111

Het klinkt misschien raar, maar ik geloof dus in Engelen getallen. Deze getallen (een reeks van 3 of 4 dezelfde cijfers) geven namelijk een boodschap. Deze getallen kom je toevallig tegen, alsof het je wordt ingefluisterd op de klok te kijken bijvoorbeeld. Sinds Bassie is overleden - en eigenlijk al een week of twee daarvoor - kom ik overal het getal 111 tegen. Op de klok, als serienummer van een verkeerslicht, als ik kijk naar hoeveel woorden ik heb ingetypt: 111 of 1111 geeft mij een boodschap. De boodschap luidt je engel is bij je. Ik denk dat t een klein, wit engeltje is, met een zwarte dropneus en nu weer twee gezonde ogen...

Net kreeg ik ook weer een boodschapje namelijk: toevallig keek ik op mijn DS bij Walk With Me - het wandelspelletje dat ik samen met Bassie speelde - naar de records. Dat heb ik al een hele tijd niet gedaan, want Bassies hondje staat er nog steeds in, omdat ik zijn wandelgegevens wil bewaren, en daar word ik nog wel eens verdrietig van. En weet je wat: toevallig is t vandaag precies 111 dagen geleden dat ik voor t laatst zijn stappenteller heb hoeven uitlezen.

Dat getal he... Dat kan geen toeval zijn. Helemaal als je bedenkt dat deze foto nummer 111 is die ik net op mijn iPad toevoeg...

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

Om nom nom nom nom...?

Vorige week woensdag was plaatste ik op Facebook als status: Als jullie me zoeken, ik ben er even niet - uitwaaien in me uppie.
Ik was namelijk even een dagje alleen naar het Dolfinarium, even mijn hoofd uitwaaien. Zo nu en dan heb je dat nodig om weer helemaal opgeladen en fris creatief aan de slag te kunnen gaan.
Omdat het in het begin niet zo heel erg mooi weer was, dook ik meteen onder water naar de Onder Odiezee om bij mijn dol fijne Dolfijnen vriendjes te kijken. Het was helemaal niet zo druk beneden - dat verbaasde me enigszins, maar nu was het op het hele park vrij rustig - en kon ik hier heerlijk rondhangen. Na mijn all-in koffiemok nog maar eens vol te hebben gegooid met een appelgebakje erbij, was het tijd om even bij de walrussen te kijken.
Dat was eigenlijk het mooiste van de hele dag. Ik was namelijk he-le-maal alleen bij de walrussen. Zo zalig. Geen schreeuwende kinderen voor de ramen. Geen mensen die lollig willen doen en de dieren alleen maar voor dikzakken uitschelden. Helemaal niets.
Dus tas voor het raam gezet, Koekiemonster erop geplaatst en zelf lekker genieten.
Opeens werd Koekie gespot door een walrus en dat leverde een paar heel mooie plaatjes op en een - ietwat rommelig - filmpje.



Uiteraard viel er nog veel meer te genieten. Maar die interactie met de walrus... dat is er toch wel eentje om in te lijsten.

Foto van de Maand

Wat vliegt de tijd toch snel voorbij! Voor je het weet is er al een week van juli voorbij voor je in de gaten hebt dat je nog geen foto's van de maand juni hebt uitgezocht... Eh ja... Dat gebeurde dus vandaag. Dus een weekje later dan normaal, de foto's (11 maar liefst) van de maand juni - tja, je kunt wel merken dat ik vanuit huis werk :)

7 juni: baldadige Sammie
Samen spelen op de bank


9 juni: EK Nederland-Denemarken
Plaspauze in de tuin


10 juni: Sammie's "Dodger" step
Kijk maar naar Disney's Oliver & Co


14 juni: Open haard in de tuin
Chill!


16 juni: Thomas' Gouden Teddybeer diploma
Nu nog met bandjes, maar afzwemmen helemaal zonder


18 juni: Sammie & zijn knuffelrups
Uitgeteld


21 juni: Allwetterzoo in Münster
Tigerlove


22 juni: Henks Sterrenshow
Frère Jacques, Frère Jacques...


24 juni: Boudewijn Seapark
Hey, mijn lieve Beachie


26 juni: Dagje Texel
Troostend kusje


29 juni: Spelen in de tuin
Bal, bal, bal, bal, bal, bal, bal...

Baby panda's op de glijbaan!

WEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE

Boudewijn Seapark - Hallo lieve Beachie

Goh, het is alweer een week geleden dat ik met Esmeralda, Kirsten en haar broertje foor het Boudewijn Seapark liep in Brugge. Na een aardig lange heenreis door een ongeluk bij Breda, waardoor we een keertje tol moesten betalen - maak je dat ook nog eens mee - kwamen we precies op tijd aan voor de eerste dolfijnenshow. Uiteraard hebben we ook weer een fotomoment gedaan en wie lag daar geduldig op ons te wachten? Juist... Beachie! De trainsters hadden al snel door dat ze met de Beachie fanclub te maken hadden, maar - zo waarschuwde er een - 'Ge moogt hem niet mee naar huis nemen hoor'. Zo jammer, maar je kunt zien dat hij het zo naar zijn zin heeft daar. Ik was wel blij om mijn grote vriend weer eens gezien en aangeraakt te hebben - en dat heb ik hem ook wel toegefluisterd. De rest van de dag hebben we heerlijk genoten van de zeehonden, de zeeleeuwenshow en het park op zich. Kortom: het was weer heerlijk!





Dolfijnenshow: kiekeboe onder water / Prachtige sprong / Met zijn allen / Hey Beachie! / Zeehondenpresentatie / Two of my favorite things / Statige adelaar / Me & Beachie