Waar is juni gebleven...?

Kijk ik net in mijn agenda, zie ik dat het alweer 28 juni is. 28 juni! Waar is die maand gebleven? Nou ik weet het wel hoor, het is zo'n beetje de drukste en volste maand van het jaar tot nu toe geweest. Qua werk en leuke dingen. Ik zet het eens even op een rijtje (kun je vast nagaan wat dat voor de foto van de maand gaat betekenen begin volgende week). Let wel, dit zijn vooral de uitjes en bijzondere dingen, niet het sporten en werken wat normaal al in mijn programma zit:

- 1 juni: dansvoorstelling van mijn jongste neefje
- 3 juni: jongste neefje uit school halen in verband met Avondvierdaagse en bandrepetitie
- 5 juni: jongste neefje is jarig / broer en oudste neefje inhalen voor de Avondvierdaagse
- 7 juni: jongste neefje viert zijn zesde verjaardag
- 8 juni: extra gewerkt op zondag
- 9 juni: dagje DierenPark Amersfoort
- 10 juni: extra bandrepetitie
- 11 juni: optreden Filmavond UCK
- 13 juni: dagje Dolfinarium met me lieve neefjes / begin WK voor Oranje, 5-1 winst op Spanje
- 14 juni: gewerkt op zaterdag / Vadernacht in DierenPark Amersfoort
- 15 juni: Vaderdag in DierenPark Amersfoort
- 16 juni: uit eten geweest
- 17 juni: band repetitie (laatste van het seizoen)
- 18 juni: tweede wedstrijd NL op het WK (weer winst, nu 3-2 tegen Australië)
- 19 juni: met Ploon mee naar de oogarts / 's avonds verjaardag van me nichtje
- 21 juni: met mijn jongste neefje naar de zwemles / 's avonds met zijn allen naar TOM JONES!
- 22 juni: dagje Ouwehands Dierenpark in Rhenen
- 23 juni: na een spannende wedstrijd wint ook NL van Chili (2-0), door als groepshoofd
- 24 juni: en de rest van de week mooie grote opdracht binnen gekregen, iedere dag buffelen
- 26 juni: coaching sessie én een persevent in Amsterdam / tot half 11 's avonds zitten schrijven
- 27 juni: HEEL VEEL GESCHREVEN - laat de computer uitgezet, gedroomd van laptops, beeldschermen en dansende lettertjes (heb de afgelopen week 50 uur gewerkt :D )
- 28 juni: HeroClix gespeeld
- 29 juni: optreden op het Pop en Jazz festival van het UCK (toegang gratis, wij spelen om half 2) / 's avonds tijdens de WK wedstrijd tegen Mexico naar de Jersey Boys *goeie timing*
- 30 juni... tja, werken natuurlijk en het kwartaal afsluiten. En dan is het onderhand alweer juli...

Gelukkig kan ik heel goed plannen :D

Throwback Thursday: Johan de Kock

Het startschot voor de schaatssponsortocht werd dit jaar gegeven door de aanvoerder van FC Utrecht. Met knikkende knietjes stapte ik er met mijn vriendinnetje op af om te vragen of hij alsjeblieft een interview wilde doen. Het koste een paar ‘alsjeblieft’-jes, maar toen stemde hij toch in. We hadden maar kort, dus de vragen moesten snel gesteld worden. Het leverde nog een komisch tafereel op, want mijn vriendinnetje – een kop kleiner dan mij – die hanteerde de dictafoon en Johan… tja… die was erg lang. Dus ze moest soms haar arm erg strekken. Maar het leverde een leuk interview op, waar ik best wel trots op was.

