VAKANTIE! Dat was lang geleden, maar liefst drie jaar om precies te zijn. En zelfs vier jaar geleden dat ik voor het laatst in het buitenland ben geweest. Best wel spannend vond ik het, vooral het vooruitzicht dat er bij het huisje geen wifi zou zijn (wel bij de receptie, maar dan zou ik de berg eerst af moeten en dan weer op) en ik dus twee weken niet of nauwelijks zou kunnen werken. Oef! Maar uiteindelijk heb ik twee weken bar weinig uitgespookt. Behalve dan genieten van een heel mooie vakantie! Ga er maar even voor zitten, want ik heb heel veel te vertellen…
En route!16 augustus was het dan zo ver: papa en ik gingen met Sammie naar Frankrijk. Broer, schoonzus, neefjes en hun hondje waren al een paar uurtjes eerder onderweg gegaan, maar wij waren om kwart voor 6 ’s morgens helemaal ingepakt en klaar voor de reis. Na de auto te hebben volgetankt kwamen we er rondom Gorinchem achter dat we alles bij ons hadden, behalve… de autopapieren. Dus toch maar even omgekeerd om deze bescheiden te halen. Uiteindelijk gingen we om 7 uur vol goede vakantiestemming en route naar Frankrijk, waar we na een voortvarende reis aankwamen rond half 7 in Monclar de Quercy, om precies te zijn op vakantiepark Les Hameaux des Lacs. Met uitzicht op een prachtig recreatiemeer!
Sammie begon zijn vakantie ook heel ontspannend
On y vaZondags hebben we lekker het dorpje bezocht. Een aanslag op den pootjes al zeg ik het zelf, want het was echt heuvel op en dan weer heel snel af – om vervolgens weer een heel steil stukkie te moeten klimmen. Maar Monclar de Quercy is wel een heel gezellig dorp. De mensen zijn erg trots op hun dorp, samen organiseren lokale ondernemers markten (die hebben we op woensdagavond bijvoorbeeld bezocht en op de tweede zondagochtend, evenals een avondmarkt op het vakantiepark), waarbij ze hun (eigen gemaakte) producten verkopen. Zo is er altijd verse groente, vers fruit, lekkere koffie, mooie wijnen en vooral veel lekker eten te krijgen.
Met Sammie voor de 8 à huit en met Tickles op de avondmarkt
Le citéeDe streek waarin we ons bevonden bevatte heel veel oude forten en kastelen. Heel veel uit de Middeleeuwen is bewaard gebleven en omdat de mensen trots zijn op hun erfgoed, wordt er veel aan gedaan om de gebouwen – vooral de vestingen en kerken – in goede staat te houden. Dat zag ik al in Toulouse (waar we overigens wel heel lekker geluncht hebben), maar helemaal in Albi. Jeetje wat een prachtige oude stad met indrukwekkende oude gebouwen. De imposante kathedraal wordt op dit moment helemaal gerestaureerd en stond daarom voor een groot deel in de steigers… maar dat nam niet weg dat het er prachtig was. Het voelde bijna alsof je terug was gegaan in de tijd, helemaal terug naar de Middeleeuwen… De hele stad ademde haar verhaal en dat was heel goed te voelen. Ook Montauban (waar we ook hebben geluncht met koffie en in een veel te grote Leclerc supermarkt boodschappen hebben gedaan) was heel bijzonder, maar ik denk dat het gevoel van Albi me nog wel het langste bij zal blijven. (foto gemaakt in Toulouse)
Boven: details van de kathedraal van Albi
Onder: bijzondere bouwsels in Montauban
Des 3 ValléesEen van mijn favoriete hobby’s is: een bezoekje brengen aan de dierentuin. Op de weg naar Toulouse kwamen we een groot billboard tegen met Zoo des 3 Vallées erop. Op de foto stonden leeuwen, tijgers en meer dieren. Mijn interesse was geprikkeld en bij het wifi-punt op het park heb ik eens even opgezocht wat daar allemaal te zien is… Sneeuwpanters! Okay, daar wilde ik dus wel graag naartoe! Op slechts anderhalf uur rijden over spannende binnenweggetjes werden papa, ik en mijn neefjes getrakteerd op een bijzondere dierentuin in tussen de bergen in. Eerst een stukje cross country door de zoo heen, daarna steil de berg af gelopen om bij het panorama over de vallei met kippenvel te kijken naar zebra’s, struisvogels, runderen met immense hoorns en grappige bokjes die daar in volle vrijheid ronddartelden. Er zouden ook giraffen rondlopen, maar – zo stond er op het bordje – deze waren een tikkie gestrest van de werkzaamheden aan de vallei en ze waren ook maar net gearriveerd, waardoor de directie besloten had de dieren op stal te houden voor hun eigen veiligheid. