Opgelucht

Vandaag heb ik één van de grootste momenten van opluchting gekend, dan ooit tevoren. Ik kreeg namelijk te horen dat ik niet ziek ben. En dat is echt het meest fijne dat iemand je kan vertellen.

Ik heb een aantal weken met pijnklachten gelopen. De plek? Precies de plek waar je als vrouw zijnde geen pijn wil hebben. Maar echt iets voelen deed ik niet.

Omdat ik niet wist waar het vandaan kwam, ben ik uiteindelijk met knikkende knieën naar de huisarts gegaan vorige week donderdag.

De huisarts kon zo ook niets vinden... dus doorverwezen voor een mammografie.

Vrijdagochtend naar het ziekenhuis voor de bewuste mammografie (prachtapparaat, werkelijk waar) en een echo en met het voorlopige bericht naar huis dat het er allemaal prachtig uitziet...

Maar vandaag kreeg ik de officiële uitslag. En dat was een pak van mijn hart. Ondanks dat dit niet de fijnste onderzoeken zijn, ben ik liever zogenaamd better safe than sorry. En ik weet liever dat het om een spier gaat die dikker aanvoelde (bijna over) dan dat ik iets anders heb...