Een sportief interview met:
Johan de Kock
Aanvoerder van FC Utrecht
Tekst: Berry de Nijs V4-2

Het is maandag 21 februari 1994. De jaarlijkse schaatssponsortocht wordt gereden. Het startschot wordt gegeven door Johan de Kock van FC Utrecht.
Hij vindt het een goede zaak om je voor een goed doel in te zetten. En hij vindt het leuk om het startschot te geven, anders was hij er niet geweest.
Johan was opgebeld door meneer Esayas (maatschappijleer) met de vraag of hij het startschot wilde geven.
‘En ik wilde dat graag doen,’ zegt de Kock. Ook vertelde hij dat meneer Boekraad (aardrijkskunde) nog langs was geweest op de training.
Zelf schaatst hij ook wel eens: ‘Maar ik heb nu niet zoveel tijd om zelf te schaatsen.’ (door de PTT Telecompetitie – red.) ‘Maar,’ zo gaat hij verder, ‘als ik tijd heb en als er ijs ligt, ga ik wel eens schaatsen.’
Voetballen is altijd zijn jongensdroom geweest, waar hij langzaam naar toe is gegroeid. Hij voetbalt al zeven jaar bij FC Utrecht, daarvoor speelde hij drie jaar bij FC Groningen en daarvoor bij de amateurs.
Johan de Kock heeft een keer in het Nederlands elftal gestaan. Ik vroeg of hij nog eens benaderd zou worden door Dick Advocaat. (Voor de niet-voetbalfanaten onder ons, Dick is de bondscoach van het Nederlands elftal – red.) ‘Ik hoop het wel,’ antwoordt Johan, ‘ik weet niet of het gebeurd, maar ik hoop het in ieder geval wel.’
Hij hoopt ook dat het Nederlands elftal het heel ver zal schoppen in Amerika.
En omdat het thema van deze schoolkrant agressie is, stel ik daar ook een aantal vragen over. Zoals over de agressiviteit onder de supporters: ‘Een beetje meeleven van supporters is leuk, maar dat moet niet overslaan in agressiviteit.’
En over wat FC Utrecht er aan doet: ‘Het Stadion (Galgenwaard, red.) is op zich heel veilig. De verschillende groepen van supporters worden er namelijk gescheiden.’
En of de agressiviteit minder wordt: ‘In het Utrecht stadion gebeurd er door middel van goede veiligheid al heel weinig. Maar alles wat er gebeurt is al te veel natuurlijk.’
En of hij zelf weleens agressief wordt, als er in het nadeel van FC Utrecht wordt gefloten voor een overtreding, terwijl er echt niets aan de hand was: ‘Agressief niet, boos wel.’
‘En tot slot, heeft u nog een sportieve raad voor onze lezers?’ vraag ik. Dit was zijn antwoord: ‘Aan sport doen is goed voor je lichaam en geest. Ik denk dat dat een goede raad is: Doe aan sport!’
Ik bedank hem en vraag nog om een handtekening, die ik ook van hem krijg. Hij gaat naar buiten en geeft het startschot, de sponsortocht begint en Johan vertrekt naar de training.

Tijgerwelpjes geboren

Vorige week zaterdag was het Vaderdag. Dat is niemand ontgaan. Wij vieren Vaderdag in DierenPark Amersfoort. Eigenlijk gewoon omdat papa, mijn broer en de kindjes daar hebben geslapen tijdens VaderNacht in DinoPark Amersfoort en dan plak je er natuurlijk een lekker dagje dierentuin aan vast. Wanneer ik in de dierentuin ben is het vaste prik om Brooklyn en Maxi (de witte tijgers) even te bewonderen (lees: om erbij weg te smelten) en dat geldt ook voor het prachtige paar Tonga en Sabari (de leeuwen) en natuurlijk Angara en Ilya (de Siberische tijgers). Voor de tweede keer lag Ilya lekker te chillen in het binnenverblijf, terwijl Angara van het zonnetje genoot. Maar ik ging helemaal uit mijn dak. Er hing namelijk een pamfletje op het glas waarop stond: Wij vermoeden dat tijgerin Angara drachtig is.

WAAAAAAAAT? Drachtig? Zwanger dus! Mijn hart sloeg drie keer over, terwijl ik mijn vreugdedansje een beetje binnen de perken probeerde te houden. Angara, onze mooi Angara, zou mama worden!

