Emoties
Het was weer een vreemd weekend.
Eerst zie je op zaterdag dat de vlag halfstok hangt voor Prinses Juliana en een steek vliegt door je hart... want zij was ook een geliefde moeder.
Dan zit je op zondag in het stadion, en ziet een knul van FC Twente na een sliding de voetbalschoen van Dave v/d Berg in zijn slaap krijgen en bewusteloos op de grond liggen. Dan krijg je een schok, wanneer zijn ploegmaatje in paniek aan hem schudt... ik zag mezelf weer staan en moest dus huilen. Gelukkig mankeerde de man niets... maar toch...
Het was in Galgenwaard toch een kopstotenduel tussen de twee bekerfinalisten.
Vreemde gevoelens maakt dat allemaal los bij een mens.
Papa zei al: datgene waar je tegenop ziet, daar loop je naar toe en dan wordt het kleiner. Maar het zijn die dingen die in de marge, in je ooghoeken zeg maar, gebeuren. Die dingen waar je jezelf niet op kunt voorbereiden.
Dit soort dingen dus.
Emoties zijn maar rare gevoelens. Zo heb ik de afgelopen anderhalve maand gemerkt dat je inderdaad een redelijk gevoel van blijdschap kunt hebben, maar tegelijkertijd heel verdrietig kunt zijn. En dan zijn er van die kleine dingetjes waar je dan ineens over kunt struikelen... een mooi gezongen liedje op een website bijvoorbeeld, dat je dan kunt downloaden, zodat je ermee in slaap kunt vallen en rustig van kunt worden. Bedankt daarvoor, al weet degene van wie het is, niet dat het nummer daarvoor wordt gebruikt. En dat het zulke fijne gevoelens bij een mens losmaakt.
Het was een vreemd weekend. En er eentje die de boeken van de herinnering in kan. In die van mij zeker...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden voor plaatsing eerst ter goedkeuring voorgelegd aan de auteur.