Maandag schreef ik het al: ein-de-lijk ging ik naar Maroon 5. Het heeft een tijdje geduurd, maar het was het wachten dubbel en dwars waard. Dubbel en dwars! Het concert begon al goed dankzij de Early Entry tickets (dank je wel fanclub voor de upgrade!) waardoor we dus met een select groepje eerder naar binnen mochten. Een kwartier eerder! Dat betekende dat we niet hoefden te rennen, gewoon even op ons gemak naar het toilet konden, de jassen naar de garderobe konden brengen om vervolgens de zaal op ons dooie akkertje (maar met een bonzend hart van jewelste) te mogen betreden. Bij binnenkomst kreeg ik namelijk al kippenvel! Wat een stage! Wat een zaal! En dat zou nog geen uur later tot de nok toe gevuld zijn! Wauw...Maar wat ook helemaal te gek was, was het feit dat we he-le-maal vooraan stonden bij het podium. We kozen een plekje aan de rechterkant (waar James staat), maar dan wel langs de catwalk - zo ongeveer op tweederde van het podium af. Een ontzettend goede plek zo bleek, want daar was de meeste actie!
Hoewel we al om kwart over 6 in de zaal stonden, duurde het wachten uiteindelijk niet eens zo heel lang. Om klokslag half 8 wandelde de band van PJ Morton het podium op, samen met James Valentine. PJ had Double Duty, want hij opende de avond niet alleen, hij is ook al een tijdje de toetsenist van Maroon 5. James had eigenlijk ook double duty, omdat hij natuurlijk ook Maroon 5 is. PJ opende de avond op spetterende wijze met soulfulle tunes. Een groot succes dus en de stemming zat er lekker in. En James... tja, Jimmy V was natuurlijk supergoed op zijn gitaar!
Om half 9 zou Robin Thicke beginnen, maar hij begon zijn set al een kwartiertje eerder. Helemaal niets mis mee! Naast een paar oudere nummers (want Robin maakt al heel lang muziek!) zoals Dreamworld, zong hij ook zijn nieuwe hit Feel Good en natuurlijk Blurred Lines! Daarvoor kwam hij zelfs van het podium af om low fives uit te delen aan het publiek (twee keer, yay!) en dichtbij de fans te zingen. Het was meteen een groot feest. Hij sloot af met veel bedankjes (awesome fans, thanks Maroon 5 for taking me on tour with them) en de belofte zelf terug te komen voor een concert!
Maar ja... als je dan toch eerlijk moet zijn... we waren aan het wachten op 'onze' jongens. De mannen van Maroon 5 natuurlijk. Hoewel het met moeite opgehangen doek veel te vroeg neer kwam - ze waren nog niet op het podium - waren wij er helemaal klaar voor. Mijn Koekiemonster rugzak (met zijn Maroon 5 shirtje) had ik voor mij neer gezet op het hek, zodat hij niet platgedruk zou worden door de menigte. En natuurlijk in de hoop dat hij gezien zou worden. Camera in de aanslag... kom maar op! Het begon meteen goed met One More Night, This Love en andere oudere en nieuwe nummers. Echt een groot feest.
Maar wat helemaal bijzonder was, was dat vooraan staan. Zo had ik geen idee hoeveel mensen er eigenlijk in de zaal staan. Ik werd een beetje een met wat er voor mij gebeurde. Zo kreeg ik tijdens She Will Be Loved ineens een knipoog van James (fangirling!) en toverde Adam een glimlach op zijn gezicht bij Tangled toen hij voorbij kwam op de catwalk (alweer) en mijn kant op keek en Koekie zag (FANGIRLING!). Ook keek hij me even aan tijdens Won't Go Home Without You. Dat is zo'n nummer dat ik zelf niet vaak draai, omdat ik er altijd van vol schiet. En net toen er een traan over mijn wang biggelde... juist, keek Mr. Levine mij even recht aan.... zucht (weke knieën en FANGIRLING!). Maar het was bijvoorbeeld ook helemaal niet erg als hij even met zijn rug naar ons toestond... ghehe ;)
Het was echt genieten. Bij Moves Like Jagger ging het dak eraf, met She Will Be Loved zong iedereen heerlijk mee. Al weigerde Adam even verder te gaan met de sing-a-long omdat er iemand was flauwgevallen en hij ging niet verder voordat alles okay was. (Dude you scared the Hell out of me!, zei hij nog.) Je kon merken dat de jongens er zin in hadden, zelfs al was het de laatste avond van de Europese tour. Adam stuiterde vrolijk over het podium en begon voor Won't Go Home Without You zomaar even wat anders te zingen. Namelijk Be My Baby - een oude rock & roll song. En dat het niet op het programma stond, daar raakten de security mensen danig van in de war (dat was overduidelijk, toen ze de setlist gingen staan checken en het niet terug konden vinden, hihi). Het leukste was dat Adam dit alleen in Amsterdam heeft gezongen... en dat voelde toch wel heeeeeel speciaal :D
Een avond om nooit te vergeten... Ik hoop dat ze snel terugkomen. Adam beloofde het wel, want zodra het nieuwe album er is, zullen ze zeker weer on tour gaan! Can't wait!