Omdat het bij tijgers lastig te zien is hoe ver de zwangerschap al is gevorderd is het verder een beetje gokken wanneer Angara en Ilya mama en papa zouden worden. Gisteren ontving ik heuglijk nieuws in mijn mailbox. De drieling was 's nachts tussen 1 en 4 uur op 20 juni geboren. Mama Angara heeft haar ukkies al meerdere malen liefdevol gewassen en ze hebben al bij haar gedronken. De eerste dagen zijn altijd spannend... maar ik heb goede hoop dat het goed zal gaan met haar allereerste nestje. Pas na zeven weken zullen de kleintjes met mama het verblijf gaan verkennen en als ze drie maanden oud zijn zal papa Ilya zijn koters mogen gaan ontmoeten. Maar alles op zijn tijd... er zijn tijgerwelpjes geboren... Foto's en een filmpje (alsmede een andere bijzondere gebeurtenis) vind je op mijn andere blog: Writing Berries: Bijzondere baby's.



Ik hoop over een aantal weken zelf ook heel veel mooie welpenfotootjes te kunnen maken. Oooo, ik ben zo blij!

Throwback Thursday: veel vragen aan

In Klop Courant nummer 4 liet ik het concept van 10 vragen aan varen (en vervolgens zijn we daar ook niet aan aan toe gekomen), maar hebben we wel leraren geïnterviewd. Omdat het thema van het nummer ‘Agressie’ was, wilden we eens weten wat leraren daar nu van vonden. Samen met Samantha stelden we een aantal
Leraren dezelfde vragen, maar kregen ze ieder ook een persoonlijke vraag over agressie. Dat leverde verrassende antwoorden op, die ik vervolgens samenvoegde in een lang artikel vol quotes. Er gingen een paar dagen of weken over heen, maar dit was wel een van de leukste interviews met leraren, omdat we er zoveel gesproken hebben, in best wel korte tijd.

De leraar en AGRESSIE!
interviews : Berry & Samantha
tekst: Berry de Nijs, V4-2

Agressie! Tja, wat moet je daar nu over vragen aan leraren? Het duurde even en toen wist ik het: ik vraag het aan een aantal leraren! Ja, briljant idee!

Meneer Karthaus vertelde me dat hij agressie een heel menselijke reactie vindt. ‘Maar,’ zei hij, ‘het is niet iets dat je van jezelf of van anderen hoeft te accepteren.’ Meneer de Bruijn vindt dat hij als bioloog er heel wisselend over dacht, zelf vind hij zich niet zo’n agressief typje. Meneer van der Schaar zei: ‘Ja, dat vind ik een beetje moeilijke vraag om zo 1, 2, 3 te beantwoorden.’ Daar komen we zometeen nog wel bij terug.

Samantha trok haar stoute gympen aan en vroeg: ‘Meneer van Dongen, wat vindt u van agressiviteit?’ Ik ben er niet bij geweest, maar Jacques reageerde wel een beetje agressief, men kon hem aan de andere kan van de school horen toen hij schreeuwde: ‘Wat ik van agressiviteit vind?! Wat denk je wel brutaal nest!’ Toch raapte hij zich enigszins bij elkaar en antwoordde, weer volkomen kalm: ‘Nee, ik denk dat je altijd moet proberen je boosheid, en dat soort gevoelens, toch op een rustige manier naar buiten moet brengen. ‘ Geen wonder dat hij geen agressieve klassen kent.

Ik ging naar meneer Pennings, die overigens nooit agressieve leerlingen op zijn spreekuur krijgt, en hij vind agressiviteit slecht. En hij zei ook: ‘Agressiviteit is iets wat niet hoort tussen mensen.’

In de pauze zagen we Michel Kanters voorbij lopen in de kantine, wij gingen erachteraan en Samantha vroeg hem, zij was al weer bekomen van Van Dongen, wat hij nou van agressiviteit vindt. Dit was zijn antwoord: ‘Het mag, maar het moet wel teruggebracht worden naar normale proporties. En het moet niet uit de hand lopen.’

