Stapje voor stapje

Tour de France

Bericht van Volkskrant.nl

Elke keer een stapje dichter bij een ritzege

TOULOUSE - In Marseille werd hij dinsdag derde, gisteren in Toulouse tweede, Bram de Groot begint zo langzamerhand goede zaken te doen in het rijkbeloonde klassement (100 duizend euro voor de winnaar) dat is opgemaakt over de zes Toursteden van 1903. Zo lonkt er - dankzij het eeuwfeest van de Ronde - toch nog een extraatje voor de dit jaar zwaar op de proef gestelde Rabo-ploeg.

Niet dat de 28-jarige Noord-Hollander donderdag in Toulouse stond te stralen van geluk, want ook De Groot huldigt het principe dat de tweede plaats helemaal niets waard is. 'Je bent bij het wielrennen al gauw de verliezer. Er staan er vandaag 171 aan de start, 170 verliezen.'

Drie, twee, binnenkort dus één, sprak De Groot zichzelf moed in nadat hij in de elfde etappe alleen de Spanjaard Juan Antonio Flecha voorrang had moeten verlenen. Zijn woorden over aftellen werden in elk geval in een passende ambiance uitgesproken: Toulouse is Frankrijks ruimtevaartstad. Volgende week donderdag, wanneer Bordeaux de finishplaats is, moet het dan maar wél lukken, sprak De Groot met zichzelf af.

Het kiezen voor de juiste, beslissende ontsnapping is in de wielersport vaak een aaneenschakeling van toevalligheden. Tenzij een renner, zoals De Groot gisteren naar eigen zeggen deed, zo ongeveer bij elke aanvalsactie onmiddellijk reageert. Tientallen keren kwam hij in de hectische openingsfase van de etappe uit het zadel en sprong hij mee, 'want eentje zal er toch wel de goede zijn?'

Tactische opzetjes zijn allemaal leuk en aardig in het wielrennen, maar in een vlakke etappe als die tussen Narbonne en Toulouse spelen factoren als geluk en toeval een grote rol. Dat er op zo'n dag als gisteren (rustdag geweest, korte etappe, de Pyreneeën naken) veel zal worden aangevallen weet iedere renner, de vraag is wanneer het peloton het welletjes vindt met reageren. Met De Groot zelf was Stuart O'Grady gisteren een van de meest aanvalslustigen.

De Australiër woont in de buurt van de finishplaats, het is een 'weetje' waarmee concurrenten vaak rekening houden. 'Maar je moet het niet ingewikkelder maken dan het is,' zei De Groot over het feit dat hij deze Tour tweemaal deel uitmaakte van de beslissende ontsnapping. 'Je moet de benen hebben én je moet geluk hebben.'

Het achttal kreeg na 57 kilometer, pal voor de eerste tussensprint (ook een factor van belang: vinden de ploegen die voor de groene trui rijden het wel best?), uiteindelijk het fiat van het peloton. Maar twee Nederlanders, die samen snode plannen hadden gesmeed voor een vlucht, behoorden er niet bij: Servais Knaven en Leon van Bon. Die laatste had snel in de gaten dat een moment van onachtzaamheid beslissend kon zijn. Acht renners uit acht verschillende ploegen kregen even de ruimte toen Van Bon alsnog probeerde zich bij hen aan te sluiten.

Tevergeefs, zo bleek, want het groepje aanvallers werkte voorbeeldig samen. De Groot: 'Je gaat eerst hard rijden, daarna zie je wel wie je tegenstanders allemaal zijn en wie er wel of niet fris bij zit.'

Zo kansloos als De Groot zich in de ontsnapping van dinsdag naar Marseille wist (hij had toen last van de gevolgen van een valpartij en er zaten bovendien teveel sprinters in die vluchtgroep), zo kansrijk achtte hij zichzelf gisteren. In de slotfase leek hij het ook slim te spelen. Krachten sparend voor een demarrage liet hij zich zelden op kop van het groepje zien. 'Dat werd geaccepteerd. Iedereen dacht een kans te hebben.'

De zijne bleek echter verspeeld toen de Spanjaard Juan Antonio Flecha op veertien kilometer van de finish voor de derde maal voor een solo koos en er even werd geaarzeld in de groep. Te laat zette de Nederlander alsnog de achtervolging in, in gezelschap van Flecha's landgenoot Nozal. 'Dat steeds weer meespringen in de beginfase van de etappe heeft me toch teveel energie gekost.'

Dat De Groot zo ongeveer als enige Rabo-renner bijna vanaf de start permanent actief was verbaasde hem. 'Afgesproken was dat Hunter, Wielinga, Wauters en ik met elke aanvalsactie zouden meespringen. Ik heb alleen Wauters een paar keer gezien.'

En toch gaat het in deze Tour de France nog een keertje lukken, kondigde De Groot nieuwe aanvalsplannen aan. In zijn eerste vier jaren als professional won hij nooit wat, dit jaar was het plotseling twee keer prijs. 'Als je eenmaal weet wat winnen is, doet net niet-winnen eigenlijk nog meer pijn.'

Commentaar:
Zet hem op, Bram! Je kan het! De volgende rit is van jou.