Gisteravond was het eindelijk weer zover: ik mocht (samen met Conno) naar Maroon 5! Het was nog even spannend, want Adam Levine had vorige week nog erge stemklachten, waardoor hij twee concerten in Engeland moest afzeggen. Maar het ging gewoon door. Met wederom een dubbele openingsact. Dit keer konden we gewoon zittend genieten van het spektakel. Maar wel weer vanaf heel goede plaatsen. (foto’s: Berry de Nijs)
Rij 1 baby!
Ik had dit keer zitplaatsen gereserveerd op ring 1, RIJ 1, middenin. Oftewel: met je snufferd vooraan, met een perfect uitzicht op het podium, de catwalk en de V vooraan. Wauw. Na vorig jaar letterlijk met me neus vooraan te hebben gestaan aan het podium, was dit ook zeker niet slecht. We hadden beenruimte en plek om je tas neer te zetten. Prachtig toch.
Voorprogramma 1: Nick Gardner
Tja, deze Britse zanger kenden we eigenlijk niet zo goed. Nu eigenlijk nog steeds niet. Hij was wel goed hoor, deed ook zeker zijn best, maar het bleef niet heel erg hangen. Het was erg leuk dat hij ‘Like a prayer’ coverde van Madonna.
Voorprogramma 2: Magic!
Je weet wel, van de hitsingle ‘Rude’. Deze Canadese band had er zeker zin in en liet zelfs hun nieuwste song (Sunday Funday, net een week geleden geschreven) horen. Catchy en vrolijk met veel reggae invloeden. Een goede opwarmer voor de nu wel volgestroomde ZiggoDome.
Wooooooooooo
Maar ja, het was natuurlijk wachten op Maroon 5. Dat duurde gelukkig niet zo lang. Zoals je van de mannen mag verwachten was het een spektakel van begin tot het eind. Adam was zeer happy: huppelend over het podium, zijn microfoonstandaard overal met zich mee slepend. En ieder nummer vol overgave boven het gegil uit zingen. Op een gegeven moment – tijdens Sunday Morning – was hij ineens zijn stem kwijt. Door het luide gegil en gezang om je heen was het niet eens opgevallen, ware het niet dat hij zich verontschuldigde: ‘Voor het eerst van mijn leven deed ik mijn mond open en er kwam geen geluid uit. Als jullie het goed vinden, dan doe ik het tweede couplet even over.’ Natuurlijk vonden wij dat goed! Na een gorgel met wat water ging hij er ook weer vol voor. Ik hoop dat hij nog stem overheeft voor de rest van de tour…
Natuurlijk was alles alweer veel te snel voorbij en voor je het wist waren we bij de toegiften aangekomen. Uiteraard met het nieuwe nummer ‘This Summer’s Gonna Hurt Like A Mother Fucker’, waarbij Adam heel blij met zijn megafoon aan het zingen was geslagen. Zoals altijd kun je ook wel het een en ander aan humor verwachten. Bij She Will Be Loved – het akoestische gedeelte van de show waarbij Adam alleen met James op gitaar begint en we uiteraard allemaal mee mogen zingen – begon hij eerst dat This Summer ook wel lekker zou kunnen klinken akoestisch. Natuurlijk werd dat even uitgetest. Daarbij verontschuldigde hij zich nog wel aan de ouders die kinderen bij zich hadden voor de taal, maar hij bleef wel ‘fuckin’ herhalen terwijl hij het had over hoe leuk hij Nederland wel niet vindt. Kijk, als fans weten we dat hij ieder land prijst, maar het is toch leuk om te horen dat ‘The country fuckin beautiful’ is. Tijdens She Will Be Loved kregen we nog te horen dat we de F-ing phones eens weg moest doen, want je gaat immers naar een concert om lekker vrij te bewegen. Toch is het wel fijn om te zien dat niet iedereen geluisterd heeft, want daardoor heeft wel iemand vastgelegd dat hij een paar zinnetjes op zijn knieën aan Behati (Prinsloo-Levine, zijn vrouw weet je wel) zong. En dat was toch wel hartstikke schattig.
Al met al was het weer een geweldig concert. Op naar de volgende maar weer…?
Sugar… yes please… won’t you come and put it down on me!
Zo, het is alweer even een tijdje geleden dat ik een TBT heb gedaan hier op mijn blog. Overigens is het ook alweer een tijdje geleden dat ik hier een tekstje heb neergezet. Maar... dat ga ik binnenkort ruimschoots goedmaken - als ik naast werk tijd heb om mijn fotootjes eens allemaal te bewerken. Maar dit terzijde. Van de week zijn we een dagje naar de Noordpunt van Texel geweest. Een groots strand waar hondjes mogen loslopen en waar een statig rode vuurtoren de wacht houdt. Deze plek is voor mij heel dierbaar. Want hier werd mijn ouwe rakker altijd helemaal vrolijk van. In 2011 waren we op vakantie in Den Helder en toen was hij al 16 jaar oud. Tijdens een dagje Texel leefde mijn ouwe bok weer helemaal op, zodra hij het strand opstapte. Tja... dan blijft dit natuurlijk een dierbare plek. Helemaal nu mijn Bassie al drie jaar een pluizig engeltje is.
Juni is alweer een weekje oud en mei is werkelijk omgevlogen. Vooral de laatste twee weken zaten helemaal vol met leuke activiteiten voor zowel mijn freelance werk (je weet wel, 