Meneer Bernhardt, die een tijdje geleden bij ons stage liep, vindt dat er twee soorten agressie zijn: ‘De slechte is als je het niet onder controle hebt, zoals een leraar of een leerling die er zomaar op los slaat ofzo, ik denk dat dat niet door de beugel kan. Af en toe denk ik dat je agressief moet zijn om jezelf staande te houden.’

Meneer van der Schaar zei, na lang nadenken: ‘Ik denk dat iedereen wel een hoeveelheid agressiviteit in zich heeft. Als je daaronder verstaat dat je met bepaalde gevoelens van onvrede rondloopt, die je op een normale manier kunt uiten. Als agressiviteit leidt tot het op elkaars gezicht timmeren of weet ik veel akelige dingen doen, dan kan ik daar weinig respect voor hebben. Maar ik kan me wel voorstellen dat, als je ergens mee zit, dat je daar dan last van hebt, maar je moet het dan wel pratend oplossen.’ Op de vraag of de leraren in de docentenkamer wel eens agressief zijn antwoordde hij: ‘Ik denk het wel, maar op onze school zitten docenten die, over het algemeen, goed met elkaar kunnen opschieten en als er onenigheden zijn, worden die altijd goed opgelost.’

Meneer van Osta vertelde me dat hij nog nooit agressieve leerlingen in de les heeft meegemaakt. ‘En als ik een brutale mond krijg, krijgen ze lik op stuk.’ Agressiviteit vindt hij niet nodig: ‘Ik vind dat omgaan met elkaar zodanig moet kunnen dat er geen agressiviteit bijkomt, zoals een brutale mond, is niet nodig, het kan zijn handtastelijkheden, maar het kan ook een manier van optreden zijn; iemand heel intimiderend tegemoet treden, dat vind ik ook een vorm van agressiviteit en die maak ik op school wel vaak mee en dat vind ik heel vervelend.’

Meneer Kanters zei, dat als er een agressieve leerling tijdens de gymles is, dat hij eerst maar eens rustig blijft en probeert er met die leerling over te praten, en dan probeert hij een oplossing te vinden.

Luc de Bruijn vroegen we of hij een agressief gerecht kende, maar hij zei: ‘Agressief gerecht?! Dat is wel een heel rare vraag hoor. Ik zou het eigenlijk niet weten. Ik vind geen enkel gerecht agressief. Ik breng eten ook nooit in verband met agressie!’

En Richard Bernhardt vindt dat Public Enemy agressieve teksten heeft en zo best wel agressieve muziek maken. ‘Maar,’ zo zei hij, ‘agressie opwekkende muziek komt wel van de popgroepen van de rechtse Skinheads, zoals in Engeland en Duitsland, die wekken bij mij agressie op.’

En last but not least , Jan Zonderland. Op de vraag of hij een agressieve leraar is, antwoordde hij vol overtuiging Ja. En dit is zijn mening over agressiviteit: ‘Zolang je maar niet slaat, knijpt en schopt en gemene scheldwoorden uitroept, is het niet erg. Maar een beetje fel lesgeven, dat mag wel.’

Nou weten we hoe de leraren tegenover agressie staan.
En denk eraan: ’Agressiviteit is iets wat niet hoort tussen mensen!’


Illustratie © Henk de Nijs

Vaderdag Nailart

Fijne Vaderdag pappie! Ik vier het vandaag onder meer met deze nailart met glitters en een stropdasje :) En mijn papa natuurlijk!

