Bijvoorbeeld met Bassie naar de dierenarts gaan.
Nu heb ik - in mijn ogen - de beste dierenarts van de wereld, toch ga ik altijd met knikkende knietjes en een hondje rillend als een rietje er naar toe. Vooral nu Bassie aankomende donderdag 15 jaar zal gaan worden - dat is precies 80 jaar in mensenjaren - houd ik toch iedere keer weer mijn hart vast.
Zo ook gisteren. Aangezien Bassie lekker met ons op vakantie gaat, moet hij natuurlijk ook een up to date paspoortje hebben, én de laatste inentingen. Want Bas gaat wel beschermd mee op vakantie. Dus gisteren naar de dierenarts - met die knikkende knietjes en een rillend rietje aan mijn voeten - waar alles hartstikke goed ging. Nu heeft die kleine van mij wel een klein ruisje op zijn hartje. Maar wat wil je ook als je een oud bokje bent, dus dat is helemaal niet zo erg. Alleen... wel met een operatietje in het verschiet. Bij de controle van Basjes gebit constateerde de dierenarts dus dat hij wel erg veel tandsteen had - en een heul slechte adem, maar dat wist ik zelf ook al een paar maandjes - en ook ontstoken tandvlees. Misschien zelfs wel een verrot kiesje. Advies: zo snel mogelijk een afspraak maken voor een gebitsbehandeling.
Zo snel mogelijk was dus vanmorgen al. Daar ging ik weer, met knikkende knietjes, pijn in mijn buik en een hondje dat geen zin had om voor een tweede keer de praktijk binnen te gaan om 9 uur naar de dierenarts. Ik vind het altijd zo erg om hem achter te laten. Ik ben even bij hem gebleven voor zijn rustgevende prikje en heb een dekentje achter gelaten en ging met pijn in mijn hart op weg naar mijn werk. Het beloofde een spannende ochtend te worden zo. Een narcose op leeftijd is altijd risicovol, vooral met een hartruisje. Toch had mijn dierenarts hier het volste vertrouwen in, omdat Bas zo levendig en fief is.
Gelukkig werd ik om half 2 al gebeld dat Bas helemaal wakker was, en klaar om opgehaald te worden. Tja, dat hoef je mij dan geen twee keer te zeggen! Nu ligt hij lekker te slapen op zijn bedje, maar moet helaas wel vier kiesjes missen. Maar ja... die kan hij natuurlijk missen als kiespijn!
En ik? Ach... ik kan ook wel slapen. Dus ik denk dat ik zo mijn bedje ook maar op zoek en hopelijk heb ik dan eindelijk weer eens een goede nachtrust, nu het weer helemaal goed is met mijn kleine, lieve hondje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.