205 bussen vertrokken er gistermiddag van verschillende opstapplaatsen in Utrecht. 6 treinen vertrokken er van het Centraal Station. In colonne gingen we dan naar de Kuip waar onze FC Utrecht tegen de Rotterdammers van Feyenoord in de bekerfinale van de Amstel Cup elkaar zouden gaan ontmoeten...
We weten allemaal nog hoe het vorig jaar ging: daar ga ik het niet meer over hebben. Wel dat ik vorig jaar bij de thuisblijvers hoorde. Degene die aan de radio gekluisterd zitten en aan de buis blijven plakken om maar geen bal te missen. Verschil met dit jaar? Ik mocht mee!
Als verwoed FC Utrecht aanhanger ging ik dus gewapend met mijn Koekiemonsterrugzak (die ook in de competitie tegen NAC mee was en geluk bracht...), FC Utereg sjaal, Amev shirt, papa, mama, grote vlag en FC slaapmuts naar de Atoomweg om op de bus te stappen. Daar eenmaal aangekomen (13.00 uur) vertrokken we in een colonne van 14 bussen (14.45) richting Rotjeknor, waar we (toegezwaaid door mensen met vlaggen: we wensen Utereg veel geluk, op viaducten) om 16.00 in De Kuip aankwamen. Wat drinken, plekkie opzoeken, de FC Utereg klapper gevouwen in de hand, klaar voor onze jongens...
Zingen, dansen, gillen... Alle FC liederen kwamen voorbij, waarbij de nummers die voor Feyenoord werden gespeeld zeer overstemd werden door het FORZA UTREG OLÉ OLÉ. Verder dan: '...het lied van Fey-e-noord...' kwamen de supporters aan de andere kant van het stadion toch niet. Waarom weet ik niet, het had vast met het Uteregse antwoord te maken...
Onze jongens kwamen het veld op om in te lopen, Harald Wapenaar voor een kleine keeperswarming-up, en wij maar schreeuwen op de tribune. Ik zat in C, op de tweede rij en kon ze dus goed zien: effe zwaaien naar de heren. Goed schreeuwen dat ze hun best moeten doen, en aan de slag dan maar.
Om 18.00 kwamen ze dan het stadion in. Ik dacht dat iedereen gek werd! Dat werden we ook. Van spanning, maar toch kon ik het niet helpen te denken dat ze zouden gaan winnen. Die 1-0 van Jean Paul de Jong heb ik 's avonds pas goed gezien op de televisiebeelden: dat was te ver weg van ons. Maar de doelpunten in de tweede helft: de 2-0 van Igor Gloes (zoals ik hem altijd noem), dankzij die mooie actie met Stijntje Vreven. Daarna de 3-0 weer van Gloes, dankzij prachtig samenspel van Stijn en Pascal Bosschaart. Helaas dan een 3-1, ik denk dat dat de enige keer is dat Harald mij niet heeft horen schreeuwen: 'Harald! Houwum!', terwijl de rest van het stadion dat wel hoorde... Die 4-1 was helemaal fantastisch, hoe Dirrekie Kuijt zichzelf vrij speelde en de tijd nam om die bal keihard erin te knallen!
En maar roepen: Één ding is zeker! Utrecht heeft de beker!
Toen ontplofte het stadion, liep de Utrecht bank al polonaise langs de zijlijn, floot scheids Bossen de wedstrijd af en hebben we gezongen totdat we schor waren. Een overwinningsroes, waarbij spelers zwaaiend en klappend en vlaggenzwaaiend door de Kuip renden. Ik heb ze een paar handkussen gegeven. Fantastisch, geweldig, in een woord: GRAN-DI-OOS!
Ik heb op de kuipstoeltjes van de Kuip gestaan, met een punt van onze immens grote Utereg vlag in mijn handen, en maar zwaaien, en maar klappen, en maar zingen!
Jongens, gefeliciteerd! Maak er maar een prachtfeest van, enne: fijne vakantie!
Dan heb ik het ook.
Één ding is zeker!
Utrecht heeft de beker!
We blijven trouwens zingen, hoe schor we ook zijn: Utereg me cluppie gaat Europa in! En van je euro euro Utereg komt eraan! En van je euro euro Utereg bovenaan!