Oranje boven Nailart

O M G! Wat was dat genieten gisteravond. Het WK 2014 is voor Nederland wel heel spectaculair begonnen! 5-1 gewonnen van Spanje met wel 5 beauties van een goals. Uiteraard was ik er gisteren de hele dag al klaar voor met deze bijzondere Hollandse funicure. Gewoon simpel met oranje (Rita Ora Colour Rush #Oragasm), rood (essence Hup Holland Hup Topscorers), wit (essence Hup Holland Hup Hattrick!) en blauw (essence Hup Holland Hup Wilhelmus van Nassauwe) en mijn dotting tool natuurlijk. Hoewel het op de foto niet zo lijkt, kloppen voor mij beide handen als het om de volgorde rood, wit en blauw gaat. De vlaggen op de nagels van mijn duimen heb ik gemaakt door eerst de nagels van twee dunne laagjes wit te voorzien en vervolgens met de dikke punt van de dotting tool de andere kleuren aan te brengen. Simpel en heel effectief. En ik denk dat het heeft geholpen! Mocht de funicure de volgende wedstrijd niet halen dan lak ik ze gewoon opnieuw!
Oranje BOVEN mensen, het gaat een spetterend WK worden. HUP HOLLAND HUP!

Throwback Thursday De Schaatssponsortocht

Toch wel een van de leukste evenementen van het jaar: de Schaatssponsortocht. Hoewel veel leerlingen er erg over konden klagen dat er geschaatst moest worden, toog toch iedereen wel naar de ijsbaan om op de baan te stappen en rondjes te draaien voor het goede doel. In Klop Courant nummer 4 maakte ik een reportage over wat de leraren nu eigenlijk allemaal uitspookten tijdens de tocht zelf én interviewde ik de bekende Utrechter die het startschot kwam geven. Deze Throwback Thursday de reportage van de sponsortocht, uiteraard in guldens…

De Schaatssponsortocht
door: Berry de Nijs, V4-2

Een warm torentje…
Johan de Kock, je weet wel, die voetballer van FC Utrecht, gaf op maandag 21 februari 1994 het starschot. Hij stond daarbij op het ijs. ”PANG” (dat was het startschot) en iedereen gaat schaatsen. Meneer Hulsebosch, meneer Blaas en meneer de Bruijn verslaan de schaatssponsortocht vanuit een warm torentje. Meneer Boekraad doet een poging om het spandoek van Bob uit V6 op te hangen. Uiteindelijk lukt het hem, maar niet voor lang. En na nog een aantal verwoede pogingen blijft het dan scheef hangen.

Noors paspoort?
Er wordt wat omgeroepen door meneer Blaas, hij zegt: ‘Wil iedereen met een Noors paspoort NU de ijsbaan verlaten?’
Een paar minuutjes later waagt Luc de Bruijn zich uit het torentje en gaat aan de voet van het torentje staan met een microfoon; je mag bij hem de groetjes doen. Luc interviewt meneer Boekraad over Johan de Kock, terwijl meneer van Dongen ijverig zijn rondjes draait, net als een aantal andere leraren.
Er staan echter ook een aantal leraren aan de kant, namelijk meneer van Osta, omdat hij het niet kan, meneer Vink, omdat hij het niet mag vanwege zijn knie, meneer Esayas en natuurlijk meneer Hulsebosch.

Meneer Blaas, op de schaats!
Laatstgenoemde waagde zich later ook uit het torentje, samen met meneer Blaas, want hij ging ‘schaatsen’! Met vijf à zes bodyguards om hem heen ging hij maar liefst 2 hele rondjes! Toen kwam meneer van der Krogt nog even langs gesjeesd, hij had er al 12 gereden, en onze Editor in Chief, meneer de Haan, deed ook mee. En mevrouw Bus was, jammer genoeg, vergeten te tellen hoeveel rondjes ze had geschaatst.

Meer dan f 22.000,-
Er werd ook nog een foto gemaakt door iemand van ‘Kinderen in de Knel’. Dan schaatst iedereen zijn laatste rondjes en men wisselde schaatsen voor schoenen. Iedereen gaat terug nar school en gaf daar zijn of haar gereden rondjes op. Iedereen mag trots zijn, want iedereen heeft zijn uiterste schaatsbest gedaan en daarom hebben we maar liefst meer dan f 22.000,- opgehaald voor de Braziliaanse straatkinderen. Proficiat!

