Spelletjesbeurs. Mijn moeder en ik moesten aan het werk. Maar 's morgens ontdekte mijn moeder dat er een hoekje uit haar contactlens was. En daar begon het dus mee.
Ik bood aan een nieuwe te gaan halen, zodra ik uit mijn werk kwam, zou ik even naar de binnenstad rijden om een nieuwe lens op te halen. Daarbij dacht ik slim te zijn: ik nam de singels, want dan zou ik direct aan de goede kant van de weg zitten voor de parkeergarage. Dat had ik mooi bedacht... Dus Keevie & Ik rijden over singels: weg afgesloten. Nou, dan rij ik de straatjes maar in en kom ik er ook. Niet dus. De straatjes die ik in zou moeten richting de garage waren niet toegankelijk voor autoverkeer. Jippie, zo'n autovrije binnenstad. Vooral met zelfmoordlustige studenten op gammele fietsen die trachten onder je auto te komen als je al een minuut lang staat te wachten om de straat eens over te steken...
Al met al was het mij dan toch gelukt. Lens gehaald, garage betaald (€ 2,- voor hooguit tien minuten!) en gauw naar huis. Omkleden, honden uitlaten en op de bus naar het Centraal Station, want we gingen naar Aïda in Scheveningen! De bus kwam, de trein had wat vertraging, maar we waren zeer op tijd in Den Haag. Daar wachtte mijn schoonzusje ons op, want zij ging mee naar het Circustheater. Hup, naar de Haagse tram. Ook die kwam snel en wij dachten het geheel voor elkaar te hebben.
De tramchauffeur had zijn roeping gemist als stand up comedian. Maar nu begaf zijn tram het ook bijna: de remmen bleven hangen. Maar 'als hij maar eenmaal op weg was, dan ging het wel weer'. Ondertussen zaten wij lachend in de doorbrandlucht, maar ach het was nu eenmaal zo'n dag...
Gelukkig verliep de terugweg voorspoedig, al was de tramchauffeur terug een beetje chagrijnig, de buschauffeur naar huis een tuthola die niet kon rijden, waardoor ze vermoedelijk dus alleen de nachtdienst krijgt. Zij scheurde werkelijk over de weg, nam stoepjes mee en nam bruggen te snel. Maar ach, wij lagen blauw van het lachen.
Aïda was prachtig! Ik hou van musicals en iedere keer verbaas ik mij weer over de decors, de kostuums, de stemmen, de dansers... Alles. Dus ik was blij dat ik die ochtend niet in bed was blijven liggen... Anders had ik al deze ervaringen gemist.