We moeten rennen, vliegen, vallen, duiken en weer opstaan
Hallo lieve vriendjes en vriendinnetjes! Ik weet dat ik schandalig weinig van mij laat horen de laatste tijd. Ik heb het dan ook echt freakin' druk gehad en de komende weken zullen ook nog wel even zo zijn...
Naast het feit dat mijn werk is verhuisd (en ik eindelijk sinds drie weken een beetje op orde ben gekomen wat mijn spullen betreft), sta ik er schrijvend en coördinerend een beetje alleen voor. Twee fijne collegaatjes die veel van die taken vervulden hebben allebei een nieuwe baan... dus je raad het al, weinig rust.
Daarbij komt het ook nog dat ik veel heen en weer rij tussen thuis, werk en het hospitium in Vleuten waar mijn omaatje nog steeds ligt. Hoewel ik het niet erg vind om bij haar te zijn (het zijn tenslotte de laatste momenten die je samen met elkaar deelt en ik zou ze voor geen goud willen missen), vreet het energie.
In de weekenden is het dan ontspannen... lekker clixen of eindelijk weer naar het voetballen. Je moest eens weten hoe fijn het is om flink uit je dak te gaan bij de FC.
Maar het wordt tijd voor een beetje regelmaat.
Vanaf volgende week ga ik weer wekelijks saxofoon spelen, de thuiswedstrijden van de FC ga ik natuurlijk bijwonen. Ik wil weer op maandag gaan schrijven en de stukken lezen van mijn medecursisten van Script+ wat ik nog beloofd had, maar - het spijt me jongens - nog geen tijd voor heb gehad. Bovendien hoop ik ook weer aan mijn cursus Italiaans te beginnen en weer eens lekker te scrappen...
En natuurlijk weer eens leuke dingen doen met mijn vriendjes & vriendinnetjes. Ik ben jullie niet vergeten hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.