Filmmuziek avond

Vanavond speel ik met de saxofoonband op de filmmuziekavond op het UCK (Domplein 4, Utrecht). Mijn nagels zijn er ook klaar voor!

Neem jezelf in de maling...

Deurbel gaat, ik shuffel de hondjes vanuit de gang naar binnen en doe open.
Twee donkere heren met mapjes: 'Dag mevrouw wij zijn van stichting knuffel voor een knuffel. Nee geintje'.
Dag, deur dicht.
Ga iemand anders zijn tijd verdoen met nutteloze grapjes. Geen idee waar ze echt van zijn, maar als je jezelf niet serieus kan nemen, dan kan ik dat ook niet.

Animal Crossing

Tja wat zal ik zeggen... Het is gewoon een gezellig, geen gedoe spelletje waarbij je buren allerlei leuke beestjes zijn. Bovendien heb ik een koffiehuis in mijn dorp waar mijn popje lekker een bakkie kan drinken of To Go kan meenemen. Hihi.

Throwback Thursday: De Open Dag 1994

Ieder jaar zijn er basisschoolkinderen die samen met hun ouders op zoek gaan naar de juiste middelbare school. Dat betekent dus Open Dagen aflopen, sfeer proeven, leraren ontmoeten en natuurlijk kijken wat er te doen is aan buitenschoolse activiteiten. Als echte persmuskieten waren wij (ik en mijn vriendinnetje Samantha) natuurlijk aanwezig om verslag te doen van deze Open Dag in 1994. Tot groot genot van de leraren die blij waren om ons te zien – althans dat denk ik wel. En dat leverde een gezellige reportage op, vol hilarische momenten en leuke gesprekjes met leraren.

De Open Dag
door: Berry de Nijs, V4-2

In de vroege morgen…
Het is zaterdag 29 januari 1994. Om 10 uur was het al lekker druk op school en ook de redactie van de Klop Courant is aanwezig. De laatste voorbereidingen worden getroffen en dan kan het feest beginnen.
Om half 11 komen de eerste ouders uit de ontvangstlokalen. Het is meteen gezellig.
Samantha en ik gingen even langs Wiskunde, want op het bord stond dat er boven koffie zou zijn, dus gingen we naar boven. Daar spraken we Peter van Wijk. We vroegen hem of er al koffie was. Hij zei van niet, maar er was wel al koffiemelk! En hij vroeg ons of wij voor koffie konden zorgen.

Promotor?
Toe wij naar onze stek in het tekenlokaal gingen, kwamen we langs lokaal 26. Voor die deur stond een vrij benige man met een sigaret in zijn mond en een stuiver in zijn hand, zeker de promotor van Bart Essink die in dat lokaal was.
In de kantine vroegen we aan een aantal ouders en kinderen wat ze van onze school vonden. Hier komen een aantal reacties, die over het algemeen allemaal positief waren:
* prima, rustig, goede ontvangst, leuk verzorgd, er is over veel dingen nagedacht;
* goede school, groot interessant, perfect, gezellig, best wel groot;
* leuke manier van leren, goede uitleg, aardige leraren.

Werken op zaterdag!
Er werd door sommige leraren wel geklaagd over waar ze op de route lagen, vooral door meneer van Wijk, meneer Terbeek, meneer van der Schaar en mevrouw Hortense Otten. Meneer Henk Vink klaagde over het feit dat hij moest werken op zaterdag, maar de sectie wiskunde deed wel wat aan het feit dat ze achterin de route lagen.
Maar naast al dat geklaag was het wel behoorlijk gezellig en druk en daardoor vergat men zijn of haar zorgen en stroopte de mouwen op om verder te gaan met zijn of haar bezigheid.
Meneer Terbeek vond het leuk dat er zoveel ‘enthousiaste leerlingen’ waren en meneer Gruter zei dat het op een gegeven moment storm liep. Meneer van ’t Klooster vond het leuk, maar wel ‘heel erg druk’, en mevrouw Vlierbergen Eversen, die aan het begin van de route stond waar alle ouders en toekomstige brugklassers binnenkwamen, zei: ‘Het was heel erg druk en ik heb heel veel leuke reacties gehad.’
Mevrouw Kok vertelde ons dat ze vooral veel ouders met twijfels over Latijn en Grieks had gehad en mevrouw Staffhorst zei dat het vooral ‘onvoorstelbaar druk’ was geweest en dat ze ‘iets minder concurrentie van scheikunde hebben gehad’.