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het was daarna een lange weg bergop langs pelikanen-eiland, een fennex vosje, diverse aapjes en andere dieren naar de Plateau des Fauves… O wat was dat schitterend! Het begon met een imposante familie leeuwen, daarna lag er heel tevreden een tijgertje te slapen, verderop lag er een wit tijgertje bij het water te tukken, hebben we een zeer tevreden koppeltje cheeta’s tussen het hoge gras gespot, lag er een tevreden hyena naar ons te glimlachen… kreeg ik kippenvel van de sneeuwpanters. O WAT ZIJN DIE MOOI. Excuses voor de hoofdletters, maar het was zo mooi. Ik heb ook nog een nevelpanter gezien, maar die was niet te fotograferen (zo goed zat die verstopt). Terug langs het plateau passeerden we weer de leeuwen. De leeuwin die ons al eerder had aangekeken zat die vlakbij het hek. Ja, mijn kippenvel kreeg nu kippenvel: want ze kwam helemaal naar ons toe – en dan vooral naar mijn jongste neefje… Wauw. Het was een lange klim geweest en dat betekende een steile afdaling en een nieuwe klim terug naar de auto, maar o, wat was ik onder de indruk. De dierentuin is nog geen jaar oud, en het leek er op dat er nog veel in aanbouw is, maar het is nu al imposant.
Bon AppétitOkay, je bent in Frankrijk op vakantie, dus lekker eten, dat is hoort er eigenlijk wel bij. Omdat ik niet zo een vleesneus ben, was het soms wel lastig kiezen (ze houden hier erg van vlees, tot de specialiteiten van de streek behoren bijvoorbeeld handgemaakte worsten, ganzenleverpaté en Aligot, een soort stamppot van kaas, aardappels en ham met braadworst), maar dat betekende niet dat er niets lekkers voor moi te vinden was. Een lekker frietje gaat er immers altijd in, net als een tosti met tonijn en mozzarella (Toulouse), een heerlijke salade van de Flunch (Montauban) en een stokbroodje kipfilet met tomaat, ei en sla (Albi). Maar ook de panini aan het zwembad van kaas en tomaat was lekker, evenals de pizza van de pizzawagen op de camping. En natuurlijk de heerlijke broodjes (vooral het boerenbruin)… En wat dacht je van handgemaakte macarons (van de Gourmet Marchand in Monclar de Quercy), heerlijke noga en chocolade koekjes (uit Toulouse) en zelfs bijzondere koffie… Om maar niets te zeggen over de lekkere paella op de paella-avond van het vakantiepark zelf. Okay, schaal- en schelpdieren zijn niet aan mij besteed (en die heb ik dus ook met liefde naar andere bordjes geschoven), maar verder was het heerlijk en de sangria ook!
Le Grand BlueHet zwembad waarin ik het meest gezwommen heb, was Le Grand Blue. Een intens koud baantjesbad van 1 meter 60 diep, waarbij ik dus net met mijn tenen de bodem aan kon raken, terwijl mijn hoofd boven water bleef. Heerlijk! Omdat het zo koud was – enige remedie om er door te komen was om er snel in te springen – was het niet zo heel druk en kon je redelijk rustig lekker heen en weder zwemmen. Verder was er nog een kinderbad, een op zich staande glijbaan en een warm water binnenbad van 1 meter 10 tot 1 meter 30 diep. Dit bad was op woensdagavond vanaf half 9 alleen voor campinggasten geopend. Zeer gezellig dus! Het meer zelf was ook zalig om in te zwemmen. Als je het niet erg vindt om zo nu en dan door een kikkervisje, kikkertje of aal te worden ingehaald tenminste of om wat waterplanten aan je voet te hebben. Ik heb er een paar keer heerlijk in gedobberd, vooral dankzij de HEMA worsten-luchtbedden van mijn neefjes.
