Genieten: van werk & de dierentuin

Vorige week heb ik weinig geschreven op mijn blog. Dat had een reden: ik had veel te doen voor mijn werk. Ik heb wel eens verteld dat ik voor mijn weblog Writing Berries vaak onderweg ben (daar kun je op Instagram vaak het een en ander over terugvinden). Persevents maken nu eenmaal een groot deel uit van mijn werk als freelance tekstschrijver. Vorige week had ik maar liefst twee bijzondere uitjes, terwijl ik daarnaast nog heel wat te schrijven had, en dat is zo genieten. Zelfs toen in ik de stromende regen China Light bezocht liep ik met volle teugen – zij het wat sneller dan normaal – te genieten.

Woensdag: Haring Happen in Dierenrijk
Vorige week woensdag, 18 februari, was ik te gast in Dierenrijk de kinderdierentuin, in Nuenen (vlakbij Eindhoven). Ik was uitgenodigd om verslag te komen doen van het traditionele Haring Happen op Aswoensdag (de dag na het Carnaval). De zeehonden van Dierenrijk zouden wel even voordoen hoe je nu eigenlijk zo een haring echt moest happen. De presentatie was superleuk en het feit dat er voor alle toeschouwers een schoongemaakte haring klaarlag maakte het alleen maar meer bijzonder. Daarna heb ik nog even een rondje gelopen door het park en dat was heerlijk genieten. Even lekker weggedroomd bij de beren en ijsberen, genieten van de tijgers en leeuwen en natuurlijk even het snoezige neusje van de beermarter en rode panda bewonderd.




Vrijdag: China Light
Twee dagen later was ik te gast in Burgers’ Zoo om een reportage te komen maken van het bijzondere China Light. De combinatie tussen dierentuin en lampionnen is echt schitterend. Overdag al en in het donker helemaal! De paden waren gewoon felverlicht van de lampionnenpracht. Jammer genoeg zette de druil die de hele dag al gestaag naar beneden kwam om in een flinke regenbui. Fotograferen werd hierdoor zeer lastig, maar het leverde soms – dankzij de reflectie op de natte paden – wel heel mooie plaatjes op. En ja, omdat ik overdag – ik was er in de middag – er al was, heb ik natuurlijk ook nog even de jonge tijgertjes bewonderd en de andere dieren natuurlijk.




Tja… dat noemen ze werken. Iemand op Facebook noemde me al een bofkont en ik kon niet anders reageren dan met een beamend ‘dat klopt, ik ben zeker een bofkont’. Zo heerlijk dat werken zo ontspannend kan zijn. Het was me vorige week het weekje wel. Maar ik had het zeker niet willen missen!