Het ontbreken van appeltaart!
In de bibliotheek was het niet zo druk, maar bij meneer Schouten wel; hij promootte de Schaakclub. Bij hem liep het na 12 uur storm.
Het is bijna het einde van de open dag, iedereen begint met opruimen.
Onze mening: het was heel gezellig, ook waren we doodmoe van al dat rondjes lopen, maar we hadden nog net kracht genoeg om nog een keer de trap op te lopen om aan Peter van Wijk te vragen hoe de koffie was. Dit is wat hij antwoordde: ‘De eerste pot was lekker, de tweede te sterk en de appeltaart ontbrak!’

Dit was het einde van een gezellige open dag!


Samenvatting van de Open Dag door Henk de Nijs

Funicure: zwart/wit met hondenpootje

De funicure van deze week is simpel, elegant, een beetje 80s en helemaal Sammie. Sammie is mijn knappe knapperd: een boomertje in wit met zwart. Deze simpele nailart bestaat uit twee kleuren en een snel drogende topcoat. Lak al je nagels wit (ik heb hiervoor White Hot Love van Rita Ora gebruikt) behalve je ringvinger, die lak je zwart (Catrice Black To The Routes). Laat goed drogen en breng zonodig een tweede laagje aan. Is het goed droog? Neem dan een beetje witte nagellak (ik heb hiervoor White van W7 gebruikt) op een dotting tool en teken op de zwarte nagel een wit pootje. Je kunt vervolgens nog zwarte pootjes op de witte nagels zetten. Ik heb er voor gekozen om dat niet te doen. Vind je witte nagels wat te wit? Draai het dan om! Lak al je nagels zwart, behalve je ringvinger en lak die wit en zet er vervolgens een zwart pootje op. Uiteraard bescherm je de nailart met een sneldrogende topcoat (E.L.F. Quick Dry Top Coat). Woof!

Foto van de Maand

Meiregen maak dat ik groter word...! Nou we hebben heel wat regen gezien afgelopen maand. Daardoor heb ik veel tijd binnenshuis doorgebracht. Helaas gingen wat geplande dierentuinuitjes niet door waardoor ik heel ander soort fotootjes heb kunnen maken. Maar... ondanks de regen toch ook veel buiten geweest als het zonnetje scheen. Zo hebben we al lekker buiten kunnen eten. Met iets heel lekkers erbij. Want zelfs als het regent kun je heel veel leuke dingen doen. En foto's maken. Daarom presenteer ik de foto's van de maand mei!

3 mei: Zaterdags potje HeroClix, even een scène uit The Winter Soldier naspelen


4 mei: met de hele club naar Diergaarde Blijdorp, wegsmelten bij de Hyena pup


7 mei: Sammie met mijn petje op


15 mei: Oppaasen! Volgens mij hebben ze een geheimpje samnen...


19 mei: genieten van het zonnetje, in de deuropening


22 mei: Tapas eten aan de Gracht - uiteraard met een lekker glaasje Sangria


24 mei: trotse tante, mijn grote kleine vent op de saxofoon


26 mei: even tot rust komen in DierenPark Amersfoort - deze meneer loerde toch mooi even in de camera


26 mei: uitproberen hoe de flitser werkt levert soms een mooi portretje op


27 mei: persopening The Art of the Brick in Amsterdam EXPO

Ook gevangen in drie blogs:
Keevie & Ik en andere verhalen
Writing Berries
Cookie Report

30 mei: Sammie vindt zijn fort op de bank wel leuk


4x Funicure

Flower Power
Pink Zebra
Siberische Tijger
Golden Lion