Gevonden voorwerpenHet begin van de vakantie was een tikkeltje vreemd. Zo waren we de autopapieren dus bijna vergeten en konden we ze thuis bijna niet vinden. Gelukkig was het zo gevonden. De eerste zondag ging ik zwemmen met mijn schoonzus en haar kindjes in het meer en toen verloor ik een van mijn badslippers in het meer… en we konden hem meteen niet meer terugvinden! Maandag rolde mijn stylus van mijn 3DS onder de veranda en ik was even bang dat ik iedere dag wel iets zou kwijtraken… Om dit tij van verloren voorwerpen te keren was ik vastbesloten om in ieder geval één ding terug te vinden van mijn verloren voorwerpen. Daarom hebben mijn schoonzus en ik gierend van het lachen op en half onder het dek van de veranda gelegen om die stylus weer terug te vinden. En ja… dat is gelukt. Vooral toen mijn schoonzus een enorm grote tak met korte takjes eraan vond om mee onder de veranda te vegen. En op woensdag kwam ze terug van het zwembad en zei ze: ik heb wat gevonden! Ja hoor, slipper ook weer terug. Iemand had hem op de brug gelegd. Pfoe! Gelukkig maar. Daarna heb ik niets meer verloren, dus dat scheelt. Ja… met spelletjes dan… alhoewel, die twee potjes klaverjassen met mijn broer tegen mijn schoonzus en papa waren dan wel weer glorieus.
Portretjes
Bijzonder uitzichtHoewel het altijd fijn is om weer thuis te komen, ga ik het uitzicht van het huisje van papa, mij en Sammie best wel missen. Ik sliep op de uitklapbank in de huiskamer van het huisje en als ik de gordijnen opendeed, keek ik zo op het meer en de bergen – zelfs vanuit mijn gezellige bedje. Dat heb je dan thuis weer niet, zeg maar. Net als dat ik ’s morgens een vol bed had met neefjes en hondjes…
Ik kijk tevreden terug op een heel mooie vakantie waarvan ik nog lang zal nagenieten en nog wel hier en daar een fotootje van zal plaatsen. Vooral in de aankomende Foto van de Maand natuurlijk.
Au Revoir!
Bassie aan zee... dat is de foto voor deze Throwback Thursday. Hier zit hij, kijkend over de Noordzee tijdens een vakantie in Julianadorp. Als er iets is waar mijn oude bokje van hield dan is het wel van het strand. Lekker een kuil graven om er vervolgens lekker in te gaan liggen. Maar soms wilde hij graag over het strand en het water staren, met mij op slechts een paar centimeter achter hem. En daardoor kon ik deze bijzondere foto van hem maken. Bijzonder omdat ik vaak kleine tekeningetjes van hem maakte precies in deze houding. Hij is al twee jaar niet meer bij ons, maar gelukkig heb ik heel veel mooie foto's van hem, zoals deze.
Dat waren de eerste artikelen die ik echt publiceerde voor een groot publiek. Ik durf te zeggen dat mijn journalistieke carrière is begonnen op College ‘de Klop’ en ik zal die lange middagen bij het stencilapparaat en de luide nietmachine nooit vergeten. Het rapen in de hal, de nieuwsgierige leraren, de leuke reportages en interviews… het is iets om met veel trots op terug te kijken. Het eerste deel van mijn Throwback Thursday’s sluit ik af met een overzicht van alle artikelen die ik voor de schoolkrant heb geschreven. En dan… tja, dan gaan we eens kijken naar alle stukken die ik voor mijn studie heb geschreven, maar die eigenlijk het klaslokaal bijna nooit hebben verlaten…
We hadden elkaar al meerdere keren erover gesproken: Gerrie en Roger zouden weer naar Nederland komen vanuit hun thuis in Nieuw Zeeland voor een mooi bezoek aan Utrecht en dus ook aan ons. Gerrie is een nichtje van mijn moeder en dus mijn achternicht en het is alweer lang geleden dat we elkaar hebben gezien. Gerrie had een bijzonder idee: laten we voor het familiebezoek naar de Apenheul gaan, samen met haar Roger en beste vriendin Jolanda. Dus eindelijk, afgelopen zondag 10 augustus konden papa en ik onze familie weer een dikke knuffel geven.
Het is vrijdagochtend, 8 uur als ik met een glimlach mijn bed uitrol. Even knuffelen met Sammie, snel aankleden, tandenpoetsen, opmaken en dan met buggy, Sammie en fotocamera naar 
Kippenvel & vertedering
